kabłąkiem z. część ziemi z pieca. Robotnik 7. idzie za pierwszym, i bardziej jeszcze odkrywa piec kofiurem u. Naostatek robotnik 8. idący za pierwszemi rzuca łopatą x. ziemię na te miajsca pieca, z których ją pierwsi pozdejmowali.
Fig. 9. Ścinacz drew. Operacja ta czyni się siekierą. Rąbacz rąbie drewka siekierą, jeżeli jest drzewo grube, rznie je zaś piłką, jeżeli drzewo jest drobne.
Fig. 10. Widziemy jako rąbacze układają drewka w stos, w formę oślego grzbietu, w tej szerokości w której są porąbane.
Fig. 11. i. i. Stos drewek ułożonych: z. z.
kabłąkiem s. część źiemi z pieca. Robotnik 7. idzie za pierwszym, i bardziey ieszcze odkrywa piec kofiurem u. Naostatek robotnik 8. idący za pierwszemi rzuca łopatą x. źiemię na te miaysca pieca, z ktorych ią pierwśi pozdeymowali.
Fig. 9. Scinacz drew. Operacya ta czyni się siekierą. Rąbacz rąbie drewka siekierą, ieżeli iest drzewo grube, rznie ie zaś piłką, ieżeli drzewo iest drobne.
Fig. 10. Widźiemy iako rąbacze układaią drewka w stos, w formę oslego grzbietu, w tey szerokosci w ktorey są porąbane.
Fig. 11. y. y. Stos drewek ułożonych: z. z.
Skrót tekstu: DuhMałSpos
Strona: 39
Tytuł:
Sposób robienia węglów czyli sztuka węglarska
Autor:
Henri-Louis Duhamel Du Monceau
Tłumacz:
Jacek Małachowski
Drukarnia:
Michał Gröll
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
Aby zaden nie smial przedawacz, zastawiacz pola nikomu obczemu także i swemu bez wiadomosczi I. Mosczy. (Ij. 16)
3. Nie wolno jednemu z drugiem, a co większa z obczem, siacz bez wiadomosczi I. Mosczy, a to pod winą Pańską rossądkową.
4. Laszów aby żaden niesmiał rąbacz bez pozwolęnia I. Mości, wyjąwszy w oboraniu swojem wlasnem i to czoby bez spustoszenia.
5. Ktoby karty grał, winę przepada I. Mości gr. 6.
6. Kto ptaki, zajączi, ryby łowicz będzie, ma je noszicz do I. Mości pod winą Panszką, a I. Moścz każdemu
Aby zaden nie smial przedawacz, zastawiacz pola nikomu obczemu także i swęmu bez wiadomosczi I. Mosczy. (II. 16)
3. Nie wolno iednęmu z drugiem, a czo większa z obczęm, siacz bez wiadomosczi I. Mosczy, a to pod winą Panską rossądkową.
4. Laszow aby zadęn niesmiał rąbacz bez pozwolęnia I. Mosczi, wyiąwszy w oboraniu swoięm wlasnem y to czoby bez spustoszenia.
5. Ktoby karty grał, winę przepada I. Mosczi gr. 6.
6. Kto ptaki, zaiączi, ryby łowicz będzie, ma ie noszicz do I. Mosczi pod winą Panszką, a I. Moścz kazdęmu
Skrót tekstu: KsPtaszUl_1
Strona: 555
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Ptaszkowa, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Ptaszkowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
