Jeśli rombuły na dwoje się podzielą, będą gwiazdy. Stellae confusae jako w figurze 57. które zaś będziesz dystyngwował, jeśli siódmego rombu nie podzielisz na dwoje. PROBLEMA. Rezol: Jeżeli ziemia nie jest ubita; ubić ją i ustemplować potrzeba, żeby nieosiadała. jając ją wapnem uprawnym, gdzie trzeba mieć wzgląd na spławy i rynstoki. PROBLEMA. Rezol: Dwa rzędy deszczek jeden nad drugim, układa się dwoma gozdziami do balek przybijając, tak, aby jedna na drugiej warszta w poprzek była. Naczym PROBLEMA. Rezol: Dwie warszty deszczek się kładą jak w 256. albo jeśli się na ziemi robi ziemia się klocami ubija aby nie
Jeśli rombuły ná dwoie się podzielą, będą gwiázdy. Stellae confusae iáko w figurze 57. ktore záś będziesz dystyngwował, iesli siodmego rombu nie podzielisz na dwoie. PROBLEMA. Rezol: Jeżeli ziemia nie iest ubita; ubić ią y ustemplować potrzeba, żeby nieosiadáła. iáiąc ię wápnem upráwnym, gdzie trzeba mieć wzgląd na spłáwy y rynstoki. PROBLEMA. Rezol: Dwa rzędy deszczek ieden nád drugim, ukłáda się dwoma gozdziámi do bálek przybiiáiąc, ták, áby iedna ná drugiey wárszta w poprzek była. Náczym PROBLEMA. Rezol: Dwie wárszty deszczek się kłádą iák w 256. álbo iesli się na ziemi robi ziemia się klocámi ubiia áby nie
Skrót tekstu: ŻdżanElem
Strona: 47
Tytuł:
Elementa architektury domowej
Autor:
Kajetan Żdżanski
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
architektura
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1749
Data wydania (nie później niż):
1749
Godny wnuku, coś w pierwszym wieku swoich Dziadów Dościgł szczęścia, i męstwa dogonił przykładów: Więcejeś niż ja mogę nadgrodzić zasłużył, I możesz rzec bezpiecznie, żeć się Król zadłużył; Miasto i Państwo z toni złej wyswobodzone, Berło w ręce mej, ręką twoją utwierdzone; I Murzyn przymuszony wrócić na swe spławy, Pierwej niż ludzie moi mogli przyść do sprawy. Są to dzieła, za które niewie Król, jakoby, Pokazać ci wdzięczności równe im sposoby. Aleć będą nadgrodą, dwa wzięci Królowie, Nazwali cię przedemną, swoim Cidem w mówię: A że Cid to jest u nich, co u nas być
Godny wnuku, coś w pierwszym wieku swoich Dziádow Dośćigł szczęścia, y męstwa dogonił przykłádow: Więceyeś niż ia mogę nádgrodzić zásłużył, Y możesz rzec bespiecznie, żeć się Krol zádłużył; Miásto y Państwo z toni złey wyswobodzone, Berło w ręce mey, ręką twoią utwierdzone; Y Murzyn przymuszony wroćic ná swe spłáwy, Pierwey niż ludzie moi mogli przyść do sprawy. Są to dzieła, zá ktore niewie Krol, iákoby, Pokázać ći wdzięczności rowne im sposoby. Aleć będą nádgrodą, dwa wzięci Krolowie, Názwali ćię przedemną, swoim Cidem w mowię: A że Cid to iest u nich, co u nas bydź
Skrót tekstu: CorMorszACyd
Strona: 167
Tytuł:
Cyd
Autor:
Pierre Corneille
Tłumacz:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
Supraśl
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
do kniei wzywają, Więc gdzie prościejsządrogę sobie oczę Na przełaj skoczę. Hippolit. Opisanie kraju i kniej koło Aten. Hippolit. Psy myśliwe. Hippolit. Hippolit. Scena II. Faedra Mamka albo Ochmistrzyni. Faedra się zwierza Mamce swojej ku Hippolitowi miłości, od której ją Mamka odwodzi.
O Kreto która rządząc wielkie morza spławy, A nieźliczne po brzegach twych rachując nawy, Na wszystkie wody spychasz, od Asyrskiej ziemi Wziąwszy się, porżeż wody okrętami swemi. Przecz mię w gmachy nie miłe za zastawę daną, Z nieprzyjacielem mężem młodość opłakaną W łzach przymuszasz prowadzić? męża nie masz wdomu, Trzyma wiarę Tezeus Zonie jako komu, Mężny Junak
do kniei wzywáią, Więc gdźie prośćieysządrogę sobie oczę Ná przełay skoczę. Hippolit. Opisanie kraiu y kńiey koło Athen. Hippolit. Psy myśliwe. Hippolit. Hippolit. Scená II. Phaedrá Mámká albo Ochmistrzyni. Phaedrá się zwierza Mámce swoiey ku Hippolitowi miłośći, od ktorey ią Mámká odwodźi.
O Kreto ktora rządząc wielkie morzá spłáwy, A nieźliczne po brzegách twych ráchuiąc náwy, Ná wszystkie wody spychasz, od Assyrskiey źiemi Wźiąwszy się, porżeż wody okrętámi swęmi. Przecż mię w gmáchy nie miłe zá zastáwę dáną, Z nieprzyiáćielem mężęm młodość opłakáną W łzách przymuszasz prowádźić? mężá nie mász wdomu, Trzyma wiárę Thezeus Zonie iáko komu, Mężny Iunák
Skrót tekstu: SenBardzTrag
Strona: 124
Tytuł:
Smutne Starożytności Teatrum, to jest Tragediae Seneki rzymskiego
Autor:
Seneka
Tłumacz:
Jan Alan Bardziński
Drukarnia:
Jan Christian Laurer
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
