/ do których sam Biedrzeniec/ biorąc go na raz Skrupuł/ to jest/ trzecią część kwinty/ z winem albo z jegoż wodką/ albo z jaką inną/ do tego przynależącą/ albo z Sokiem jakim inym/ według potrzeby tej choroby/ której zabiegać chcemy. Z inymi także lekarstwy bywa chorym dany/ podług przynależności/ i zdania Doktorów bacznych i umiejętnych. Tercjannie.
Osobliwie zimnicy trzeciedniowej.
Zimnicy czwartodniowej jest pewnym lekarstwem: Wziąwszy go Skrupuł/ to jest/ trzecią część kwinty/ i ze dwiema albo trzema łyżkoma wodki/ tegoż Biedrzeńcu/ dać kiedy ma przyść. To raz albo trzy uczyniwszy/ przepadnie. Nyrkom. Pęcherzowi.
/ do ktorych sam Biedrzeniec/ biorąc go ná raz Skrupuł/ to iest/ trzećią część kwinty/ z winem álbo z iegoż wodką/ álbo z iáką iną/ do tego przynależącą/ álbo z Sokiem iákim inym/ według potrzeby tey choroby/ ktorey zábiegáć chcemy. Z inymi tákże lekárstwy bywa chorym dány/ podług przynależnośći/ y zdánia Doktorow bácznych y vmieiętnych. Tercyannie.
Osobliwie źimnicy trzećiedniowey.
Zimnicy czwartodniowey iest pewnym lekárstwem: Wźiąwszy go Skrupuł/ to iest/ trzećią część kwinty/ y ze dwiemá álbo trzemá łyszkomá wodki/ tegoż Biedrzeńcu/ dáć kiedy ma przyść. To raz álbo trzy vczyniwszy/ przepádnie. Nyrkom. Pęchyrzowi.
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 73
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
nie zaniechałem. Aby tego co niektórzy za tajemnice niemałe sobie zachowują/ na jawie każdy rycerski człowiek w koniach i w tej się nauce kochający/ odemnie daremnym a wdziecznym mógł być uczestnikiem. Co jest Munsztuk. Rozdz: 2.
MUnsztuk jest własny hamulec/ warownie i ostróżnie z żelaza urobiony/ gębę końską według przynależności stanowiący/ i konia ku wszelakiej potrzebie w obracaniu/ w bieganiu/ i w zastanowieniu powolny czyniący. A ten ze trzech części złożony bywa/ z Czanek/ z Wędzidła/ i z Podbrodka/ abo pospolitego zażywając nazwiska/ z Lancuszka. Które iż każde w swoim rodzaju wielką różność mają/ przeto też o każdym z
nie zániechałem. Aby tego co niektorzy zá táiemnice niemáłe sobie záchowuią/ ná iáwie káżdy rycerski człowiek w koniách y w tey się náuce kocháiący/ odemnie dáremnym á wdźiecznym mogł być vczestnikiem. Co iest Munsztuk. Rozdz: 2.
MVnsztuk iest własny hámulec/ wárownie y ostrożnie z żelázá vrobiony/ gębę końską według przynależnośći stánowiący/ y koniá ku wszelákiey potrzebie w obracániu/ w biegániu/ y w zástánowieniu powolny czyniący. A ten ze trzech częśći złożony bywa/ z Czánek/ z Wędźidłá/ y z Podbrodká/ ábo pospolitego záżywáiąc nazwiská/ z Láncuszká. Ktore iż káżde w swoim rodzáiu wielką rożność máią/ przeto też o káżdym z
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: A
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
rzeczonych ich mości panów Surynów w tę obiedwie części wysz pomienionego jego mości pana Remiana Suryna, łowczego nowogrodzkiego, zeznawający urzędownie intromitował i do spokojnej posesiej dzierzenia i używania tę obedwie części ze wszystkiemi tych części poddanemi, dworami, gruntami, polami, sianozęciami, ogrodami, lasami, borami, daniami i wszystkiemi jn generi et spesie przynależności, przychody, pożytki i okoliczności, jako z dawna należało, podał i postąpił, której posesiej i intromissiej nikt niskąd niczym nie bronił, nie odzywał i nie kontradycował. Jakoż zeznawający poddanych tamecznych z obodwuch części do hromady zebrawszy, o jego mości panu łowczym nowogrodzskim panu ich zastawnym opowiedziawszy, posłuszeństwo wszelakie przykazał. Który to
rzeczonych jch mości panow Surynow w tę obiedwie częsci wysz pomienionego jego mości pana Remiana Suryna, łowczego nowogrodzkiego, zeznawaiący urzędownie jntromitował y do spokoyney possesieÿ dzierzenia y uzywania tę obedwie częsci ze wszystkiemi tych częsci poddanemi, dworami, gruntami, polami, sianozęciami, ogrodami, lasami, borami, daniami y wszystkiemi jn generi et spesie przynaleznosci, przychody, pozytki y okolicznosci, iako z dawna nalezało, podał y postąpił, ktorej possesiey y jntromissiey nikt niskąd niczym nie bronił, nie odzywał y nie contradicował. Jakoz zeznawaiącÿ poddanych tamecznych z obodwuch częsci do hromady zebrawszy, o jego mości panu łowczym nowogrodzskim panu ych zastawnym opowiedziawszÿ, posłuszenstwo wszelakie przykazał. Ktory to
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 63
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
