znaczy wylanie Nilu rzeki, iż wtenczas eksundat gdy Słoń: ce wchodzi w Lwa.
15. Język z okiem, znaczył mowę rozumną.
16. Feniks Ptak długo żyjący, zna czy Duszę nieśmiertelną, czasem Słoń ce, które wszystko oświeca i nawiedza.
17. Bocian Ptak, denotuje serce, gdyż Bocian Merkuriuszowi serca rządzcy poswięcony, znaczy i miłość ku Rodzicom.
18. Niebo rosę puszczające, znaczy naukę innym communicabilem.
19. Pies, znaczy świętych rzeczy Pisarza, albo Doktora, który powinien allatrare, Ludzi ucząc mores. Tenże znaczy Kościołów, Kaplic, Ołtarzów Dozorcę, albo Zakrystyana.
20. Ogień i woda, znaczy czystość
znaczy wylanie Nilu rzeki, iż wtenczas exundat gdy Słoń: ce wchodzi w Lwa.
15. Ięzyk z okiem, znaczył mowę rozumną.
16. Fenix Ptak długo żyiący, zna czy Duszę nieśmiertelną, czasem Słoń ce, ktore wszystko oswieca y nawiedza.
17. Bocian Ptak, denotuie serce, gdyż Bocian Merkuriuszowi serca rządzcy poswięcony, znaczy y miłość ku Rodzicom.
18. Niebó rosę puszczaiące, znaczy naukę innym communicabilem.
19. Pies, znáczy świętych rzeczy Pisarza, albo Doktora, ktory powinien allatrare, Ludzi ucząc mores. Tenże znaczy Kościołow, Kaplic, Ołtarzow Dozorcę, albo Zakrystyana.
20. Ogień y woda, znaczy czystość
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1154
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
i Ena swemi ogniami Górejąc, nowych upałów doznała. I lubi w górę zwykłemi grzmotami, Żadnych kamieni zewnątrz nie rzucała: Nie z mniejszym jednak strachem, ognie one Widziane były nad jej przyrodzone. 163. Dopiero ziemia miast i grodów kołem Okryta, ledwie w niebo wznioższy głowę: Westchnie, i gęstym przysuta popiłoem Do Rządzcy niebios tę uczyni mowę; Oddal o wielki Jowiszu te trowgę, Uśmierz tak srogą i nagłą pozogę. 164. Wszak jeśli mię te do szczętu pożary Zgubią, wraz lasy i wonne kadzidła Zginą: i twoich ołtarzów ofiary Żadnego więcej mieć nie będą bydła. Jeśli zaś do mnie gniewu masz przyczynę: Niechajże raczej z
y Ená swemi ogniámi Goreiąc, nowych upałow doznáłá. Y lubi w gorę zwykłemi grzmotámi, Zadnych kámieni zewnątrz nie rzucáłá: Nie z mnieyszym iednák stráchem, ognie one Widźiáne były nád iey przyrodzone. 163. Dopiero źiemiá miast y grodow kołem Okryta, ledwie w niebo wznioższy głowę: Westchnie, y gęstym przysuta popiłoem Do Rządzcy niebios tę uczyni mowę; Oddal o wielki Iowiszu te trowgę, Vśmierz ták srogą y nagłą pozogę. 164. Wszák ieśli mię te do szczętu pożáry Zgubią, wraz lásy y wonne kádźidłá Zginą: y twoich ołtarzow ofiáry Zadnego więcey mieć nie będą bydłá. Ieśli záś do mnie gniewu masz przyczynę: Niechayże ráczey z
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 103
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
i nie chcieli, musiemy. Żołnierz w wojsku służący, słucha pod utratą życia, wszelkiego Wodza swego rozkazania, i lubo na śmierć widomą rzucić mu się każą, woli odważnie rozkazów słuchać, niżeli haniebnie przez dekret i sąd nieuchronny ginąć. Toż w życiu naszym uważać nam potrzeba, wesoło i ochotnie iść za wolą Rządzcy najpotężniejszego, ile gdy służąc prawdziwie jemu, po śmierci spodziewać się pewnej możemy nadgrody, o czym lubo doskonale nie wiedział pogański Teolog, jednakże tak wyznawał. Ad hoc Sacramentum adacti sumus ferre mortalia: nec perturbari hîs, quae vitare nostrae potestatis non est. In Regno nati sumus, DEO parere, libertas est:
i nie chcieli, musiemy. Zołnierz w woysku służący, słucha pod utratą życia, wszelkiego Wodza swego rozkazania, i lubo na śmierć widomą rzucić mu się każą, woli odważnie rozkazow słuchać, niżeli haniebnie przez dekret i sąd nieuchronny ginąć. Toż w życiu naszym uważać nam potrzeba, wesoło i ochotnie iść za wolą Rządzcy naypotężnieyszego, ile gdy służąc prawdziwie iemu, po śmierci spodziewać się pewney możemy nadgrody, o czym lubo doskonale nie wiedział pogański Teolog, iednakże tak wyznawał. Ad hoc Sacramentum adacti sumus ferre mortalia: nec perturbari hîs, quae vitare nostrae potestatis non est. In Regno nati sumus, DEO parere, libertas est:
Skrót tekstu: KryszStat
Strona: 57
Tytuł:
Stateczność umysłu
Autor:
Andrzej Kazimierz Kryszpin Kirszensztein
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
? nie umarła pokiś ty żyw Troja. Miecz/ ogieńskażeć drogę/ pójdziesz/ a poniesiesz Pergamę wyniesioną/ aż się z Troją wniesiesz W kraj obcy/ nad ojczysty/ twej życzniejszy głowie. I widzę dopnę miasta Frygijskicy wnukowie/ Jakie nie jest/ nie będzie/ krąg go nie miał siwata. To możne inszy rządzcy/ za nie małe lata/ Ale wszech rzeczy Panią krew Julowa sprawi. Ten odżywszy na ziemi/ na niebo się stawi; Niebo mu kresem stanie. Te bogonosnemu/ Helen Eneaszowi dał otuchę cnemu. Pomnię/ i radem że mur krewny roście nowo/ I Trojanom do Greków przegrać barzo zdrowo. Jednak by się do
? nie vmárłá pokiś ty żyw Troiá. Miecz/ ogieńskażeć drogę/ poydźiesz/ á ponieśiesz Pergámę wynieśioną/ aż się z Troią wnieśiesz W kray obcy/ nád oyczysty/ twey życznieyszy głowie. Y widzę dopnę miástá Phrygiyskicy wnukowie/ Iákie nie iest/ nie będźie/ krąg go nie miał śiwátá. To możne inszy rządzcy/ zá nie máłe látá/ Ale wszech rzeczy Panią krew Iulowa spráwi. Ten odżywszy ná źiemi/ ná niebo się stáwi; Niebo mu kresem stánie. Te bogonosnemu/ Helen Eneaszowi dał otuchę cnemu. Pomnię/ y radem że mur krewny rośćie nowo/ Y Troiánom do Gráekow przegráć bárzo zdrowo. Iednák by się do
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 388
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
według Reguły Z. Augustyna im postanowił, z takim habitem: nad togą czarną do kolan wiszącą, płaszcz szeroki biały z czarnym krzyżem; które Święte znamię i na tarczach nosili. Zaprzysiężone Ich powinności były: żyć w bezżeństwie, pewne modły cdziennie odprawować, ustawicznie z niewiernemi walczyć, niezmylone pełnić posłuszeństwo, na każde skinienie Rządzcy swego, albo Magistri Ordinis. Pospolicie ich zwano: Equites Teutonici, tak też: Equites Mariani, a po Niemiecku:Krejtsbruder, to jest: Bracia od Krzyża; ale napotym gdy się opanowaniem obszernych krajów wzmogli, za panownania wielkiego Mistrza Konrada Hrabi Celnera de Rottensztein w Prusiech, a w Inflantach Hermistrza Lobeusza Hylzena w
według Reguły S. Augustyna im postanowił, z takim habitem: nad togą czarną do kolan wiszącą, płaszcz szeroki biały z czarnym krzyżem; które Swięte znamię y ná tarczach nośili. Záprzyśiężone Ich powinnośći były: żyć w bezżeństwie, pewne modły cdźiennie odprawować, ustawicznie z niewiernemi walczyć, niezmylone pełnić posłuszeństwo, ná każde skinienie Rządzcy swego, albo Magistri Ordinis. Pospolićie ich zwano: Equites Teutonici, tak też: Equites Mariani, a po Niemiecku:Kreytsbruder, to jest: Bracia od Krzyża; ále napotym gdy śię opanowaniem obszernych krajow wzmogli, zá panownania wielkiego Mistrza Konrada Hrabi Celnera de Rottensztein w Prusiech, á w Inflantach Hermistrza Lobeusza Hylzena w
Skrót tekstu: HylInf
Strona: 24
Tytuł:
Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach
Autor:
Jan August Hylzen
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
jest: w roku 1239. Ensiferowie Inflantscy z Krzyżakami w jedno się inkorporowali, Krzyżacy spotężnieni akcesem obszernych podbitych od siebie różnych krajów, dla doskonalszej porządnego rządzenia formy, podzielili swe Państwa na trzy Prowincje: Inflancką, Pruską, i Alemańską, to jest Niemiecką, pod władzą i rozkazem osobnego w każdej Prowincyj Wielko- Rządzcy, którego w rodowitym języku Landmeyster, to jest: Prowincyj Magister albo pospoliciej Heermeister, to jest: Exercitus Magister zwano: skąd też pochodzi Hermistrzów denominacja, nad któremi najwyższą miał prerogatywę sam Wielki Magister. R. 1237.
Z tych Hermistrzów albo Rządzców Prowincjalnych najprzedniejszy był Inflancki, którego Hartknoch nazywa potentissimum, po nim szedł
jest: w roku 1239. Ensiferowie Inflantscy z Krzyżakami w jedno śię inkorporowali, Krzyżacy zpotężnieni akcessem obszernych podbitych od śiebie rożnych krajow, dla doskonalszey porządnego rządzenia formy, podźielili swe Państwa ná trzy Prowincye: Inflantską, Pruską, y Alemańską, to jest Niemiecką, pod władzą y roskazem osobnego w każdey Prowincyi Wielko- Rządzcy, którego w rodowitym języku Landmeyster, to jest: Prowincyi Magister álbo pospolićiey Heermeister, to jest: Exercitus Magister zwano: zkąd też pochodźi Hermistrzow denominacya, nád ktoremi naywyższą miał prerogatywę sam Wielki Magister. R. 1237.
Z tych Hermistrzow albo Rządzcow Prowincyalnych nayprzednieyszy był Inflantski, którego Hartknoch nazywa potentissimum, po nim szedł
Skrót tekstu: HylInf
Strona: 27
Tytuł:
Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach
Autor:
Jan August Hylzen
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
