strony Łaską był i honory wielkiemi uczczony, Gdy mimo te, które wiek w mocy ma, klejnoty, Do dziedzicznej Wieniawy Lwa w koronie złotej Przydano mu na hełmie goły miecz trzymając, I czem jeszcze dom jego więcej wywyższając, Hrabstwem utytułowan: w której dziś ozdobie Buja, i aż do wieku będzie bujał sobie. Syt i nieba nakoniec i sławy postronnej, Kiedyż do swej powrócił ziemie się koronnej, Panu zaraz i swoim nadewszystko miły: Skąd gotowe do niego one się skupiły Dygnitarstwa i łaski, że jakoby walnym Ogarnion ich nawałem, przy tem generalnem Starostw inszych dwanaście z łaski trzymał pańskiej, Toż na kasztelanii dokonał poznańskiej.
strony Łaską był i honory wielkiemi uczczony, Gdy mimo te, które wiek w mocy ma, klejnoty, Do dziedzicznej Wieniawy Lwa w koronie złotej Przydano mu na hełmie goły miecz trzymając, I czem jeszcze dom jego więcej wywyższając, Hrabstwem utytułowan: w której dziś ozdobie Buja, i aż do wieku będzie bujał sobie. Syt i nieba nakoniec i sławy postronnej, Kiedyż do swej powrócił ziemie się koronnej, Panu zaraz i swoim nadewszystko miły: Zkąd gotowe do niego one się skupiły Dygnitarstwa i łaski, że jakoby walnym Ogarnion ich nawałem, przy tem generalnem Starostw inszych dwanaście z łaski trzymał pańskiej, Toż na kasztelanii dokonał poznańskiej.
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 109
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
. Poru: 8. Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostiis mei. Qui me invenerit inveniet vitam et hauriet salutem à Domino. Błogosławiony człowiek/ który słów mych słucha I czułego nastawia przy podwojach ucha Kto mię najdzie/ ten najdzie żywot/ i hojnymi Syt od Pana zdrojami będzie zbawiennymi. DWUDZISTE PIERWSZE STAJE. Miłość Boża dla Dobrodziejstw jego.
1. IAko z uprzejmej miłości roście ochota do naśladowania i przypodobania się temu/ w kim się kochamy/ tak wzajemnie z naśladowania i podobnieństwa/ gorętsza się i ściślejsza Miłość zajmuje. Tak są te dwie cnoty sobie przyjazne/ i z
. Poru: 8. Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostiis mei. Qui me invenerit inveniet vitam et hauriet salutem à Domino. Błogosławiony człowiek/ ktory słow mych słucha I czułego nástáwia przy podwoiách uchá Kto mię naydźie/ ten naydźie żywot/ y hoynymi Syt od Paná zdroiámi będźie zbáwiennymi. DWUDZISTE PIERWSZE STAIE. Miłość Boża dlá Dobrodźieystw iego.
1. IAko z uprzeymey miłośći rośćie ochotá do náśladowánia y przypodobania się temu/ w kim się kochamy/ ták wzáiemnie z náśládowánia y podobnieństwá/ gorętsza się y śćiśleysza Miłość zaymuie. Ták są te dwie cnoty sobie przyiazne/ y z
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 351
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
prawił O Halcionie samej/ jej życząc jedynie; Rad jednak że z nim nie jest. ku swejby dziedzinie Rad patrzał/ nie wie gdzie jest; tak się morze wije/ I wszytko się za ćmą chmur czarnych niebo kryje/ A kształt mocy swoi się. Maszt wichru dżdżystego Najechaniem kruszy się; styr tegoż syt złego. Za tąż woda korzyścią/ jakby wygrać miała/ Serce wziąwszy/ kłębem się wyższej wód wydała. Nie lżej/ jak ktoby Pinda/ lub Atona mężnie Z stolca wydarł/ i rzucił na morze potężnie/ Leci na dół saszorem/ a rumem/ i wagą Lodź topi; z którą ludzi część
práwił O Hálcionie sámey/ iey życząc iedynie; Rad iednák że z nim nie iest. ku sweyby dźiedźinie Rad pátrzał/ nie wie gdźie iest; ták się morze wije/ Y wszytko się zá ćmą chmur czarnych niebo kryie/ A kształt mocy swoi się. Mászt wichru dżdżystego Náiechániem kruszy się; styr tegoż syt złego. Zá tąż wodá korzyśćią/ iákby wygráć miáłá/ Serce wźiąwszy/ kłębem się wyższey wod wydáłá. Nie lżey/ iák ktoby Pindá/ lub Atoná mężnie Z stolcá wydárł/ y rzućił ná morze potężnie/ Leći ná doł saszorem/ á rumem/ y wagą Lodź topi; z ktorą ludźi część
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 285
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
imię Salem z której za czasem uczyniono Jeruzalem) odnowiwszy/ potopem zepsowane: iż podomno pomienionych trzech synów Chamowych pogadzali/ oni zebrawszy się poszli z Palaestyny/ za Ojcem swym Chamem na góry Baktriańskie: a to 101. roku po Potopie. O którem ich rozdzieleniu się od Jafetczyków i Semianów/ a nie o pośledniejszem dwiema syt lat rozproszeniu z pod Babel mamy one słowa Genes. 10. Imię jednemu Faleg, dla tego iż we dni jego rozdzielona jest ziemia: bo się w ten czas urodził. Tych wódz Nimród/ to jest nimający rodu (bo się nic pewnego nie wie ani o końcu ani o potomstwie jego) odchodząc z Palaestyny/
imię Salem z ktorey zá czásem vczyniono Ieruzalem) odnowiwszy/ potopem zepsowáne: iż podomno pomienionych trzech synow Chámowych pogadzáli/ oni zebrawszy się poszli z Pálaestyny/ zá Oycem swym Chámem ná gory Báktryáńskie: á to 101. roku po Potopie. O ktorem ich rozdźieleniu się od Iáphetczykow y Semianow/ á nie o poślednieyszem dwiemá syt lat rosproszeniu z pod Babel mamy one słowá Genes. 10. Imię iednemu Phaleg, dla tego iż we dni iego rozdzielona iest ziemia: bo się w ten czás vrodźił. Tych wodz Nimrod/ to iest nimáiący rodu (bo się nic pewnego nie wie áni o koncu áni o potomstwie iego) odchodząc z Pálaestyny/
Skrót tekstu: DembWyw
Strona: 46
Tytuł:
Wywód jedynowłasnego państwa świata
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Drukarnia:
Jan Rossowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
języki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1633
Data wydania (nie wcześniej niż):
1633
Data wydania (nie później niż):
1633
przepłaczą, że choć się odwlecze, Choć mu się wszytko na świecie przepiecze, Chociaż go minie i kula w potrzebie, Nie będzie w niebie.
Dlatego znowu już was żegnam, moje Wojska, obozy, szyki, krwawe boje, Żegnam cię, pole, witam spracowany Domowe ściany.
Wolę tak w cieniu, będąc syt hałasu, Zapadszy w ciszy zażywać też wczasu, Być sobie wolnym, nie służyć nikomu Osiadszy w domu.
Prawda-ć, że mi się jeszcze nie dostało Gospodarować, tylko się widziało, Kiedyśmy na włość z chorągwią chodzili, Co też robili.
Lecz widzę, że to nie filozofija Rolą sprawować, potrafię w
przepłaczą, że choć się odwlecze, Choć mu się wszytko na świecie przepiecze, Chociaż go minie i kula w potrzebie, Nie będzie w niebie.
Dlatego znowu już was żegnam, moje Wojska, obozy, szyki, krwawe boje, Żegnam cię, pole, witam spracowany Domowe ściany.
Wolę tak w cieniu, będąc syt hałasu, Zapadszy w ciszy zażywać też wczasu, Być sobie wolnym, nie służyć nikomu Osiadszy w domu.
Prawda-ć, że mi się jeszcze nie dostało Gospodarować, tylko się widziało, Kiedyśmy na włość z chorągwią chodzili, Co też robili.
Lecz widzę, że to nie filozofija Rolą sprawować, potrafię w
Skrót tekstu: MorszZWybór
Strona: 117
Tytuł:
Wybór wierszy
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1658 a 1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1658
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1975
