były kiedy P. M. był Luteranem/ gorsze kiedy Kalwinistą: a teraz zostawszy Mahometanem/ wszytkim się złym godzą. wedle Alkoranu Tureckiego. Chwyta się wykładu Mahometowego. Fol: 409 P. M. co raz gorszy. 1. Tim: 3. 13. Fol. 30. Głowa P. M. słabiuchna. Fol: 529.
Jeszcze P. M. styskuje na głowę/ powiadając; że ta Trójca w głowę się sprzeciwi jego rozumowi. Aleć nie dziw że go ta Trójca tak barzo w głowę bije/ bo sam niżej przydaje. Wiem ja/ powiada/ że moja głowa jest słabiuchna. Dla tegoć słabiuchna/
były kiedy P. M. był Luteranem/ gorsze kiedy Kálwinistą: á teraz zostawszy Máhometanem/ wszytkim się złym godzą. wedle Alkoranu Tureckiego. Chwyta się wykłádu Máhometowego. Fol: 409 P. M. co raz gorszy. 1. Tim: 3. 13. Fol. 30. Głowá P. M. słábiuchna. Fol: 529.
Ieszcze P. M. styskuie ná głowę/ powiádáiąc; że tá Troycá w głowę się sprzećiwi iego rozumowi. Aleć nie dźiw że go tá Troycá ták bárzo w głowę biie/ bo sam niżey przydáie. Wiem ia/ powiáda/ że moiá głowá iest słábiuchna. Dla tegoć słábiuchna/
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 15
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Głowa P. M. słabiuchna. Fol: 529.
Jeszcze P. M. styskuje na głowę/ powiadając; że ta Trójca w głowę się sprzeciwi jego rozumowi. Aleć nie dziw że go ta Trójca tak barzo w głowę bije/ bo sam niżej przydaje. Wiem ja/ powiada/ że moja głowa jest słabiuchna. Dla tegoć słabiuchna/ że ją barzo Mahometowym smrodem zaraźł. i to pewna/ jeśli sobie głowy od tych Mahometowych bluźnierstw nie przepurguje/ pewnie co raz to gorzej zajdzie w głowę/ jako się z drugimi stało w Siedmiogrodzkiej ziemi/ aż nakoniec oszaleli. A co się dotycze nawracania Pogan abo Filozofów/ może
Głowá P. M. słábiuchna. Fol: 529.
Ieszcze P. M. styskuie ná głowę/ powiádáiąc; że tá Troycá w głowę się sprzećiwi iego rozumowi. Aleć nie dźiw że go tá Troycá ták bárzo w głowę biie/ bo sam niżey przydáie. Wiem ia/ powiáda/ że moiá głowá iest słábiuchna. Dla tegoć słábiuchna/ że ią bárzo Máhometowym smrodem záráźł. y to pewna/ iesli sobie głowy od tych Máhometowych bluźnierstw nie przepurguie/ pewnie co raz to gorzey zaydźie w głowę/ iáko się z drugimi sstáło w Siedmiogrodzkiey źiemi/ áż nákoniec oszáleli. A co się dotycze náwrácánia Pogan ábo Philozophow/ może
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 15
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
duchom do ręki Dostał, nad wszytkie insze, które tam są męki, Taby beła nacięższa, gdybym sobie wspomniał, Gdybym, żem cię sierotą zostawił, przypomniał.”
LXXIX.
Nieszczęsna Izabella, blada, jako chusta, Schyla głowę i do ust jego swoje usta Przykłada, na żałosnej twarzy upłakana, Słabiuchna, jako róża, niewcześnie urwana, Róża, od chciwej ręki urwana na dworze, Jeszcze w niesłusznem wieku i w niesłusznej porze. Odpowie mu: „Ja na to pozwolić nie mogę, Abyś beze mnie miał iść, miły mój, w tę drogę.
LXXX.
Abych tu miała zostać, i myślić
duchom do ręki Dostał, nad wszytkie insze, które tam są męki, Taby beła nacięższa, gdybym sobie wspomniał, Gdybym, żem cię sierotą zostawił, przypomniał.”
LXXIX.
Nieszczęsna Izabella, blada, jako chusta, Schyla głowę i do ust jego swoje usta Przykłada, na żałosnej twarzy upłakana, Słabiuchna, jako róża, niewcześnie urwana, Róża, od chciwej ręki urwana na dworze, Jeszcze w niesłusznem wieku i w niesłusznej porze. Odpowie mu: „Ja na to pozwolić nie mogę, Abyś beze mnie miał iść, miły mój, w tę drogę.
LXXX.
Abych tu miała zostać, i myślić
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 250
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
ludzi gadających słuchał. Mógł Jezus znieść Heroda, nie zniósł. Jezus w stajni milczał aby i na ganku milczał. z Krzyża. Audientia na ganku Jezusa. Psal. 37. Jezus jak głuchy na ganku. Stateczność Jezus stateczny w cierpieniu. z Krzyża. Miłość Jezusa. Stateczność z Krzyża, Stateczność Opisanie Dzieciny jaka słabiuchna. z Krzyża. Luc. 2. JEZUS silny. Isa. 1. Stateczność Upadek z człowieka nie z Jezusa. z Krzyża. Isa. 9. Państwa dźwiga Jezus. a cóż człowieka. Psal. Stateczność Ciężar na budowali ludzie na grzbiecie Jezusa. z Krzyża. Stateczność Ludzie na ramionach Jezusowych. z Krzyża
ludźi gadáiących słuchał. Mogł Iezus znieść Herodá, nie zniosł. Iezus w stáyni milczał áby y ná ganku milczał. z Krzyżá. Audientia ná ganku Iezusá. Psal. 37. Iezus iák głuchy ná ganku. Státeczność Iezus státeczny w ćierpieniu. z Krzyżá. Miłość Iezusá. Státeczność z Krzyzá, Státeczność Opisánie Dźiećiny iáka słábiuchna. z Krzyżá. Luc. 2. IEZVS śilny. Isa. 1. Státeczność Vpadek z człowieká nie z Iezusá. z Krzyżá. Isa. 9. Páństwá dźwiga Iezus. á coż człowieká. Psal. Státeczność Ciężar ná budowáli ludźie ná grzbiećie Iezusá. z Krzyżá. Státeczność Ludźie ná rámionách Iezusowych. z Krzyżá
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 654
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
