w puszderku, 1 ciprisowy wielki.
2 stuczki ze szłoniowy koscy, cienko rznietę płasko.
1 pudełko graniaste, czerwoną skurom obytę, złocistę, zomeczek i zawiaski przy nim mosiądzowe, 1 na kształt latarki puszderko.
1 pujlaresz już zażywanę, we szribro oprawne, i szpilka do pisania takaż.
1 puilaresz w czarny oprawię, srebrnę klazurki i spilka do pisania takaż.
1 puilaresz małe, w zułwy kości oprawnę, szribrne klazurki przy nim i zwierciadłko.
1 małę puilaresz w czarny skurzę, mosiądzowa spilka przy nim.
1 większę, starę puilaresz, w czarny skurze oprawne, 1 kałamarsz.
1 torbęczka nowa
w puszderku, 1 ciprisowy wielky.
2 stuczky zę szłoniowy koscy, cienko rznietę płasko.
1 pudełko graniaste, czerwoną skurom obytę, złocistę, zomeczek y zawiasky przy nim mosiodzowe, 1 na kształt latarki puszderko.
1 puylaresz iusz zazywanę, we szribro oprawne, y szpilka do pisania takasz.
1 puilaresz w czarny oprawię, szrybrnę klazurky y spilka do pisania takasz.
1 puilaresz małe, w zułwy kości oprawnę, szribrne klazurky przy nim y zwierciadłko.
1 małę puilaresz w czarny skurzę, mosiodzowa spilka przy nim.
1 wiekszę, starę puilaresz, w czarny skurze oprawne, 1 kałamarsz.
1 torbęczka nowa
Skrót tekstu: SzumInw
Strona: 58
Tytuł:
Gdański inwentarz mienia domowego Magdaleny Szumanowej
Autor:
Magdalena Szumanowa
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
złotych, kto mi ich tu przystawi żywych lub zmarłych. Nie z żadnej tom uczynił zemsty, jak szczególnie tylko płód szelmów wyniszczając, których i bez tych nad potrzebę się znajduje. 8. Różne dyspozycje czyniłem do dóbr moich, ekspediując one wraz na naznaczone miejsca. Nad wieczorem za nieuszanowanie ręki mojej wziąć w areszt pana Fochta starostę bialskiego kazałem. 9. Polowałem powróciwszy z niektórych folwarków moich dnia wczorajszego, gdziem był widzieć reparacją, czyli się zadość woli mej stało. Co zastawszy ad mentem, choć nie we wszystkim, dość byłem kontent, już dotąd do spacznego pełnienia mych intencji przywykszy. 10. Stała
złotych, kto mi ich tu przystawi żywych lub zmarłych. Nie z żadnej tom uczynił zemsty, jak szczególnie tylko płód szelmów wyniszczając, których i bez tych nad potrzebę się znajduje. 8. Różne dyspozycje czyniłem do dóbr moich, ekspediując one wraz na naznaczone miejsca. Nad wieczorem za nieuszanowanie ręki mojej wziąć w areszt pana Fochta starostę bialskiego kazałem. 9. Polowałem powróciwszy ź niektórych folwarków moich dnia wczorajszego, gdziem był widzieć reparacją, czyli się zadość woli mej stało. Co zastawszy ad mentem, choć nie we wszystkim, dość byłem kontent, już dotąd do spacznego pełnienia mych intencji przywykszy. 10. Stała
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 132
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
żałował/ aż mówił. Fili mi, quis mihi tribunat vt ego moriar pro te. A tak wnet się pokazuje przez 4. Regułę/ że to jest abo Obszalon/ jakoby nader szalony/ abo Obżalon miasto obżałowany. Nuż Ceres ponieważ tą za Boginią zbóż mają/ uważając iż Boginie trzeba czcić/ a żyto zowią resz/ łacno się domyślić/ że to słowo Ceres, jest okrzesane czcze resz. Także Bachus/ ponieważ go za Boga trunków mają/ a na beczce malują/ gotowa rzecz/ iż to słowo jest zepsowane Beczkoś. Równie co by za słowo beło Alaconia lubo Laconia (bo ją dwojako piszą) łacno się dorachować/
żáłował/ áż mowił. Fili mi, quis mihi tribunat vt ego moriar pro te. A ták wnet się pokázuie przez 4. Regułę/ że to iest ábo Obszalon/ iákoby náder szalony/ ábo Obżalon miásto obżáłowány. Nuż Ceres ponieważ tą zá Boginią zboż máią/ vważáiąc iż Boginie trzebá czćic/ á żyto zowią resz/ łácno się domyślić/ że to słowo Ceres, iest okrzesane czcze resz. Tákże Bacchus/ ponieważ go zá Bogá trunkow máią/ á ná beczce máluią/ gotowa rzecz/ iż to słowo iest zepsowáne Beczkoś. Rownie co by zá słowo beło Alaconia lubo Laconia (bo ią dwoiáko piszą) łacno się doráchowáć/
Skrót tekstu: DembWyw
Strona: 21
Tytuł:
Wywód jedynowłasnego państwa świata
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Drukarnia:
Jan Rossowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
języki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1633
Data wydania (nie wcześniej niż):
1633
Data wydania (nie później niż):
1633
pro te. A tak wnet się pokazuje przez 4. Regułę/ że to jest abo Obszalon/ jakoby nader szalony/ abo Obżalon miasto obżałowany. Nuż Ceres ponieważ tą za Boginią zbóż mają/ uważając iż Boginie trzeba czcić/ a żyto zowią resz/ łacno się domyślić/ że to słowo Ceres, jest okrzesane czcze resz. Także Bachus/ ponieważ go za Boga trunków mają/ a na beczce malują/ gotowa rzecz/ iż to słowo jest zepsowane Beczkoś. Równie co by za słowo beło Alaconia lubo Laconia (bo ją dwojako piszą) łacno się dorachować/ naprzód pierwszą sylabę przez 4. Reg. odpsowawszy na Olaconia, a potym
pro te. A ták wnet się pokázuie przez 4. Regułę/ że to iest ábo Obszalon/ iákoby náder szalony/ ábo Obżalon miásto obżáłowány. Nuż Ceres ponieważ tą zá Boginią zboż máią/ vważáiąc iż Boginie trzebá czćic/ á żyto zowią resz/ łácno się domyślić/ że to słowo Ceres, iest okrzesane czcze resz. Tákże Bacchus/ ponieważ go zá Bogá trunkow máią/ á ná beczce máluią/ gotowa rzecz/ iż to słowo iest zepsowáne Beczkoś. Rownie co by zá słowo beło Alaconia lubo Laconia (bo ią dwoiáko piszą) łacno się doráchowáć/ naprzod pierwszą syllabę przez 4. Reg. odpsowawszy ná Olaconia, á potym
Skrót tekstu: DembWyw
Strona: 21
Tytuł:
Wywód jedynowłasnego państwa świata
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Drukarnia:
Jan Rossowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
języki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1633
Data wydania (nie wcześniej niż):
1633
Data wydania (nie później niż):
1633
chleb/ tu nadrobcie. Wbijcie nam też kilka jaj na masło. Jeszcze kokoszy nie zniosły. Niechcą się latoś nieść/ jako łoni/ nie wiem czemu. O zakład/ że je najdę/ niechaj jedno poszukam. PANie Dworniku/ otwórz mi gumno. A co leży w tej ćwierci? Panie/ pszenica/ resz/ jęczmień/ owies/ groch/ proso/ tatarka. Jest to ozimina/ jarka. A nie masz więcej/ jedno tyle? Drugie już jest wymłocone/ i leży na przętrze. A wieleż go może być? Kilka łasztów/ ćwiercień * korców.) Szczurcy mi wielką szkodę czynią. A nie możesz temu zabieżeć
chleb/ tu nádrobćie. Wbiyćie nam też kilká jay ná másło. Ieszcże kokoszy nie zniosły. Niechcą śię látoś nieść/ jáko łoni/ nie wiem cżemu. O zakład/ że je naydę/ niechay jedno poszukam. PANie Dworniku/ otworz mi gumno. A co leży w tey cżwierći? Pánie/ pszenicá/ resz/ jęcżmień/ owies/ groch/ proso/ tátarká. Iest to oźiminá/ jarká. A nie masz więcey/ jedno tyle? Drugie już jest wymłocone/ y leży ná przętrze. A wieleż go może bydź? Kilká łásztow/ cżwierćień * korcow.) Szcżurcy mi wielką szkodę cżynią. A nie możesz temu zábieżeć
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 128v
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
