Syna: i jest wtórym po Synie/ jak jest wtórym/ według porządku/ Syn po Ojcu. i ktoby przekładał według porządku Ducha Z. Synowi/ (jako to czyni Ortolog/) niezbożność czyniłby: i przeciwiając się w tym Boskiemu sporządzeniu/ dalekim byłby od Bożej wiary. Ile do ósmego/ dziewiątego/ i dziesiątego: O porządku Boskich osób/ już się mało wyżej dowodnie pokazało/ że ową liczbą/ Pierwszy/ wtóry/ trzeci/ ile do Porządku bytności ich in differenter oznaczane być niemogą: a względem liczby Quantitatem znaczącej/ mogą. Jak na przykład/ o trzech Synach Adamowych mówiąc: Gdyby kto zapytany wiele
Syná: y iest wtorym po Synie/ iák iest wtorym/ według porządku/ Syn po Oycu. y ktoby przekłádał według porządku Duchá S. Synowi/ (iáko to cżyni Ortolog/) niezbożność cżyniłby: y przećiwiáiąc sie w tym Boskiemu sporządzeniu/ dalekim byłby od Bożey wiáry. Ile do osmego/ dźiewiątego/ y dźieśiątego: O porządku Boskich osob/ iuż sie máło wyżey dowodnie pokazáło/ że ową licżbą/ Pierwszy/ wtory/ trzeći/ ile do Porządku bytnośći ich in differenter oznácżáne bydź niemogą: á względem licżby Quantitatem znáczącey/ mogą. Iák ná przykład/ o trzech Synách Adámowych mowiąc: Gdyby kto zápytány wiele
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 73
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
winnice Pana Chrystusowej od Zbawiciela jest powierzona. Uważenie Ibid. Fotius i Cerularius Patriarchowie Konstantynopolscy Autorowie wielcy Schismy.
Przy tych Przełożonych przez mię uważeniach pamiętajmy i na owo/ że Fotiusza Patriarchę Konstantynopolskiego tamże w Konstantynopolu sądził/ i z stolice z sądził Adrianus tego imienia wtóry/ Biskup Rzymski. Skąd się zakurzyła nieszczęśliwa teraźniejsza Schisma Leona Dziewiątego Biskupa Rzymskiego sądzonego/ zapaliła się/ i po dziś dzień z niemałą dusz ludzkich szkodą płomienieje.
Notujmy przytym i owo/ że ci pomienieni Patriarchowie Konstantynopolscy/ którzy z Rzymskim Biskupem i z Cerkwią Zachodnią Cerkwi Wschodniej rozerwania Jedności przyczyną byli/ Fotius i Cerularius/ na stolicy swej do śmierci nie siedzieli/ ale oba sromotnie
winnice Páná Chrystusowey od Zbáwićielá iest powierzona. Vważenie Ibid. Photius y Cerulárius Pátryárchowie Konstántynopolscy Autorowie wielcy Schismy.
Przy tych Przełożonych przez mię vważeniách pámiętaymy y ná owo/ że Photiuszá Pátryárchę Konstántynopolskiego támże w Konstántynopolu sądźił/ y z stolice z sądźił Adriánus tego imienia wtory/ Biskup Rzymski. Zkąd sie zákurzyłá nieszcżęśliwa teráźnieysza Schismá Leoná Dźiewiątego Biskupá Rzymskiego sądzonego/ zápaliłá sie/ y po dźiś dźień z niemáłą dusz ludzkich szkodą płomienieie.
Notuymy przytym y owo/ że ći pomienieni Pátryárchowie Konstántynopolscy/ ktorzy z Rzymskim Biskupem y z Cerkwią Zachodnią Cerkwi Wschodney rozerwánia Iednośći przycżyną byli/ Photius y Cerulárius/ ná stolicy swey do śmierći nie śiedźieli/ ále obá sromotnie
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 166
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
nieprawości: a na cóż? Modicum et non videbitis me. Maluczko a nie obaczycie mię, co mówię maluczko w-tym okiem mgnieniu, już mię nie oglądacie, bo ja Boga mojego najwyższe i nieskończone dobro, a zewszystkiego serca miłuję, miłować przez wszystkę wieczność za łaską jego będę. 5. Dnia jutrzejszego dziewiątego Maja w-Roku tysiącnym dwusetnym dziewięćdziesiątym pierwszym, z-Nazaret rękoma Anielskiemi przeniesiony domek Naświętszej Panny do Dalmacyj. Bogarodzico Panno, spraw przyczyną twoją, aby się z-krajów naszych Ojczyste wolności wiara i służba twoja nie przenosiła, nie zniknęła, ale abyśmy z-tobą i przez cię Boga w-Trojcy jedynego spokojnie wielbili, Amen
niepráwośći: á ná coż? Modicum et non videbitis me. Máluczko á nie obaczyćie mię, co mowię máluczko w-tym okiem mgnieniu, iuż mię nie oglądaćie, bo ia Bogá moiego naywyższe i nieskończone dobro, á zewszystkiego sercá miłuię, miłowáć przez wszystkę wieczność zá łáską iego będę. 5. Dniá iutrzeyszego dźiewiątego Maiá w-Roku tyśiącnym dwusetnym dźiewięćdźiesiątym pierwszym, z-Názáret rękomá Anielskiemi przenieśiony domek Naświętszey Pánny do Dálmácyi. Bogárodźico Pánno, spraw przyczyną twoią, áby się z-kráiow nászych Oyczyste wolnośći wiárá i służbá twoiá nie przenośiłá, nie zniknęłá, ále ábyśmy z-tobą i przez ćię Bogá w-Troycy iedynego zpokoynie wielbili, Amen
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 94
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
śmierć nogą dobrze kwiat dojźrzały oszzczknąwszy/ temu któremu służył zapachu dobrego i woniej przewodzięcznej pełny/ Bogu mówię/ ofiarowała/ gdy miejsce święte bez Starszego ostawiła; za którego odeściem/ jako zwykło pod ten czas w Monastyru Pieczarskim/ ba i każdym bywać/ nastąpiła mieszanina/ tudzież i odbieranie dóbr od ludzi przeciwnych/ dnia dziewiątego Maja/ w dzień Przeniesienia relikwij S^o^ Mikołaja do Baru Włoskiego z Mirry nabożny Zakonnik Makary/ urzędem Ogródniczy/ po północych i Jutrznich modłach wyszedł z Cerkwie/ i w Celle Jeromonacha Dionisiusza; w której na ten czas mieszkał wszedł; w tej czytając sobie i rozbierając Psalmu Dawidowe; trocha po pracach zadrzymał/ i w tym
śmierć nogą dobrze kwiát doyźrzáły oszzczknąwszy/ temu ktoremu służył zapáchu dobrego y woniey przewodźięczney pełny/ Bogu mowię/ ofiárowáłá/ gdy mieysce święte bez Stársze^o^ ostáwiłá; zá ktorego odeśćiem/ iáko zwykło pod ten czás w Monástyru Pieczárskim/ bá y káżdym bywáć/ nástąpiłá mieszániná/ tudźież y odbieránie dobr od ludźi przeciwnych/ dniá dziewiątego Máiá/ w dźień Przenieśienia reliquiy S^o^ Mikołáiá do Baru Włoskiego z Mirry nabożny Zakonnik Mákáry/ vrzędem Ogrodniczy/ po pułnocnych y Iutrznich modłách wyszedł z Cerkwie/ y w Celle Ieromonáchá Dionisiuszá; w ktorey ná ten czás mieszkał wszedł; w tey czytáiąc sobie y rozbieráiąc Psálmu Dáwidowe; trochá po pracách zádrzymał/ y w tym
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 190.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
jemu też wypełniło. Bo go czasu jednego stał u niego gospodą Herkules, Chiron z sajdaka jego dobywszy strzał, jadem smoczyce napuszczonych, one oględował: jedna z rąk jego wypadszy, raniła w nogę Chirona: która rana choć mała, tak wielkiego bólu Chirona nabawiła, ze sobie życzył śmierci, i od niej umarł dnia dziewiątego. I I trzy Boginie przede dokonają twojej. Parki, ludzkiego żywota prządki, zowie Boginiami, tych trzy liczą Poetowie: Lachefis, Cloto, i Atropód: te były córki Ereby, i nocy. W niciach tych które ony przędą, Poetowie powiedają, że się żywot ludzki zawiera, i długość jego. A przerwanie
iemu też wypełniło. Bo gy czásu iednego stał v niego gospodą Herkules, Chiron z sáydaká iego dobywszy strzał, iádem smoczyce nápuszczonych, one oględowáł: iedná z rąk iego wypadszy, rániłá w nogę Chironá: ktora ráná choć máła, ták wielkiego bolu Chironá nábáwiła, ze sobie życzył śmierći, y od niey vmarł dnia dźiewiątego. I Y trzy Boginie przede dokonáią twoiey. Párki, ludzkiego żywotá prządki, zowie Boginiámi, tych trzy liczą Poetowie: Lachefis, Cloto, y Atropod: te były corki Ereby, y nocy. W nićiách tych ktore ony przędą, Poetowie powiedáią, że się żywot ludzki záwiera, y długość iego. A przerwánie
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 89
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Fosy ziemie/ i wory częścią kamieńmi/ częścia wełną natkane/ a z boku dano przekop/ aby woda z Fosy ściekła/ Turkom przechód uczyniła; nasi jednak/ Bomby i Granaty na nich rzucając/ zaczęte im mieszali zamysły: wory natkane wełną/ w nocy odebrali: także i woda w nagotowane przekopy nie ściekała. Dziewiątego dnia/ Nieprzyjaciel okop Rewelinu otrzymawszy/ tam się Wałem osadził/ i lubo nazajutrz nasi/ wielu nieprzyjaciół trupem położyli/ i z nowych wyrugowawszy okopów/ Tureckie Aproszy zrujnowali: przez następującą noc jednakże/ wszytkie swoje Aproszy restaurował Niepriaciel. Jedynastego dnia uciszony od szturmu Turczyn/ cały dzień kopaniem się bawił: ale na zajutrz
Fossy źiemie/ y wory cżęśćią kámienmi/ cżęśćia wełną nátkáne/ á z boku dano przekop/ áby wodá z Fossy śćiekłá/ Turkom przechod vcżyniłá; náśi iednák/ Bomby y Gránaty ná nich rzucáiąc/ zácżęte im mieszáli zamysły: wory nátkáne wełną/ w nocy odebráli: tákże y wodá w nágotowáne przekopy nie śćiekáłá. Dźiewiątego dniá/ Nieprzyiaćiel okop Rewelinu otrzymawszy/ tám sie Wałem osádźił/ y lubo názáiutrz náśi/ wielu nieprzyiaćioł trupem położyli/ y z nowych wyrugowawszy okopow/ Tureckie Aproszy zruinowáli: przez nástępuiącą noc iednákże/ wszytkie swoie Aproszy restaurował Niepryiaćiel. Iedynastego dniá vćiszony od szturmu Turcżyn/ cáły dźień kopániem się báwił: ále ná záiutrz
Skrót tekstu: DiarWied
Strona: A4
Tytuł:
Diariusz całego obleżenia wiedeńskiego od Turków
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
zrujnował. nadto/ Praesidium Miejskie osłabiało/ którego już tylko cztery tysiące było. w Mieście w dzień umierało po 50. 60. 70. ludzi. dla czego i mury osłabione/ bliskie były straty/ i ludzie od chorób/ i głodu/ padali. Tych dwu nocy z Wieży Z. Stefana race puszczano. Dziewiątego dnia obie strony Bomby i kamienie z Moźdzerzów rzucały. a Minierowie Tureccy/ tym czasem zasadzali prochy. Z wieży Z. Stefana postrzeżono/ że nieprzyjacielski obóz/ ku Wiedniowi do Góry lisej nazwanej Kallenberg pomykał się. Dziesiątego dnia Turcy ustawnie kopali/ granaty i kamienie z Moździerzów rzucali: którego czasu/ kilka razy puszczano race
zruinował. nádto/ Praesidium Mieyskie osłábiáło/ ktorego iuż tylko cżtery tyśiące było. w Mieśćie w dźien vmieráło po 50. 60. 70. ludźi. dla cżego y mury osłábione/ bliskie były stráty/ y ludźie od chorob/ y głodu/ padáli. Tych dwu nocy z Wieży S. Stepháná ráce puszcżano. Dziewiątego dniá obie strony Bomby y kámienie z Moźdzerzow rzucáły. á Minierowie Tureccy/ tym cżásem zásádzáli prochy. Z wieży S. Stepháná postrzeżono/ że nieprzyiáćielski oboz/ ku Wiedniowi do Gory lysey názwáney Kállenberg pomykał sie. Dźieśiątego dniá Turcy vstáwnie kopáli/ gránaty y kámienie z Mozdzerzow rzucáli: ktorego cżásu/ kilká rázy puszczáno ráce
Skrót tekstu: DiarWied
Strona: B3v
Tytuł:
Diariusz całego obleżenia wiedeńskiego od Turków
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
838 według Baroniusza in praesentia 350 Ojców, gdzie Obrazów P. JEZUSA, Matki Najświętszej i Świętych Pańskich postanowiony Cultus non Latriae, sed reverentialis, et Herezje Chrześcijańskie.
respectivus; tojest, żeby Obrazów nie adorować, ale wenerować; nie Obrazy, ale to, co obraz oczom obiicit, mieć w poszano waniu.
Wieku Dziewiątego nastał Fociusz Schizmatyków Greckich Wódz i Autor, o którym w dyskursie o Schizmie obszerniej.
Wiek Dwunasty, śmieszną miał Sektę Adamitów wskrzeszonych, którzy jeszcze nastali byli Roku 176 i w tenczas wyklęci, nauczających, że ludzie nago chodzić powinni, ad imitationem Adama i Ewy, tak od BOGA stworzonych. ALBIGENSES Heretycy Wieku Dwunastego,
838 według Baroniusza in praesentia 350 Oycow, gdzie Obrazow P. IEZUSA, Matki Nayświętszey y Swiętych Pańskich postanowiony Cultus non Latriae, sed reverentialis, et Herezye Chrześciańskie.
respectivus; toiest, żeby Obrazow nie adorować, ale wenerować; nie Obrazy, ale to, co obraz oczom obiicit, mieć w poszano waniu.
Wieku Dziewiątego nastał Fociusz Schizmatykow Greckich Wodz y Autor, o ktorym w dyskursie o Schizmie obszerniey.
Wiek Dwunasty, śmieszną miał Sektę Adamitow wskrzeszonych, ktorzy ieszcze nastali byli Roku 176 y w tenczas wyklęci, nauczaiących, że ludzie nago chodzić powinni, ad imitationem Adama y Ewy, tak od BOGA stworzonych. ALBIGENSES Heretycy Wieku Dwunastego,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1116
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Lit., konstytucji roku 1578, coaequationi iuriumzrównaniu praw stanów W. Ks. Lit. z Koroną Polską et legi novellaenowej ustawie anni 1726, przez samychże nas sędziów, sollemni rituw uroczystej formie zaprzysiężonej, de paritate votorum opisanej, a to w roku tysiącznym siedemsetnym pięćdziesiątym piątym, miesiąca novembra, dwudziestego dziewiątego dnia, w sprawie IchMciów Panów Matuszewiców z Jaśnie Oświeconym książęciem IMcią Czartoryskim, kanclerzem wielkim W. Ks. Lit., i z IchMć
Pany Witanowskimi, która gdy poszła ad decisionem, una paritas votorumtaka sama równość głosów dziesięciu sędziów trybunalskich, kolegów naszych, in potentia, non in legena sile, a nie
Lit., konstytucji roku 1578, coaequationi iuriumzrównaniu praw stanów W. Ks. Lit. z Koroną Polską et legi novellaenowej ustawie anni 1726, przez samychże nas sędziów, sollemni rituw uroczystej formie zaprzysiężonej, de paritate votorum opisanej, a to w roku tysiącznym siedemsetnym pięćdziesiątym piątym, miesiąca novembra, dwudziestego dziewiątego dnia, w sprawie IchMciów Panów Matuszewiców z Jaśnie Oświeconym książęciem JMcią Czartoryskim, kanclerzem wielkim W. Ks. Lit., i z IchMć
Pany Witanowskimi, która gdy poszła ad decisionem, una paritas votorumtaka sama równość głosów dziesięciu sędziów trybunalskich, kolegów naszych, in potentia, non in legena sile, a nie
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 609
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
iż pomienionemu Stabrowskiemu, mającemu księżnę z Kowla Chwedorę Sanguszkównę, primo voto za Zygmuntem Matuszewicem, kniaziem Giedrojciem, bratem tegoż księdza biskupa żmudźkiego, będącą, a zatem mającemu część swoją w dobrach Giedrojciowskich Matuszewicowskich Widziniszkach, w powiecie Wiłkomirskim leżących, wiolencją w zabraniu zbóż różnych uczynił w roku tysiąc pięćset osimdziesiątym wtórym, januarii dwudziestego dziewiątego dnia zaniesionym, z metryki W. Ks. Lit. wydanym; item dekretem Najjaśniejszego Stefana Batorego w sprawie IW. Pawiowej Sapieżynej, kasztelanowej kijowskiej, z kniaziem Melcherem Matuszewicem Giedrojciem o czynienie liczby rachunku do skarbu IKrMci i z dzierżawy dóbr Mostów, za brata jego Zygmunta Matuszewica, już naówczas zmarłego, w roku tysiąc pięćset
iż pomienionemu Stabrowskiemu, mającemu księżnę z Kowla Chwedorę Sanguszkównę, primo voto za Zygmuntem Matuszewicem, kniaziem Giedrojciem, bratem tegoż księdza biskupa żmujdzkiego, będącą, a zatem mającemu część swoją w dobrach Giedrojciowskich Matuszewicowskich Widziniszkach, w powiecie Wiłkomirskim leżących, wiolencją w zabraniu zbóż różnych uczynił w roku tysiąc pięćset osimdziesiątym wtórym, ianuarii dwudziestego dziewiątego dnia zaniesionym, z metryki W. Ks. Lit. wydanym; item dekretem Najjaśniejszego Stefana Batorego w sprawie JW. Pawiowej Sapieżynej, kasztelanowej kijowskiej, z kniaziem Melcherem Matuszewicem Giedrojciem o czynienie liczby rachunku do skarbu JKrMci i z dzierżawy dóbr Mostów, za brata jego Zygmunta Matuszewica, już naówczas zmarłego, w roku tysiąc pięćset
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 768
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986