jako na spólne hasło złotemu słońcu promienie zgasło, zadrżała ziemia, rysując skały i kościół nie ma zasłony całej.
A ta nie legła z przygody pewnie, kiedy Pan nagi wisiał na drewnie, spławiony świętą hojnie posoką, lecz tajemnicę wewnątrz wysoką skazuje palcem wszytkiemu światu – tak się targają lody ku latu.
AMAON I starowieczne nie darmo groby wróciły – słyszę – pewne osoby, które niejedno widziało oko, gdy już jutrzenka była wysoko. A to jeśli tu o pomoc proszą, czy-li onemu świadectwo niosą? Ale z podziemnych krajów nowiny podobne (rzeczesz) do pajęczyny.
KLEOFAS Co to za człowiek za nami pieszy prosto od miasta wciąż prawie spieszy
jako na spólne hasło złotemu słońcu promienie zgasło, zadrżała ziemia, rysując skały i kościół nie ma zasłony całéj.
A ta nie legła z przygody pewnie, kiedy Pan nagi wisiał na drewnie, spławiony świętą hojnie posoką, lecz tajemnicę wewnątrz wysoką skazuje palcem wszytkiemu światu – tak się targają lody ku latu.
AMAON I starowieczne nie darmo groby wróciły – słyszę – pewne osoby, które niejedno widziało oko, gdy już jutrzenka była wysoko. A to jeśli tu o pomoc proszą, czy-li onemu świadectwo niosą? Ale z podziemnych krajów nowiny podobne (rzeczesz) do pajęczyny.
KLEOFAS Co to za człowiek za nami pieszy prosto od miasta wciąż prawie spieszy
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 115
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
komory? Sędziaś zaraz i stroną, co płoche Egzamen pokazało mniemając, że już wzięło amen.
Lecz od celu prawego twe strzały dalekie, a nie dziw, lada im wiatr wstrętem, co tak lekkie. Prawda tego sznórem wnet, bo masz za nie oto na twój ołów szczery brant i prawdziwe złoto,
którego starowieczne dochowały skarby rzymskiej wiary potomkom bez fałszu, bez farby. A ty jako wżdy oślep tej bronisz nauki, którą świeże podały niemieckie wam druki,
dalekie, wierz mi, świętej od pradziadów wiary, a patrz, z jednej jaszczurki jaki gad bez miary. Kto nie wie, że żonaty mnich naprzód na udry namówił wieść
komory? Sędziaś zaraz i stroną, co płoche Egzamen pokazało mniemając, że już wzięło amen.
Lecz od celu prawego twe strzały dalekie, a nie dziw, lada im wiatr wstrętem, co tak lekkie. Prawda tego sznórem wnet, bo masz za nie oto na twój ołów szczery brant i prawdziwe złoto,
którego starowieczne dochowały skarby rzymskiej wiary potomkom bez fałszu, bez farby. A ty jako wżdy oślep tej bronisz nauki, którą świeże podały niemieckie wam druki,
dalekie, wierz mi, świętej od pradziadów wiary, a patrz, z jednej jaszczórki jaki gad bez miary. Kto nie wie, że żonaty mnich naprzód na udry namówił wieść
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 262
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
