Bijak. Tatarzyn Budziacki przy dworze Poselskim będący. Bissurman. kładzie się za Turczyna. Bosforus. alias kanał wielki. Wylew morza który Stambuł od Szkudarów miasta dzieli, i Europę od Azyj. a z jednej strony z czarnym, z drugiej z białym się morzem łący, albo z Propontydą. Bostandziowie. straż ogrodowa przy szaraju, albo korporałowie. zgoła straż najbliższa Cesarza. Bostandzi Basza. pułkownik, albo Generał bostandzich. Budziaki. kraj Tatarów Polsce najbliższy. Bujuk Czekmedzi Wielki most. nazwisko i mostu i przyległego miasta. Buńczuk. kita włosiana na drzeewcu, miasto Chorągwi, albo znaczku żołnierskiego. Burdy. kłotnie, zamięszanie. Burdżyuk. wór
Biiak. Tátárzyn Budźiacki prży dworze Poselskim będący. Bissurman. kłádźie się za Turczyna. Bosphorus. alias kanał wielki. Wylew morza ktory Stambuł od Szkudarow miástá dźieli, y Europę od Azyi. á z iedney strony z czarnym, z drugiey z białym się morzem łączy, albo z Propontydą. Bostandźiowie. straż ogrodowa przy száráiu, albo korporałowie. zgoła straż naybliższa Cesarza. Bostandźi Basza. pułkownik, albo Generał bostandźich. Budźiaki. kray Tátárow Polszcze naybliższy. Buiuk Czekmedźi Wielki most. nazwisko y mostu y przyległego miástá. Buńczuk. kita włosiana ná drzeewcu, miásto Chorągwi, albo znáczku żołnierskiego. Burdy. kłotnie, zamięszanie. Burdżiuk. wor
Skrót tekstu: GośPos
Strona: 350
Tytuł:
Poselstwo wielkie [...] Stanisława Chomentowskiego [...] od Augusta II [...] do Achmeta IV
Autor:
Franciszek Gościecki
Drukarnia:
Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1732
Data wydania (nie wcześniej niż):
1732
Data wydania (nie później niż):
1732
żelaza dobrą broń ukować, Trudno nauczyciela w tej mierze winować. Deszcz pada na winnice i na pola próżne, Tu oset, a tam kwiecie rozradza się różne. Ostrożnie jednak mędrzec złego karać radzi, Sfolgujesz-li, tobie to samemu zawadzi.” POWIEŚĆ V.
Widziałem czausza jednego, który miał syna w szaraju cesarskim, a ten ćwiczył się w naukach i obyczajach nad insze, skąd podobał się wszytkim. Więc znaki czoła jego okazowały, że miał być zacnym człowiekiem.
Gwiazda jasności zawsze nad nim się świeciła, Która, że wielkim człekiem miał być, znakiem była.
Cesarz wiedząc to do niego, barzo się w nim kochał
żelaza dobrą broń ukować, Trudno nauczyciela w téj mierze winować. Deszcz pada na winnice i na pola próżne, Tu oset, a tam kwiecie rozradza się różne. Ostrożnie jednak mędrzec złego karać radzi, Sfolgujesz-li, tobie to samemu zawadzi.” POWIEŚĆ V.
Widziałem czausza jednego, który miał syna w szaraju cesarskim, a ten ćwiczył się w naukach i obyczajach nad insze, zkąd podobał się wszytkim. Więc znaki czoła jego okazowały, że miał być zacnym człowiekiem.
Gwiazda jasności zawsze nad nim się świeciła, Która, że wielkim człekiem miał być, znakiem była.
Cesarz wiedząc to do niego, barzo się w nim kochał
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 24
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
