cztery: które dla uciechy nieznaczne, do zalewania jak sikawką ludzi, tak akomodowane, że skąd ucieka dla ochrony, tam dokąd bieży bardziej się moczy. Naostatek jest osobliwa grota która się zamyka, mająca wysadzone ściany mozajką i w miniaturze. Tam jest Parnas, nad którym muzy z flautami siedzą. Za tym Parnasem pozytyw formalny, organistom przyzwoity stoi. Za otworzeniem rur wygrywa pozytyw sam, naprzód praeambulum, potem grał dwie sonaty z flautami muzowemi społem: zdało się nam, że tam gra organista, chodziliśmy patrzeć, widzieliśmy sam grający pozytyw, a klawisze przyprawione woda tak przebiera, jakby też kto ręką one przebierał. Przy flautach
cztery: które dla uciechy nieznaczne, do zalewania jak sikawką ludzi, tak akkomodowane, że zkąd ucieka dla ochrony, tam dokąd bieży bardziéj się moczy. Naostatek jest osobliwa grota która się zamyka, mająca wysadzone ściany mozajką i w miniaturze. Tam jest Parnas, nad którym muzy z flautami siedzą. Za tym Parnasem pozytyw formalny, organistom przyzwoity stoi. Za otworzeniem rur wygrywa pozytyw sam, naprzód praeambulum, potém grał dwie sonaty z flautami muzowemi społem: zdało się nam, że tam gra organista, chodziliśmy patrzeć, widzieliśmy sam grający pozytyw, a klawisze przyprawione woda tak przebiera, jakby téż kto ręką one przebierał. Przy flautach
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 94
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
ludzi, tak akomodowane, że skąd ucieka dla ochrony, tam dokąd bieży bardziej się moczy. Naostatek jest osobliwa grota która się zamyka, mająca wysadzone ściany mozajką i w miniaturze. Tam jest Parnas, nad którym muzy z flautami siedzą. Za tym Parnasem pozytyw formalny, organistom przyzwoity stoi. Za otworzeniem rur wygrywa pozytyw sam, naprzód praeambulum, potem grał dwie sonaty z flautami muzowemi społem: zdało się nam, że tam gra organista, chodziliśmy patrzeć, widzieliśmy sam grający pozytyw, a klawisze przyprawione woda tak przebiera, jakby też kto ręką one przebierał. Przy flautach Muz tak się pięknie grało, że wychodzić się z tej
ludzi, tak akkomodowane, że zkąd ucieka dla ochrony, tam dokąd bieży bardziéj się moczy. Naostatek jest osobliwa grota która się zamyka, mająca wysadzone ściany mozajką i w miniaturze. Tam jest Parnas, nad którym muzy z flautami siedzą. Za tym Parnasem pozytyw formalny, organistom przyzwoity stoi. Za otworzeniem rur wygrywa pozytyw sam, naprzód praeambulum, potém grał dwie sonaty z flautami muzowemi społem: zdało się nam, że tam gra organista, chodziliśmy patrzeć, widzieliśmy sam grający pozytyw, a klawisze przyprawione woda tak przebiera, jakby téż kto ręką one przebierał. Przy flautach Muz tak się pięknie grało, że wychodzić się z téj
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 94
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
W tym opus czworo Organ pięknie rozsadzono/ A na trzy strony trąby wielkie obrócono: Które trąby wzdłuż i wzmięsz/ niepodobna wiara: Jako wielki tram w lesie/ w głosiech śrzednia miara. Głosów różnych w tym opus jest sześć i trzydzieści/ Tak łagodnych i wdzięcznych/ jako gdy się kto pieści. Z osobna zaś pozytyw na Kościół wydany/ Który liczę za czwarte/ i dobre Organy. W którym nad pomysł ludzkie głosy ucieszone/ Jak przy namilszej matce/ dzieciątko pieszczone. Wszytka ręczna Muzyka której używają. Muzykowie/ tę wszytkę te Organy mają: Nie mianuję Kornetów/ Puzanów/ i Sztortów/ Szałamajów/ Surmeczek/ ogromnych Pomortów: Są
W tym opus czworo Organ pięknie rozsádzono/ A ná trzy strony trąby wielkie obrocono: Ktore trąby wzdłusz y wzmięsz/ niepodobna wiárá: Iáko wielki tram w leśie/ w głośiech śrzednia miárá. Głosow roznych w tym opus iest sześć y trzydźieśći/ Ták łágodnych y wdźięcznych/ iáko gdy się kto pieśći. Z osobná záś pozytyw ná Kośćioł wydány/ Ktory liczę zá czwarte/ y dobre Orgány. W ktorym nád pomysł ludzkie głosy vćieszone/ Iák przy namilszey mátce/ dźiećiątko piesczone. Wszytká ręczná Muzyká ktorey vżywáią. Muzykowie/ tę wszytkę te Orgány máią: Nie miánuię Kornetow/ Puzanow/ y Sztortow/ Száłámáiow/ Surmeczek/ ogromnych Pomortow: Są
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: B2
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Golędzinowie niżej; Zakonnicy troszkę wyżej Fundować się już poczęli: Kościołeczek rozpoczęli. Kościół Ojców Bernardynów w Pradze.
Zacny kościół murowany, Wieżami wyprzodkowany, Dosyć wesoły i wielki W ołtarze, w porządek wszelki; Frambugi wymurowane, Dla ganków ukształtowane. Pod wierzchem wkoło sklepisty, Dwiema drzwiami otworzysty,
Ganek dla muzyki niższy, A pozytyw na nim wyższy. Wszytek cegłą położono, Opus przystojnie złożono. Kaplica Lauretańska w Pradze
W bok Lauretańska kaplica (Przy niej cmentarz i ulica) Zmurowana nakształt takiej Drugiej w Lorecie, jednakiej. Tamta wpół kościoła z muru Stoi, wierzch biały z marmuru; Na niej historyje różne, Wyrażono je, nie próżne;
Golędzinowie niżej; Zakonnicy troszkę wyżej Fundować się już poczęli: Kościołeczek rozpoczęli. Kościół Ojców Bernardynów w Pradze.
Zacny kościół murowany, Wieżami wyprzodkowany, Dosyć wesoły i wielki W ołtarze, w porządek wszelki; Frambugi wymurowane, Dla ganków ukształtowane. Pod wierzchem wkoło sklepisty, Dwiema drzwiami otworzysty,
Ganek dla muzyki niższy, A pozytyw na nim wyższy. Wszytek cegłą położono, Opus przystojnie złożono. Kaplica Lauretańska w Pradze
W bok Lauretańska kaplica (Przy niej cmentarz i ulica) Zmurowana nakształt takiej Drugiej w Lorecie, jednakiej. Tamta wpół kościoła z muru Stoi, wierzch biały z marmuru; Na niej historyje różne, Wyrażono je, nie próżne;
Skrót tekstu: JarzGośc
Strona: 7
Tytuł:
Gościniec abo krótkie opisanie Warszawy
Autor:
Adam Jarzębski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne, opisy podróży
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ignacy Chrzanowski, Władysław Korotyński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1909
z okienkami Dla Królestwa, z firankami, Gdzie swe modły odprawują, Panu Bogu się sprawują. Powyż trochę wbok organy Pozłociste, przez nagany. Musica abo capella Króla J.M.
Muzyka krzyczy, jak w lesie, Melodią w uszy niesie; Wpół kościoła ganek stoi Dla nich, a z boków się troi Pozytyw, w który grawają; Włoszy nadobnie śpiewają, Jedni basem, także altem, Drudzy tenor i dyszkantem. Trudno przybrać BALTAZARO, W Rzymie taki sopran raro. Masz tam z FORSZTERA altystę, W bas i tenor, dyszkatystę; Gdy chce, wzgórę wyprawuje, Potym nadół wyśpiewuje Kilka oktaw, to nowina!
z okienkami Dla Królestwa, z firankami, Gdzie swe modły odprawują, Panu Bogu się sprawują. Powyż trochę wbok organy Pozłociste, przez nagany. Musica abo capella Króla J.M.
Muzyka krzyczy, jak w lesie, Melodyją w uszy niesie; Wpół kościoła ganek stoi Dla nich, a z boków się troi Pozytyw, w który grawają; Włoszy nadobnie śpiewają, Jedni basem, także altem, Drudzy tenor i dyszkantem. Trudno przybrać BALTAZARO, W Rzymie taki sopran raro. Masz tam z FORSZTERA altystę, W bas i tenor, dyszkatystę; Gdy chce, wzgórę wyprawuje, Potym nadół wyśpiewuje Kilka oktaw, to nowina!
Skrót tekstu: JarzGośc
Strona: 27
Tytuł:
Gościniec abo krótkie opisanie Warszawy
Autor:
Adam Jarzębski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne, opisy podróży
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ignacy Chrzanowski, Władysław Korotyński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1909
. Róg jednorożków tak wielki jako kufa małmazjowa, na łokci 47. Z końca rogu uczyniono roztruchan, co wiadro wina niesie; kto go oraz wypije, dobry pijanica. Jest rząd z Bucefała Aleksandrowego i buława (z)złota arabskiego. Zwierciadło, które z Troje przywieziono, w którym Helena się przeglądała. Organy abo pozytyw, co w nim sześć klawiatur i sześci organistów zagra. Sztuki malarza Apelesa tak buczne, ze jakoby natura wykształtowała. Inszych rzeczy do wierzenia niepodobnych co niemiara, zgoła nie żal tam być kiedy.
(26) 1609. W Notesi, za Czarnkowem, rybitw ułowił pstrąga tak wielkiego, że go ledwie uniósł aż do
. Róg jednorożków tak wielki jako kufa małmazyowa, na łokci 47. Z końca rogu uczyniono roztruchan, co wiadro wina niesie; kto go oraz wypije, dobry pijanica. Jest rząd z Bucefała Aleksandrowego i buława (z)złota arabskiego. Zwierciadło, które z Troje przywieziono, w którym Helena się przeglądała. Organy abo pozytyw, co w nim sześć klawiatur i sześci organistów zagra. Sztuki malarza Apellesa tak buczne, ze jakoby natura wykształtowała. Inszych rzeczy do wierzenia niepodobnych co niemiara, zgoła nie żal tam być kiedy.
(26) 1609. W Notesi, za Czarnkowem, rybitw ułowił pstrąga tak wielkiego, że go ledwie uniósł aż do
Skrót tekstu: SzemTorBad
Strona: 290
Tytuł:
Z nowinami torba kursorska
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
namiotu, srebrne, złociste, piąta srebrna, inna.
Garnuszek srebrny z pokryweczką, przy którym łańcuszek, także srebrny. Przystawka srebrna, niewielka.
Kubek srebrny, złocisty, w kapę.
Łyżka blachmalowa.
Wierzch srebrny od sczotki, z kółkiem.
Lichtarzyk srebrny, mały.
Krupka srebrna z putrowaniem.
Klawikordów 2.
Pozytyw hebanowy, w zielony aksamit oprawny.
Szkatuła indejska, macicą perłową sadzona.
Szkatuła gnańska, w żelazo oprawna.
Szkatuła jaszpisowa.
Szkatuła żółta, w żelazo oprawna.
Szkatuła hebonowa, czarna, napsowana.
Szkatuła druga, czarna, także prosta.
Szkatuła trzecia, także prosta, szara, w żelazo oprawna.
Skrzynka cyprysowa
namiotu, srebrne, złociste, piąta srebrna, inna.
Garnuszek srebrny z pokryweczką, przy którym łańcuszek, także srebrny. Przystawka srebrna, niewielka.
Kubek srebrny, złocisty, w capę.
Łyżka blachmalowa.
Wierzch srebrny od sczotki, z kółkiem.
Lichtarzyk srebrny, mały.
Krupka srebrna z putrowaniem.
Klawikordów 2.
Pozytyw hebanowy, w zielony aksamit oprawny.
Szkatuła indejska, macicą perłową sadzona.
Szkatuła gnańska, w żelazo oprawna.
Szkatuła jaszpisowa.
Szkatuła żółta, w żelazo oprawna.
Szkatuła hebonowa, czarna, napsowana.
Szkatuła druga, czarna, także prosta.
Szkatuła trzecia, także prosta, szara, w żelazo oprawna.
Skrzynka cyprysowa
Skrót tekstu: InwMorszGęb
Strona: 211
Tytuł:
Inwentarz ruchomości Konstancji Morsztynowej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
tym obraz z krucyfiksem od fary przyniesiony, antependium skórzane, obrus gruby farski, bo przed tym ołtarzem nie celebrują. Od ołtarza małego idzie katedra ex opposito, druga przy zakrystii, ławeczka stolarska malowana, za nią szafa do aparatu i ad olea sacra, z obudwóch stron ławki malowane; chórek wszytek malowany, na nim pozytyw stojący o 6 głosach, pod chórem konfesjonały 2. Lampa wisząca blaszana, pobielana, złocista. W pośród kaplicy krucyfiks wiszący, pod nim Najśw. Panna z ś. Janem, na smokach stojący. Nad małym ołtarzem obraz Najśw. Panny Łąkowskiej, w ramach malowanych, u spodu podarty. Okna znacznej potrzebują naprawy,
tym obraz z krucyfiksem od fary przyniesiony, antependium skórzane, obrus gruby farski, bo przed tym ołtarzem nie celebrują. Od ołtarza małego idzie katedra ex opposito, druga przy zakrystii, ławeczka stolarska malowana, za nią szafa do aparatu i ad olea sacra, z obudwóch stron ławki malowane; chórek wszytek malowany, na nim pozytyw stojący o 6 głosach, pod chórem konfesjonały 2. Lampa wisząca blaszana, pobielana, złocista. W pośród kaplicy krucyfiks wiszący, pod nim Najśw. Panna z ś. Janem, na smokach stojący. Nad małym ołtarzem obraz Najśw. Panny Łąkowskiej, w ramach malowanych, u spodu podarty. Okna znacznej potrzebują naprawy,
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 8
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
W tym opus czworo Organ pięknie rozsadzono/ A na trzy strony trąby wielkie obrócono. Które trąby wzdłuż i wzmięsz/ niepodobna wiara: Jako wielki tram w lesie/ w głosiech śrzednia miara. Głosów różnych w tym opus jest sześć i trzydzieści/ Tak łagodnych i wdzięcznych/ jako gdy się kto pieści. Z osobna zaś pozytyw na kościół wydany/ Który licze za czwarte/ i dobre Organy. W którym nad pomysł ludzkie głosy ucieszone/ Jak przy namilszej matce/ dzieciątko pieszczone. Wszytka ręczna Muzyka której używają. Muzykowie/ tę wszytkę te Organy mają: Nie mianuję Kornetów/ Puzanów i Sztortów/ Szałamajów/ Surmeczek/ ogromnych Pomortów: Są takie
W tym opus czworo Organ pięknie rozsádzono/ A ná trzy strony trąby wielkie obrocono. Ktore trąby wzdłusz y wzmięsz/ niepodobna wiárá: Iáko wielki tram w leśie/ w głośiech śrzednia miárá. Głosow roznych w tym opus iest sześć y trzydźieśći/ Ták łágodnych y wdźięcznych/ iáko gdy się kto pieśći. Z osobná zas pozytyw ná kośćioł wydány/ Ktory licze zá czwarte/ y dobre Orgány. W ktorym nád pomysł ludzkie głosy vćieszone/ Iák przy namilszey mátce/ dźiećiątko piesczone. Wszytká ręczná Muzyká ktorey vżywáią. Muzykowie/ tę wszytkę te Orgány máią: Nie miánuię Kornetow/ Puzanow y Sztortow/ Száłámáiow/ Surmeczek/ ogromnych Pomortow: Są tákie
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: E3v
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
