słać będą sobie. LXII. NA ŚKLENICĘ MalowANĄ
Popiół szkło, choć je farby malują, gdy sztuki w hucie nim wyprawują. A nie tak, kiedy pieniste konie, spuszczając z góry Słońce, niż tonie
(jeśli żegnając pogodnym okiem, zboczy się z wilgim pozad obłokiem), różnych barw tęcze światu wyprawi, jako rzemiesłnik tak szkło postawi zielonym, złotym i szafirowym pędzlem i kształtem pozorne nowym. Ale cóż po tym? Śklenica snadnie, niż się napijesz, z rąk ci wypadnie, a on spaniały kryształ w perzyny poszedł, ostatek dym niesie siny. Popiół szkło, ale i popiół człowiek, choćby rozciągnął jak Feniks kto wiek, bo
słać będą sobie. LXII. NA ŚKLENICĘ MALOWANĄ
Popiół śkło, choć je farby malują, gdy sztuki w hucie nim wyprawują. A nie tak, kiedy pieniste konie, spuszczając z góry Słońce, niż tonie
(jeśli żegnając pogodnym okiem, zboczy się z wilgim pozad obłokiem), różnych barw tęcze światu wyprawi, jako rzemiesłnik tak śkło postawi zielonym, złotym i szafirowym pędzlem i kształtem pozorne nowym. Ale cóż po tym? Śklenica snadnie, niż się napijesz, z rąk ci wypadnie, a on spaniały kryształ w perzyny poszedł, ostatek dym niesie siny. Popiół śkło, ale i popiół człowiek, choćby rozciągnął jak Feniks kto wiek, bo
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 327
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
pieluchy prać/ i powojnik chędogo trzymać. Przecię bądź na mię łaskaw (łaskawa.) XXI. DIALÓG. XXI. DIALÓG. XXI. DIALÓG. XXII. DIALÓG. Dwudziesta i wtóra Rozmowa. O Weselu.
Dziś będzie znamienite wesele. Kto będzie miał wesele? Zacny szlachcic * ziemianin.) Poćciwy mieszczanin/ rzemiesłnik/ gbur/ żołnierz. Kupiec jeden bogaty dziewkę swoję rzedną wydaje/ i wyprawuje jej wolne wesele. Stara baba bierze młodego chłopa/ co jeszcze wąsika nie ma/ mogłaby być matką jego. Stary siwy człowiek pojmuje młodziuchną dzieweczkę/ o ośminaście lat. Będzie tam śmiechu dosyć. Chłop młody pojmuje starą zgrzybiałą babę
pieluchy práć/ y powoynik chędogo trzymáć. Przećię bądź ná mię łáskaw (łáskáwa.) XXI. DIALOG. XXI. DIALOG. XXI. DIALOG. XXII. DIALOG. Dwudziesta y wtora Rozmowá. O Weselu.
Dźiś będźie známienite wesele. Kto będźie miał wesele? Zacny szláchćic * źiemiánin.) Poććiwy mieszcżánin/ rzemiesłnik/ gbur/ żołnierz. Kupiec jeden bogáty dźiewkę swoję rzedną wydáje/ y wypráwuje jey wolne wesele. Stárá bábá bierze młodego chłopá/ co jeszcże wąśika nie ma/ mogłáby być mátką jego. Stáry śiwy cżłowiek poymuje młodźiuchną dźiewecżkę/ o ośminaśćie lat. Będźie tám śmiechu dosyć. Chłop młody poymuje stárą zgrzybiáłą bábę
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 76
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612