, by się jedno napić. Gdzie obaczy, iże piją, to on dybie z kąta, A nogi śmiesznie zaplata, jakoby chomąta. Jako gdzie dopadnie konwie, to ze wzystkiej mocy Łeb w nią wrazi wespół z nosem, aż wytrzeszczy oczy. Co chce mówić, to bełkoce, a język mu lata, A polszczyznę tureckiemi języki przeplata. A pełno go w każdym kącie, każdemu zawadzi, By go diabeł z izby wyniósł, wszyscy temu radzi. Jeśli się mu przyda wyniść, to po ziemi kołem, O jeden słup zadkiem trąci, a o drugi czołem. Droga mu wszędy jednaka, choć prosto przez błoto, Nie trafi-
, by się jedno napić. Gdzie obaczy, iże piją, to on dybie z kąta, A nogi śmiesznie zaplata, jakoby chomąta. Jako gdzie dopadnie konwie, to ze wzystkiej mocy Łeb w nią wrazi wespół z nosem, aż wytrzeszczy oczy. Co chce mówić, to bełkoce, a język mu lata, A polszczyznę tureckiemi języki przeplata. A pełno go w każdym kącie, każdemu zawadzi, By go dyabeł z izby wyniósł, wszyscy temu radzi. Jeśli się mu przyda wyniść, to po ziemi kołem, O jeden słup zadkiem trąci, a o drugi czołem. Droga mu wszędy jednaka, choć prosto przez błoto, Nie trafi-
Skrót tekstu: WychWieś
Strona: 32
Tytuł:
Kiermasz wieśniacki
Autor:
Jan z Wychylówki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
dialogi, fraszki i epigramaty, pieśni
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Teodor Wierzbowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
K. Kowalewski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1902
mądrego, ciekawego, do erudycyj służącego wyczerpnątem, to sine invidia na Theatrum moich ATEN, wystawiam Curiosis. Radbym (Superi mea vota secundent) do gustu Czytelnika mego być Placentinus we wszystkim, będąc w każdej rzeczy Authoritate wyprobowanej Veronensis, w krótkości słów Curtius, nie długą amplifikacją Długosus. Nie sadzę się tu na wysoką Polszczyznę, abym nią nie zaćmił sensów: nie rzucam nie potrzebnych dygresyj, nie paszkwiluję nikogo, tylko Mądrym przypominam, niedouczonych nauczam, ciekawych kontentuję. Wiele wykładam fłów i rzeczy, żeby mi zadawszy Czytelnik owo: Et quomodo posum intelligere, si non aliquis ostenderit mihi? nie szperał eksplikacyj po Leksikonach, Dykcionarzach, lecz
mądrego, ciekawego, do erudycyi służącego wyczerpnątem, to sine invidia na Theatrum moich ATEN, wystáwiam Curiosis. Radbym (Superi mea vota secundent) do gustu Czytelnika mego bydź Placentinus we wszystkim, będąc w każdey rzeczy Authoritate wyprobowáney Veronensis, w krotkości słow Curtius, nie długą amplifikácyą Długosus. Nie sadzę się tu ná wysoką Polszczyznę, abym nią nie zaćmił sensow: nie rzucam nie potrzebnych dygresyi, nie paszkwiluię nikogo, tylko Mądrym przypominám, niedouczonych nauczam, ciekawych kontentuię. Wiele wykładam fłow y rzeczy, żeby mi zadáwszy Czytelnik owo: Et quomodo posum intelligere, si non aliquis ostenderit mihi? nie szperał explikácyi po Lexikonach, Dikcionarzach, lecz
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 6
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
. jest Mahometan.[...] Ariańska. Arniani niesłusznie się zowią Chrześcijany.[...] szczyzna Ariańska poszła na[...] Turecką.
Tylko im to jeszcze zostało/ że wżdy nie po Turecku ale po Polsku mówią. Aleć i Polszczyzna sama stoi za Turecką: bo jako nowego sobie Chrystusa wymyślili/ nowy wykład pisma/ nową wiarę/ tak i nową Polszczyznę: chociaj mówią po Polsku/ kiedy wiarę swoję o Chrystusie wyznawają/ przecię nie każdy zrozumie: słuchając bowiem ich pięknych i farbowanych słowek/ kiedy Chrystusa zalecają/ kiedy też pisma przywodzą/ rzekłby drugi co ich nie świadm/ że po Chrześcijańsku mówią i wierzą/ a oni właśnie po Turecku to co mówią rozumieją.
. iest Máhometan.[...] Ariánska. Arniani niesłusznie się zowią Chrześćiány.[...] szczyzná Ariańska poszłá na[...] Turecką.
Tylko im to ieszcze zostáło/ że wżdy nie po Turecku ále po Polsku mowią. Aleć y Polszczyzná sámá stoi zá Turecką: bo iáko nowego sobie Chrystusá wymyślili/ nowy wykład pismá/ nową wiárę/ ták y nową Polszczyznę: choćiay mowią po Polsku/ kiedy wiárę swoię o Chrystuśie wyznawáią/ przećię nie káżdy zrozumie: słucháiąc bowiem ich pięknych y fárbowánych słowek/ kiedy Chrystusá zálecáią/ kiedy też pismá przywodzą/ rzekłby drugi co ich nie świádm/ że po Chrześćiáńsku mowią y wierzą/ á oni własnie po Turecku to co mowią rozumieią.
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 64
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
ten i trzema pieczętuje pióry. OWADA 174
. NA PRZEZWISKO TEGO HERBU
Pytasz, w jakim to słowo brać trzeba terminie, Czy po polsku: owa — da, czyli po łacinie. Jak chcesz, tak bierz, na obie wyjdzie dobrze strony: Po łacinie do męża, po polsku do żony. Ja bym polszczyznę wolał na me obieranie; Dobrzeż to, że łaciny nie uczą się panie. I tak dość biedy, rzadka między stadły zgoda, A cóż gdyby wiedziały, co ova i co da. Ich to słówko rozdziela, że ta abo owa, Ale niedobrze, bo da każda białogłowa. OLIWA 175. NAGROBEK HERBOWNEMU
ten i trzema pieczętuje pióry. OWADA 174
. NA PRZEZWISKO TEGO HERBU
Pytasz, w jakim to słowo brać trzeba terminie, Czy po polsku: owa — da, czyli po łacinie. Jak chcesz, tak bierz, na obie wyjdzie dobrze strony: Po łacinie do męża, po polsku do żony. Ja bym polszczyznę wolał na me obieranie; Dobrzeż to, że łaciny nie uczą się panie. I tak dość biedy, rzadka między stadły zgoda, A cóż gdyby wiedziały, co ova i co da. Ich to słówko rozdziela, że ta abo owa, Ale niedobrze, bo da każda białogłowa. OLIWA 175. NAGROBEK HERBOWNEMU
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 474
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
by się jedno napić. Gdzie obaczy iże piją/ to on dybie z kąta/ A nogi śmieś nie zaplata/ by jaka chromota. Jako gdzie dopadnie konwie/ to zewszytkiej mocy/ Lep w nie wrazi wespół z nosem/ aż wytrzeszcz i oczy. Co che mówić to bełkoce/ a język mu lata/ A Polszczyznę Tureckim językiem przeplata. A pełno go wkazdym kącie/ każdemu zawadzi/ By go z domu diabeł wyniósł/ wszyscy temu radzi. Jeśli mu się przyda wyniść/ to po ziemi kołem/ O jeden słup zadkiem trąci a o drugi czołem. Droga mu wszędy jednaka/ choć prosto przez błoto/ Nie trafili też domu/
by się iedno nápić. Gdźie obaczy iże piją/ to on dybie z kątá/ A nogi śmieś nie zápláta/ by iáka chromotá. Iáko gdzie dopádnie konwie/ to zewszytkiey mocy/ Lep w nie wráźi wespoł z nosem/ áż wytrzeszcz y oczy. Co che mowić to bełkoce/ á ięzyk mu lata/ A Polszczyznę Tureckim iężykiem przepláta. A pełno go wkázdym kąćie/ kázdemu záwádźi/ By go z domu dyabeł wyniosł/ wszyscy temu rádźi. Ieśli mu się przyda wyniść/ to po źiemi kołem/ O ieden słup zádkiem trąći á o drugi czołem. Drogá mu wszędy iednáka/ choć prosto przez błoto/ Nie tráfili też domu/
Skrót tekstu: NowSow
Strona: E2v
Tytuł:
Nowy Sowiźrzał abo raczej Nowyźrzał
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
