smaku według Epifaniusza. Najlepsze Smaragi Scytyiskie. Według Albertusa Wielklego, uśmierza żądze, sprawy szatańskie oddala, broni od Kaduka, pamięć zaostrza, na ukąszenie psa wściekłego jako też na truciznę, Kamień, trądy, zażywszy utartego. U Nerona Cesarza tak był wielki Szmarag, że w nim jak w zwierciedle patrzył się na igrzyska szermierskie. Teofrast świadczy, że widział Szmarag na łokci 4. długi, szeroki na trzy, który teste Plinio, Król Babiloński Egipskiemu w prezencie prżysłał. Fryderykowi Cesarzowi Sołtan przysłał Dzban z Balsamem ze Szmaragu Krancius. W Egipcie w Kościele Jowisza ze czterech Szmaragów był obeliszek teste Masenio Wtym Kamieniu to nad wszystko notandum, ze Veneris
smaku według Epifaniusza. Naylepsze Smaragi Scytyiskie. Według Albertusa Wielklego, uśmierza żądze, sprawy szatańskie oddala, broni od Kaduka, pamięć zaostrza, na ukąszenie psa wściekłego iako też na truciznę, Kamień, trądy, zażywszy utartego. U Nerona Cesarza tak był wielki Szmarag, że w nim iak w zwierciedle patrzył się na igrzyska szermierskie. Teofrast swiadczy, że widział Szmarag na łokci 4. długi, szeroki na trzy, ktory teste Plinio, Krol Babiloński Egypskiemu w prezencie prżysłał. Fryderykowi Cesarzowi Sołtan przysłał Dzban z Balsamem ze Szmaragu Krantzius. W Egipcie w Kościele Iowisza ze czterech Szmaragow był obeliszek teste Masenio Wtym Kamieniu to nad wszystko notandum, ze Veneris
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 660
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
gdy wymuje, Rugiera na niej imię wszytkiem ukazuje. Trudno wymówić, jako Rugier się radował, Pierwszem do pojedynku iż się już najdował. Ale zaś serykański królik z drugiej strony Klnie fortunę, iż znacznie od niej ukrzywdzony.
XXV. Wszystkie swe chęci, wszystkie obracał starania Gradas, by Rugierowi pomógł do wygrania; Sztuki szermierskie sam mu szczerze pokazuje, Co do bitwy potrzebne onej, upatruje: Kiedy się tarczą okryć albo złożyć bronią, Jako cięcia i razów prawdziwych się chronią, W który czas szczęścia zażyć, kiedy mu umykać, Jako się ustępować i znowu przymykać. PIEŚŃ XXX.
XXVI.
To sprawiwszy, ostatek dnia trawią onego W kompanijej
gdy wymuje, Rugiera na niej imię wszytkiem ukazuje. Trudno wymówić, jako Rugier się radował, Pierwszem do pojedynku iż się już najdował. Ale zaś serykański królik z drugiej strony Klnie fortunę, iż znacznie od niej ukrzywdzony.
XXV. Wszystkie swe chęci, wszystkie obracał starania Gradas, by Rugierowi pomógł do wygrania; Sztuki szermierskie sam mu szczerze pokazuje, Co do bitwy potrzebne onej, upatruje: Kiedy się tarczą okryć albo złożyć bronią, Jako cięcia i razów prawdziwych się chronią, W który czas szczęścia zażyć, kiedy mu umykać, Jako się ustępować i znowu przymykać. PIEŚŃ XXX.
XXVI.
To sprawiwszy, ostatek dnia trawią onego W kompaniej
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 409
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
węsołości. On uderzywszy dwiamia palcami w mieć odpowie ja ztą tylko jedną Panną zwykłem tancowac gdy bym z nią poszedł mogło by się to komu w ordynku uprzykszyć dał mu tedy pokoj i nie inwitował go już więcej do tanca Powiedano że on i wdomu podpiwszy każe Muzyce grać. a Zmieczem różne sztuki szermierskie wyrabia to przystępując to odstępując i tak długo puki się nie zmorduje. Sermierz był doświadczony tak po nim powiedają.
Stojąc tedy w Sielcach Umarło nam dwóch Towarzyszów Starych Żołnierzów. Pan Jan Rubieszowski i pan Jan Wojnowski. To jest mirabile. ze ci dwaj ludzie tak z sobą żyli że jeżeli się temu dobrze powodziło to i
węsołosci. On uderzywszy dwiamia palcami w miec odpowie ia ztą tylko iedną Panną zwykłęm tancowac gdy bym z nią poszedł mogło by się to komu w ordynku uprzykszyć dał mu tedy pokoy y nie inwitował go iuz więcey do tanca Powiedano że on y wdomu podpiwszy każe Muzyce grać. a Zmieczęm rozne sztuki szermierskie wyrabia to przystępuiąc to odstępuiąc y tak długo puki się nie zmorduie. Sermierz był doswiadczony tak po nim powiedaią.
Stojąc tedy w Sielcach Umarło nąm dwoch Towarzyszow Starych Zołnierzow. Pan Iąn Rubieszowski y pan Iąn Woynowski. To iest mirabile. ze ci dway ludzie tak z sobą zyli że iezeli się temu dobrze powodziło to y
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 84
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
