Februarii jechałem do Mińska na sejmik gromniczny, na którym byłem mimo imci p. Kryszpina kasztelana trockiego dyrektorem. Sejmik ten był dość żwawy, odprawował się przez dni 4. Na koń wsiadać i dobra sapieżyńskie grasować statuebat nobilitas, to się umiarkowało. Do króla posłaliśmy pana starostę ejszyskiego Koleckiego i p. Mickiewicza sędzica grodzkiego mińskiego, cum certis punctis; komisarzów do traktowania z wojskiem naznaczyliśmy: p. Protasowicza wojskiego mińskiego i p. Cedrowskiego; do województw białoruskich ordynowaliśmy p. Franciszka Wołodkowicza i p. Puzakiewicza. 7 Februarii, byłem w Kasynie u p. Bejnarta, który dość honorifice częstował. Stamtąd do Mińska wróciwszy
Februarii jechałem do Mińska na sejmik gromniczny, na którym byłem mimo imci p. Kryszpina kasztelana trockiego dyrektorem. Sejmik ten był dość żwawy, odprawował się przez dni 4. Na koń wsiadać i dobra sapieżyńskie grassować statuebat nobilitas, to się umiarkowało. Do króla posłaliśmy pana starostę ejszyskiego Koleckiego i p. Mickiewicza sędzica grodzkiego mińskiego, cum certis punctis; kommisarzów do traktowania z wojskiem naznaczyliśmy: p. Protasowicza wojskiego mińskiego i p. Cedrowskiego; do województw białoruskich ordynowaliśmy p. Franciszka Wołodkowicza i p. Puzakiewicza. 7 Februarii, byłem w Kassynie u p. Bejnarta, który dość honorifice częstował. Ztamtąd do Mińska wróciwszy
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 55
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
m mu chciał dać w gębę, tylko że się ręką zrzucił. Potem ostatnimi go łajałem słowami. Wyzywałem go, wybiegłszy za drzwi, gdyż tylko w folwarkowej klasztornej byliśmy izbie, i chciałem go pchnąć szablą przez okno. Na resztę nałajawszy, poszedłem do stancji i zaraz posłałem Buczyńskiego, sędzica grodzkiego brzeskiego, wyzywając go na jutro rano. Nazajutrz stanąłem pierwszy na placu, przyszedł i Grabowski, a gdy szedł do kombinacji, nie byłem daleki i tak nie bijąc się, zeszliśmy z placu.
Po roczkach nowembrowych zaraz pojechałem do Warszawy do nuncjatury, gdzie za pomocą księcia Czartoryskiego, teraźniejszego kanclerza
m mu chciał dać w gębę, tylko że się ręką zrzucił. Potem ostatnimi go łajałem słowami. Wyzywałem go, wybiegłszy za drzwi, gdyż tylko w folwarkowej klasztornej byliśmy izbie, i chciałem go pchnąć szablą przez okno. Na resztę nałajawszy, poszedłem do stancji i zaraz posłałem Buczyńskiego, sędzica grodzkiego brzeskiego, wyzywając go na jutro rano. Nazajutrz stanąłem pierwszy na placu, przyszedł i Grabowski, a gdy szedł do kombinacji, nie byłem daleki i tak nie bijąc się, zeszliśmy z placu.
Po roczkach nowembrowych zaraz pojechałem do Warszawy do nuncjatury, gdzie za pomocą księcia Czartoryskiego, teraźniejszego kanclerza
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 198
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
marszałka trybunalskiego, dokąd i ja za księciem hetmanem pojechałem. Tam znowu, za instancją księdza Zboińskiego, rekomendował książę hetman sprawę naszą księciu miecznikowi, marszałkowi trybunalskiemu, synowi swemu. Tamże Józef Massalski, podskarbi nadworny lit., mający za sobą księżniczkę Radziwiłłównę, krajczankę lit., powiedał mi, że Emanuela Wysłoucha, sędzica grodzkiego brzeskiego, człeka hajdamacznego i który wszystko stracił, służącego naówczas u Massalskiej, podczaszynej lit., namawiano z Wołczyna i dawano mu czerw, zł dwieście za to, aby nam zadał imparitatem, ale się tego Wysłouch podjąć nie chciał.
Słyszałem oprócz tego, że i Józefa Wereszczakę, i innych na toż samo
marszałka trybunalskiego, dokąd i ja za księciem hetmanem pojechałem. Tam znowu, za instancją księdza Zboińskiego, rekomendował książę hetman sprawę naszą księciu miecznikowi, marszałkowi trybunalskiemu, synowi swemu. Tamże Józef Massalski, podskarbi nadworny lit., mający za sobą księżniczkę Radziwiłłównę, krajczankę lit., powiedał mi, że Emanuela Wysłoucha, sędzica grodzkiego brzeskiego, człeka hajdamacznego i który wszystko stracił, służącego naówczas u Massalskiej, podczaszynej lit., namawiano z Wołczyna i dawano mu czerw, zł dwieście za to, aby nam zadał imparitatem, ale się tego Wysłouch podjąć nie chciał.
Słyszałem oprócz tego, że i Józefa Wereszczakę, i innych na toż samo
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 574
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
trzydziestu tysięcy za Jeremicze panu Oskirce, staroście mozyrskiemu, dziś one w posesją moją, 12. Ruszyłem się do Omhowicz na niedźwiedzia, liczną mając ze mną kompanią jako to WM pana Oskirkę, marszałka mozyrskiego, człeka zupełnie grzecznego i rzetelnego, WM pana Wolbacha, podkomorzego tegoż powiatu, WM pana Eliasza Mogilnickiego, sędzica nowogródzkiego, WM pana Ryka, oboźnego Księstwa Inflańskiego, wielkiego jowialistę i srodze grzecznego, WM pana Reybnica, oberszlejtnanta Wielkiego Księstwa Litewskiego, w porządkach wojsk regularnych srodze bystrego, bywałego, przez którego się oddalenie z tegoż wojska więcej szkody jak zysku też, upewniam, ponosi. Stanąłem o 7 wieczór. 13.
trzydziestu tysięcy za Jeremicze panu Oskirce, staroście mozyrskiemu, dziś one w posesją moją, 12. Ruszyłem się do Omhowicz na niedźwiedzia, liczną mając ze mną kompanią jako to WM pana Oskirkę, marszałka mozyrskiego, człeka zupełnie grzecznego i rzetelnego, WM pana Wolbacha, podkomorzego tegoż powiatu, WM pana Eliasza Mogilnickiego, sędzica nowogródzkiego, WM pana Ryka, oboźnego Księstwa Inflańskiego, wielkiego jowialistę i srodze grzecznego, WM pana Reybnica, oberszlejtnanta Wielkiego Księstwa Litewskiego, w porządkach wojsk regularnych srodze bystrego, bywałego, przez którego się oddalenie z tegoż wojska więcej szkody jak zysku też, upewniam, ponosi. Stanąłem o 7 wieczór. 13.
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 26
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
rodzony Tomasza, i ten na to Kolegium dobroczynny 1688. Janowi Dobrzyckimu, życie X. Drużbickiego przypisał X. Daniel Pawłowski 1670. ten Jan z Urszuli Manieckij, córki Władysława spłodził dwóch synów, Michała i Józefa. Michał z Anny Radzewskii siostry Franciszka Radzewskiego Podkomorzego Poznańskiego, zostawił dwie córki: Zofią, naprzód Jana Wierzchlejskiego Sędzica Wieluńskiego, 2do Adama Myszkowskiego małżonkę: Wiktorią, ta się za klauzurą Karmelitańską zawiła, na wieczną służbę Boską, i synów czterech, Antoniego Kanonika Poznańskiego, Franciszka, którego z Heleny Jaskolskii, córka Wiktoria, i syn Ignacy. Józefa, i Ignacego Paulitę. Józef brat Michała, pojął Katarzynę Olewińską, z tej były
rodzony Tomásza, y ten ná to Collegium dobroczynny 1688. Janowi Dobrzyckimu, życie X. Drużbickiego przypisał X. Dániel Páwłowski 1670. ten Jan z Urszuli Mánieckiy, corki Włádysłáwa zpłodźił dwoch synow, Micháłá y Jozefá. Michał z Anny Radzewskii siostry Fránciszka Rádzewskiego Podkomorzego Poznáńskiego, zostáwił dwie corki: Zofią, naprzod Janá Wierzchleyskiego Sędźicá Wieluńskiego, 2do Adámá Myszkowskiego małżonkę: Wiktoryą, ta się za klauzurą Kármelitáńską zawiłá, ná wieczną służbę Boską, y synow czterech, Antoniego Kánoniká Poznáńskiego, Fránciszká, ktorego z Heleny Jaskolskii, corka Wiktorya, y syn Ignácy. Jozefá, y Ignácego Paulitę. Jozef brat Micháłá, poiął Kátárzynę Olewińską, z tey były
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 47
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
