2. Siedzenie, od P. Radziejowskiego 2 kupione, haftowane, na złotym dnie srebrne kwiaty, do tego rząd rubinowy z uździeniczką i pałasik we złoto oprawny, także rubinami sadzony.
3. Siedzenie perłowe, haftowane, karmazynowe, aksamitne, dywdykt do niego na złotym dnie perłami aftowany. Strzemiona do tego z aspisem i turkusowemi sztukami sadzony s; rząd srebrny, złocisty, drobnemi rubinkami i turkusami sadzony, i uzdieniczka, tork do tegoż jeden, munsztuczek arabski z cuglami białemi.
4. Pałasz złoty, rubinami i diamentami sadzony.
5. Szabla od Hospodara dana, turkusowemi i aspisowemi sadzona sztukami suto, aksamitne pochwy karmazynowe.
2. Siedzenie, od P. Radziejowskiego 2 kupione, haftowane, na złotym dnie srebrne kwiaty, do tego rząd rubinowy z uździeniczką i pałasik we złoto oprawny, także rubinami sadzony.
3. Siedzenie perłowe, haftowane, karmazynowe, aksamitne, dywdykt do niego na złotym dnie perłami aftowany. Strzemiona do tego z aspisem i turkusowemi sztukami sadzony s; rząd srebrny, złocisty, drobnemi rubinkami i turkusami sadzony, i uzdieniczka, tork do tegoż jeden, munsztuczek arabski z cuglami białemi.
4. Pałasz złoty, rubinami i diamentami sadzony.
5. Szabla od Hospodara dana, turkusowemi i aspisowemi sadzona sztukami suto, aksamitne pochwy karmazynowe.
Skrót tekstu: InwRuchGęb
Strona: 123
Tytuł:
Częściowy inwentarz ruchomości króla Jana III z 1673 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
REGUM Prudentissimus elegit, PHILIPPUS III. verè Pius inchoavit, PHILLIPPUS IV. Clementiâ, Constantià, Religione Magnus Auxit, ornavit, absoIvit, A. D. MDCLIV.
W Tym Grobie jest Ołtarz Porfirowy, a w nim Krucyfiks brązu odlewany. Trumien 28. wsuwanych w ściany, które od posadzki aż do wierzchu aspisem ciemnozielonym okryte Tam od KAROLA V. aż do FILIPA IV. Królów Ciała leżą po jednej stronie, po drugiej Królowy odpoczywają. Próżnych urn koło 20. Królowa która by Syna nie powiła, nie w tym lecz w innym leży Grobie. W Skarbcu Kościoła przerzeczonego jest Monstrancja jednostajna z Agatu, z Orłów dwóch Imperyj uformowana
REGUM Prudentissimus elegit, PHILIPPUS III. verè Pius inchoavit, PHILLIPPUS IV. Clementiâ, Constantià, Religione Magnus Auxit, ornavit, absoIvit, A. D. MDCLIV.
W Tym Grobie iest Ołtarz Porfirowy, á w nim Krucifix bronzu odlewány. Trumien 28. wsuwanych w ściany, ktore od posadzki aż do wierzchu aspisem ciemnozielonym okryte Tam od KAROLA V. aż do FILIPPA IV. Krolow Ciałá leżą po iedney stronie, po drugiey Krolowy odpoczywáią. Prożnych urn koło 20. Krolowá ktora by Syná nie powiła, nie w tym lecż w innym leży Grobie. W Skarbcu Kościoła przerzeczonego iest Monstráncya iednostayná z Agatu, z Orłow dwoch Imperii uformowána
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 30
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
brony, Że strzały szły, jako deszcz; ten srodze zraniony, A ten zabity leży, że nakoniec w onej Potrzebie bardzo blisko już beli straconej.
LXXXVII.
Jeszcze dobrze, że zbroje mieli doskonałe, Że wżdy piersi za niemi zachowali całe. Pod Sansonetem dzielny koń poległ, zabity, Pod Marfizą padł, spisem przez szyję przebity, A wtem książę angielskie sam rzecze do siebie: „A ja w jakiej swej trąby użyję potrzebie? Spatrzę, kiedy miecz mało sprawił, jeśli mogę Trąbą samą rozczętą ubezpieczyć drogę”.
LXXXVIII.
Jako się we złem razie każdy więc ratuje, Jako może, tak Astolf trąbę w czas wyjmuje I
brony, Że strzały szły, jako deszcz; ten srodze zraniony, A ten zabity leży, że nakoniec w onej Potrzebie bardzo blizko już beli straconej.
LXXXVII.
Jeszcze dobrze, że zbroje mieli doskonałe, Że wżdy piersi za niemi zachowali całe. Pod Sansonetem dzielny koń poległ, zabity, Pod Marfizą padł, spisem przez szyję przebity, A wtem książę angielskie sam rzecze do siebie: „A ja w jakiej swej trąby użyję potrzebie? Spatrzę, kiedy miecz mało sprawił, jeśli mogę Trąbą samą rozczętą ubezpieczyć drogę”.
LXXXVIII.
Jako się we złem razie każdy więc ratuje, Jako może, tak Astolf trąbę w czas wyjmuje I
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 135
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
: z nim gdy się pasuje/ I kołysząc tam/ owdzie/ pien twardy morduje/ Pyrytoowa włócznia w Petreowe wpadła Żebra/ a z piersiami wraz dąb twardy przepadła. Pyrytoową ręka legł Likus mienieli/ Pyrytoowa Chromis: owa nie sprawili Tej oba czci zwyciężcy/ jak Helops z Dyktysem. Hepols przez skroń na wylot przejechany spisem; Ten w lewym uchu osiadł/ z prawej strony wpadszy. Dyktys z góry wierzchołlku wysokiego spadszy/ Gdy przed Iksionowym umykał plemieniem/ Zalękły sasorem szedł/ i ciała brzemieniem W jelita przystroił grab wysoki złąmawszy. Mściwy przypadł Faereus; ten z góry wyrwawszy Kamień/ tego nim cisnął: twardym go zagłuszył Dębowcem Egeowic/ i
: z nim gdy się pásuie/ Y kołysząc tám/ owdźie/ pien twárdy morduie/ Pyrytoowá włocznia w Petreowe wpádłá Ziebrá/ á z pierśiámi wraz dąb twárdy przepádłá. Pyrytoową ręka legł Lykus mienieli/ Pyrytoowá Chromis: owá nie spráwili Tey obá czći zwyćiężcy/ iák Helops z Dyktysem. Hepols przez skroń ná wylot przeiechány spisem; Ten w lewym vchu ośiadł/ z práwey strony wpadszy. Dyktys z gory wierzchołlku wysokiego spadszy/ Gdy przed Ixionowym vmykał plemieniem/ Zálękły sasorem szedł/ y ciáłá brzemieniem W ielitá przystroił grab wysoki złąmawszy. Mśćiwy przypadł Phaereus; ten z gory wyrwawszy Kámień/ tego nim cisnął: twárdym go zágłuszył Dębowcem AEgeowic/ y
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 304
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
nim Broma/ Antymacha/ Selima dużego. Ran nie baczę: tylko co poczet z imionami/ Wypada Ematskiego Halesa łupami Przybrany/ bo go był zniósł w ciele sporej miary/ I w swych członkach Latreus/ ni młody/ ni stary. Moc młodzieńska/ skron różnił/ włos siwy przystojny; Ten tarczą/ mieczem/ spisem Macedońskim strojny/ Ku wojsku obojemu twarzą zamiatając/ Orężem ruszałw ręku/ wężyka biegając/ A napuszysty takie puszczał na wiatr słowa: Jażci wytrwam Caenisiu? tyś mnie białagłowa? Ty mi Caenisią będziesz? czy cię nie obchodzi Twe narodzenie? anić na pamięć przychodzi? Jakąś przysługą takiej dopięła nagrody? Za coś dostała
nim Bromá/ Antymáchá/ Selima dużego. Ran nie baczę: tylko co poczet z imionámi/ Wypada AEmátskiego Hálesá łupámi Przybrány/ bo go był zniosł w ćiele sporey miáry/ Y w swych członkách Látreus/ ni młody/ ni stáry. Moc młodźienska/ skron roźnił/ włos śiwy przystoyny; Ten tárczą/ mieczem/ spisem Mácedonskim stroyny/ Ku woysku oboiemu twárzą zámiatáiąc/ Orężem ruszałw ręku/ wężyká biegáiąc/ A nápuszysty takie puszczał ná wiátr słowá: Iáżći wytrwam Caeniśiu? tyś mnie białagłowá? Ty mi Caeniśią będźiesz? czy ćię nie obchodźi Twe národzenie? ánić ná pámięć przychodźi? Iákąś przysługą tákiey dopięłá nagrody? Za coś dostáłá
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 308
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
Patrz czymś się wylągła? coś cierpiała w ciele? Idzi/ weźmi koszyczek/ złoż się do kądziele? Walki mężom zaniechaj? tak kiedy gamorzył/ Walki mężom zaniechaj? tak kiedy gamorzył/ Bok wpędzie rościagniony mieczem mu otworzył Caeneus/ gdzie mąż w koń wrósł. Ów się z bólów zarzy/ A Pyliczka spisem strychie po twarzy; Który/ jak od dachu grad/ odpada od niego/ Lub jak drobne kamyszczki od bębna dętego. Wręcz zatym ściera się z nim/ w bok miecz usiłuje. Wparować: lubo miejsca sztych nie wynajduje. Przecię mi nie ulężesz? ostrze cię me zmierzy/ Gdy sztych tępy/ mieczem nań
Pátrz czymś się wylągłá? coś cierpiałá w ciele? Idźi/ weźmi koszyczek/ złoż się do kądźiele? Walki mężom zániechay? ták kiedy gámorzył/ Walki mężom zániechay? ták kiedy gámorzył/ Bok wpędźie rośćiagniony mieczem mu otworzył Caeneus/ gdźie mąż w koń wrosł. Ow się z bolow zarzy/ A Pyliczká spisem strychie po twarzy; Ktory/ iák od dáchu grad/ odpada od niego/ Lub iak drobne kamyszczki od bębná dętego. Wręcz zátym śćiera się z nim/ w bok miecz vśiłuie. Wpárowáć: lubo mieyscá sztych nie wynáyduie. Przećię mi nie vlężesz? ostrze ćię me zmierzy/ Gdy sztych tępy/ mieczem nań
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 309
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
