ci: ip. Danilewicz podsędek wiłkomirski, ip. Kościałkowski stolnik miński, ip. Oziębłowski starosta jakoński, ip. Sokołowski wojski inflancki, ip. Siesicki podstoli bracławski, ip. Petrusewicz, ip. Kossakowski dzierżawca pieniański, ip. Kościałkowski chorążyc wiłkomirski, Can. Reg. Bb.Mm. de Poenit. było siedmiu.
Na odjezdnem z Kurkl z ich. pany sąsiady dobrej myśli zażyłem, tańcując tańce szalone i pijąc in jucunditate. Wyjechałem do Wilna 29 Julii.
W Wilnie stanąłem 1 Augusti, gdziem cały tydzień zabawił się w ustawicznej konwersacji.
10 Augusti. Stanąłem w Rohotnej: daj Boże szczęśliwie zmieszkać.
ci: jp. Danilewicz podsędek wiłkomirski, jp. Kościałkowski stolnik miński, jp. Oziębłowski starosta jakoński, jp. Sokołowski wojski inflancki, jp. Siesicki podstoli bracławski, jp. Petrusewicz, jp. Kossakowski dzierżawca pieniański, jp. Kościałkowski chorążyc wiłkomirski, Can. Reg. Bb.Mm. de Poenit. było siedmiu.
Na odjezdném z Kurkl z ich. pany sąsiady dobréj myśli zażyłem, tańcując tańce szalone i pijąc in jucunditate. Wyjechałem do Wilna 29 Julii.
W Wilnie stanąłem 1 Augusti, gdziem cały tydzień zabawił się w ustawicznéj konwersacyi.
10 Augusti. Stanąłem w Rohotnej: daj Boże szczęśliwie zmieszkać.
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 38
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
koronny, ale dekret miłosierny padł, jeno kazano ukrzywdzonym oddać, co zabrali i na wieżę rok i sześć niedziel wskazano.[...] Anno 1717.
Trybunał wielkiego księstwa litewskiego zaczął się in termino, marszałkiem ip. Sapieha starosta wilkowski. Na tym trybunale primo exemplo nie dopuszczono ipp. dysydentom zasiadać in collegio tribunalitio, i razem ich siedmiu odjechało do domów. Nawet inhibicje zaszły po powiatach, aby gdzie znajdowali się Acatholici sędziami w ziemstwie lub w grodach, nie ważyli się sądzić roków ani roczków. Anno 1718.
Ten trybunał zaczął się w Wilnie plausibiliter, et cum gloria na kadencji mińskiej nieco szwankować i mankować na reputacji począł. Na tejże kadencji pięć
koronny, ale dekret miłosierny padł, jeno kazano ukrzywdzonym oddać, co zabrali i na wieżę rok i sześć niedziel wskazano.[...] Anno 1717.
Trybunał wielkiego księstwa litewskiego zaczął się in termino, marszałkiem jp. Sapieha starosta wilkowski. Na tym trybunale primo exemplo nie dopuszczono jpp. dyssydentom zasiadać in collegio tribunalitio, i razem ich siedmiu odjechało do domów. Nawet inhibicye zaszły po powiatach, aby gdzie znajdowali się Acatholici sędziami w ziemstwie lub w grodach, nie ważyli się sądzić roków ani roczków. Anno 1718.
Ten trybunał zaczął się w Wilnie plausibiliter, et cum gloria na kadencyi mińskiéj nieco szwankować i mankować na reputacyi począł. Na tejże kadencyi pięć
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 347
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
eks parte tylko et corta lege podległe, a de caetero wolne sobie.
Wolności te nadał Miastom według jednych Otto III. Cesarz Miraculum o Rzeczypospolitej i jej Rządach
mundi rzeczony; według drugich Karol IV Cesarz, z których czyli tamten, czyli ten (bo się Autorowie nie zgadzają) postanowił, SEPTEMVIRATUM, albo Siedmiu Elektorów, napisał Auream Bullam, w ten czas; że i Miasta Sławniejsze w Niemczech, nadał wolnością. Ich osobliwie próprie Cesarskich Privilegia są: dependencja od samego tylko Cesarza i jego korony. 2do Ius Sessionis na Sejmach walnych Imperyj, i dawania Sufragiów. 3tio jurysdykcję swoją mają jako Książęta. Z okazji tych Miast,
ex parte tylko et corta lege podległe, a de caetero wolne sobie.
Wolności te nadał Miastom według iednych Otto III. Cesarz Miraculum o Rzeczypospolitey y iey Rządach
mundi rzeczony; według drugich Karol IV Cesarz, z ktorych czyli tamten, czyli ten (bo się Authorowie nie zgadzaią) postanowił, SEPTEMVIRATUM, albo Siedmiu Elektorow, napisał Auream Bullam, w ten czas; że y Miasta Sławnieysze w Niemczech, nadał wolnością. Ich osobliwie próprie Cesarskich Privilegia są: dependencia od samego tylko Cesarza y iego korony. 2do Ius Sessionis na Seymach walnych Imperii, y dawania Suffragiow. 3tio iurisdykcyę swoią maią iako Xiążęta. Z okazyi tych Miast,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 405
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
albo Mirabilia Mundi; Duńczyków, Słowaków, Czechów uskromił. Krescenciusza Senatora Rzymskiego, który i Ojca Z Grzegorza V. z Stolicy ważył się rugować, po oblężeniu Rzymu, zniósł, uciekającego schwytał, na podłym bydlęciu twarzą do ogona obróciwszy, po Mieście wodzić, potym z 12 Adherentami powieszać kazał. Postanowił Septem-Viratum, tojest siedmiu Elektorów Imperyj z Niemieckiej Nacyj, z wielkim nie ukontentowaniem Rzymianów i Włochów, że całe Imperium do Niemców o Imperium Rzymsko Niemieckim: Series Cesarzów
przeniesione, aby ci, nie inni do obierania Cesarza Jus mieli, co Grzegorz tenże pro perpetua Lege potwierdził Annô Domini 998. Nawiedził w Gnieźnie w Polsce Grób Z. Wojciecha
albo Mirabilia Mundi; Duńczykow, Słowakow, Czechow uskromił. Krescenciusza Senatorà Rzymskiégo, ktory y Oyca S Grzegorza V. z Stolicy ważył się rugować, po oblężeniu Rzymu, zniosł, uciekaiącego schwytał, na podłym bydlęciu twarzą do ogona obrociwszy, po Mieście wodzić, potym z 12 Adherentami powieszáć kazał. Postanowił Septem-Viratum, toiest siedmiu Elektorow Imperii z Niemieckiey Nacyi, z wielkim nie ukontentowaniem Rzymianow y Włochow, że całe Imperium do Niemcow o Imperium Rzymsko Niemieckim: Series Cesarzow
przeniesione, aby ci, nie inni do obierania Cesarza Ius mieli, co Grzegorz tenże pro perpetua Lege potwierdził Annô Domini 998. Nawiedził w Gnieźnie w Polszcze Grob S. Woyciecha
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 513
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Herculi. Ariadne. ARIADNE.
CÓrka Minosa Kreteńskiego Króla, z Pasifaj zrodzona zrodzona, Tezeusza, którego zakochała; przez kłębek nici z labiryntu wywiodła; albowiem według ustawy z Ateńczykami, losem się był dostał Minotaurowi bestii z pułczłowieka, i z pułbyka stworzonej, która w labiryncie zawarta, owych ludzi, co ich Ateny po siedmiu na każdy rok Minosowi posyłały, ziadała; od czego Ariadne, Tezeusza swego ochroniła, i powracającego do ojczyzny, aż do Naksu Wyspy odprowadziła, gdzie ją Tezeusz zdradziwszy, na wyspie porzuconej odjechał, jeszcze spiącej na łóżku; skąd ocuconą z płaczem, Bachus wziął za żonę, i koroną z siedmiu gwiazd Knossyiską udarował,
Herculi. Ariádne. ARIADNE.
COrká Minosa Kreteńskiego Krolá, z Pásifay zrodzona zrodzona, Tezeuszá, ktorego zákocháłá; przez kłębek nići z lábiryntu wywiodłá; álbowiem według ustáwy z Atenczykámi, losem się był dostał Minotaurowi bestyey z pułczłowieká, y z pułbyká stworzoney, ktora w lábirynćie záwárta, owych ludźi, co ich Ateny po śiedmiu ná káżdy rok Minosowi posyłáły, ziadáłá; od czego Ariádne, Tezeuszá swego ochroniłá, y powracáiącego do oyczyzny, áż do Náxu Wyspy odprowádźiłá, gdźie ią Tezeusz zdrádźiwszy, ná wyspie porzuconey odiechał, ieszcze spiącey ná łożku; zkąd ocuconą z płáćzem, Bachus wźiął zá żonę, y koroną z śiedmiu gwiázd Knossyiską udárował,
Skrót tekstu: OvChrośRoz
Strona: 127
Tytuł:
Rozmowy listowne
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Wojciech Stanisław Chrościński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
głowie, W liściech swoich łakomstwo bałwochwalstwem zowie; Bliskie znać siostry, kiedy kładą je pospołu. Jużci jedna z nich wiecznie wyklęta z kościołu; Lecz jeśli drugiej za nią owym nie wychwoszczą Biczem pańskim, znowu się obiedwie rozgoszczą. Przebóg, czujcie, biskupi, wasza w ogniu szyna, Was Chrystus w tamtych siedmiu z nieba upomina, Na kańczuki duchownej nie żałujcie przędze, Obie z domu bożego wyżeńcie te jędze. Czy ten od snopków tylko bicz a ogon lisi, Którym się księża karzą, na ambonie wisi? Jeszcze ciepłe w Azyjej Pańskie były stopy, A już się kościół kaził. Gdybyż do Europy Pisać chciał w tyle
głowie, W liściech swoich łakomstwo bałwochwalstwem zowie; Bliskie znać siostry, kiedy kładą je pospołu. Jużci jedna z nich wiecznie wyklęta z kościołu; Lecz jeśli drugiej za nią owym nie wychwoszczą Biczem pańskim, znowu się obiedwie rozgoszczą. Przebóg, czujcie, biskupi, wasza w ogniu szyna, Was Chrystus w tamtych siedmiu z nieba upomina, Na kańczuki duchownej nie żałujcie przędze, Obie z domu bożego wyżeńcie te jędze. Czy ten od snopków tylko bicz a ogon lisi, Którym się księża karzą, na ambonie wisi? Jeszcze ciepłe w Azyjej Pańskie były stopy, A już się kościół kaził. Gdybyż do Europy Pisać chciał w tyle
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 336
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
miarki, tedy i my teraz (lub per indulgenciam ledwie nie wszyscy je brali) oneż abrogujemy i znosimy i wydawać ich zakazujemy. Hutmanom jednak u gór niewyjeznych tygodniowych diarii, ex quo przysięgłymi będą, po złotych dwie więcej każdemu przyczyniamy, to jest co pierwej na tydzień po złotych piąciu bierali, teraz po złotych siedmiu bierać będą. Więc i tego hutman z warcabnymi sub amissione officii przestrzegać będą, aby żaden z robotników, który by sługi nie miał, na dół nie zjeżdżał i po linie się nie spuszczał. A który by się tego spuszczania ważył, od gór i robót ma być relegowany. Miarkę aby sobie każdy przy szlągu wiązał
miarki, tedy i my teraz (lub per indulgenciam ledwie nie wszyscy je brali) oneż abrogujemy i znosimy i wydawać ich zakazujemy. Hutmanom jednak u gór niewyjeznych tygodniowych dyjaryi, ex quo przysięgłymi będą, po złotych dwie więcej każdemu przyczyniamy, to jest co pierwej na tydzień po złotych piąciu bierali, teraz po złotych siedmiu bierać będą. Więc i tego hutman z warcabnymi sub amissione officii przestrzegać będą, aby żaden z robotników, który by sługi nie miał, na dół nie zjeżdżał i po linie się nie spuszczał. A który by się tego spuszczania ważył, od gór i robót ma być relegowany. Miarkę aby sobie każdy przy szlągu wiązał
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 66
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
Podskarbi Wielki koronny, dalej Kanclerz Koronny, naostatek Kasztelan Krakowski : ztych honorów jego poznać każdy może, co to był za Senator: Kuczkowska małżonka jego powiła mu pięć corek, Zofią Lanckorońską, Barbarę Buzeńską, Annę Szafrańcową Wojewodziną Sandomierską, Krystynę Gołuchowską Podkomorzyną Sandomierską, i Elżbietę Silnicką, synów z tejże siedmiu; Stanisława, Jakuba, Erazma, Kaspra, Jędrzeja, Jana, i Walentego: po śmierci Kuczkowskii pojął Kasztelan drugi Nestor Polski dla wielkiej wymowy jako go zowie Orych: dial: 6. Minocką, z tej tylko jedna córka została Katarzyna Rejowa. Złączył się po Minockii z Gosławską Barbarą, z którą miał dwie córki
Podskárbi Wielki koronny, dáley Kánclerz Koronny, náostatek Kásztelan Krákowski : ztych honorow iego poznáć káżdy może, co to był zá Senátor: Kuczkowska małżonka iego powiłá mu pięć corek, Zophią Lanckorońską, Bárbárę Buzeńską, Annę Száfráńcową Woiewodźiną Sendomirską, Krystynę Gołuchowską Podkomorzyną Sendomirską, y Helżbietę Silnicką, synow z teyże siedmiu; Stánisłáwá, Jákubá, Erázmá, Kásprá, Jędrzeiá, Janá, y Wálentego: po śmierci Kuczkowskii poiął Kásztelan drugi Nestor Polski dla wielkiey wymowy iáko go zowie Orich: dial: 6. Minocką, z tey tylko iedna corka zostáłá Kátárzyna Reiowa. Złączył się po Minockii z Gosławską Barbárą, z ktorą miał dwie corki
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 26
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
