wierszów mych przybieram sokole;
Dlatego wprzód niż ony swe pokażą światu, Chcę im obrony, chcę im dostać fautoratu: Kto nie dba na przykłady ani się sam doma Rachuje z sobą, nie dziw, że się ludzi sroma. Więc długo uważając każdą rzecz po swojsku, Zdało mi się całemu przypisać je wojsku, Gdzie senat i siedzącą obok z Panem radę Oraz wszytkich koronnych dygnitarzów kładę; Bo honoru niegodzien, kto wojny nie służył, Kto go krwią i odwagą w polu nie odłużył. Niech się zoil jako chce od zazdrości puka: U wojska protekcyjej moja muza szuka. Żelazne kiedyś w Rzymie stawiano lamusy Na Sybilline wiersze, strzegł wieże
wierszów mych przybieram sokole;
Dlatego wprzód niż ony swe pokażą światu, Chcę im obrony, chcę im dostać fautoratu: Kto nie dba na przykłady ani się sam doma Rachuje z sobą, nie dziw, że się ludzi sroma. Więc długo uważając każdą rzecz po swojsku, Zdało mi się całemu przypisać je wojsku, Gdzie senat i siedzącą obok z Panem radę Oraz wszytkich koronnych dygnitarzów kładę; Bo honoru niegodzien, kto wojny nie służył, Kto go krwią i odwagą w polu nie odłużył. Niech się zoil jako chce od zazdrości puka: U wojska protekcyjej moja muza szuka. Żelazne kiedyś w Rzymie stawiano lamusy Na Sybilline wiersze, strzegł wieże
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 382
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
wieszczek doroczy. Lecz ten kolegi niby jawiąc zdradę, Każe się stanom kreskowac ochoczy Na Dolabellę; i sprawi to, ze mu Syrią dadzą, wydarszy owemu. XXVIII. Z Pułkami, co je Cezar był zostawił Na Party, oraz i z temi co wprzody; W Macedonią onże je wyprawił; Dopiero przez te Senat zna dowody Ze Dolabellę, Antoni naprawił Ze do przyjaźni prziśli i do zgody Co gdy ów z łaski Pospólstwa odbiera; Macedoniej Anton się napiera. XXIX. Prosi Senatu, niech mu jej nie bronią Kiedy koledze Syria przyznana; Wszak wielkich nie masz wojsk tamtą ustronią Tak od niechcących Prowincja dana. Dziwno im jednak; że
wieszczek doroczy. Lecz ten kollegi niby iawiąc zdradę, Kaze śię stanom kreskowac ochoczy Na Dolabellę; y sprawi to, ze mu Syryą dadzą, wydarszy owemu. XXVIII. Z Pułkami, co ie Caezar był zostawił Na Parthy, oraz y z temi co wprzody; W Macedonią onźe ie wyprawił; Dopiero przez te Senat zna dowody Ze Dolabellę, Antoni naprawił Ze do przyiazni prźysli y do zgody Co gdy ow z łaski Pospolstwa odbiera; Macedoniey Anton śię napiera. XXIX. Prośi Senatu, niech mu iey nie bronią Kiedy kolledze Syria przyznana; Wszak wielkich ńie masz woysk tamtą ustrońią Tak od niechcących Prowincya dana. Dźiwno im iednak; że
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 62
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
której mu Senat zbraniał; ponieważ ją Decimus Brutus trzymał. To jest Decimo Bruto, Interfectori Caesaris, qui Galliã subegit. Senat volebat utratione Galliae tributa essent comitia, ale to inaczej Antoniusz przerobił. App. lib 3. KSIĘGA WTÓRA Scilicet aetas immatura, bo wtenczas miał tylko lat. 17. Miał wtym swoje racje Senat. Który per publicum edictũ Octavio injuriosũ, znowu się z nim mierzy. Kontynuacji Farsaliej albo Wojen domowych Rzymskich Ale go wojskowi gromiący do zgody z Cesarzem nakłaniają. KSIĘGA WTÓRA Odpowiada wojskowym Anton, i wywodzi się fortelnie z zarzutów. Jakoż sam Marcus Brutus propter evitandam partialitatẽ Pompeij M. nie radził znosić Antoniusza. Appian.
ktorey mu Senat zbrańiał; poniewasz ią Decimus Brutus trzymał. To iest Decimo Bruto, Interfectori Caesaris, qui Galliã subegit. Senat volebat utratione Galliae tributa essent comitia, ale to inaczey Antoniusz przerobił. App. lib 3. KSIĘGA WTORA Scilicet aetas immatura, bo wtenczas miał tylko lat. 17. Miał wtym swoie racye Senat. Ktory per publicum edictũ Octavio injuriosũ, znowu się z nim mierzi. Kontynuacyey Pharsaliey albo Woien domowych Rzymskich Ale go woyskowi gromiący do zgody z Caesarzem nakłaniaią. KSIĘGA WTORA Odpowiada woyskowym Anton, y wywodzi się fortelnie z zarzutow. Iakosz sam Marcus Brutus propter evitandam partialitatẽ Pompeij M. nie radził znośic Antoniusza. Appian.
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 104
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
mówią: Szlachcic na Zagrodzie równa się Wojewodzie. Przodkowie nasi rozumieli, że tym porządniejszą uczynią Rzecz pospolita kiedy w nie AEqualitatem wniosa, i niby z całego Królestwa jednę Familią uczynia, kiedy wszystkę Szlachtę w Bracia obróca równa I stąd o Królu i Królowie osobie nie mówili tylko: Ojcowską Naszą miłością, Ojcowskim staraniem. a Senat zaś starszą Bracią nazwali, wszyscy się zaś Bracia tytułuja i nazywają, czego w żadnym Kraju niemasz My to Polacy jedni, zdamy się być najprawdziwszemi Adama Synami, że co Polak to Brat. A tak mówię Przodkowie nasi wkorzeniając w Narodzie naszym AEquilitatem, rozumieli uformować konfidencja i miłość Braterska, żeby (jak zwykli Bracia
mowią: Szlachcic na Zagrodzie rowna się Woiewodzie. Przodkowie nasi rozumieli, że tym porządnieyszą uczynią Rzecz pospolita kiedy w nie AEqualitatem wniosa, y niby z całego Krolestwa iednę Familią uczynia, kiedy wszystkę Szlachtę w Bracia obroca rowna I ztąd o Krolu y Krolowie osobie nie mowili tylko: Oycowską Naszą miłością, Oycowskim staraniem. a Senat zaś starszą Bracią nazwali, wszyscy się zaś Bracia tytułuia y nazywaią, czego w żadnym Kraiu niemasz My to Polacy iedni, zdamy się bydź nayprawdźiwszemi Adama Synami, że co Polak to Brat. A tak mowię Przodkowie nasi wkorzeniaiąc w Narodzie naszym AEquilitatem, rozumieli uformować konfidencya y miłość Braterska, żeby (iak zwykli Bracia
Skrót tekstu: JabłSkrup
Strona: 15
Tytuł:
Skrupuł bez skrupułu w Polszcze
Autor:
Jan Stanisław Jabłonowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1730
Data wydania (nie wcześniej niż):
1730
Data wydania (nie później niż):
1730
