kiedy głód u nich/ syn ojca starego zabija i zjada/ brat jeśli też komu umarł/ abo dziecię/ wykopywają i zjedzą. Tak też czynili ich pobratinowie Mafagete i Derbices, jako Hieronim ś. d wspomina: iż rodzice swe i insze powinne gdy się postarzeli/ zarzezywali i ziadali/ rozumiejąc za lepszą rzecz i przystojniejszą/ aby ich sami zjedli/ niżliby ich mieli robacy roztoczywszy zjeść. Uważajże szlachectwo Tatarskie stąd/ bo jeśli Boga nie znają/ czci ani cnoty w nich niemasz/ ani prawa żadnego/ toć taką rzeczą/ o szlachectwie żadnym nie wiedzą/ które potrzebuje virtutem comitem. A jeśli się tam nazywają Carzykami
kiedy głod v nich/ syn oycá stárego zábiia y ziada/ brát ieśli też komu vmárł/ ábo dźiećię/ wykopywáią y ziedzą. Ták też cżynili ich pobrátinowie Maffagetae y Derbices, iáko Hieronym ś. d wspomina: iż rodźice swe y insze powinne gdy się postárzeli/ zárzezywáli y ziádáli/ rozumieiąc zá lepszą rzecż y przystoynieyszą/ áby ich sámi ziedli/ niżliby ich mieli robacy rostocżywszy zieść. Vwáżayże szláchectwo Tátárskie stąd/ bo ieśli Bogá nie znáią/ cżći áni cnoty w nich niemász/ áni práwá żadnego/ toć táką rzecżą/ o szláchectwie żadnym nie wiedzą/ ktore potrzebuie virtutem comitem. A ieśli się tám názywáią Cárzykámi
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 10
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
