12. PułCzamletu Lipskiego, Sztuka złot. 15. Feredyny, Sztuka złotych 50. Pasamonów, Sztuka złot: 8. Włóczki Lipskiej, funt złot. 3. Item Wrocławskiej, funt złot. 2. Kameli, Sztuka złot. 50 Kalamaki przedniej, Sztuka złot. 60. Sznorków Włóczkowych Tuzin złot. 6. Szkotu, Sztuka złot. 40. Pasków Jedwabnych, Tuzin złot. 24. Koronki białe, Tak Śląskie jako i Holenderskie, tudzież czarne, Jedwabne wstęgi, i inne wszelakie drobiaźgi Francuskie Galanterie, mają być taksowane, według waloru, i oryginalnych Auszczugów Kupieckich. Sukna Różne bona moneta
Breklesu Szyptuchu, Postaw złot. 30.
12. PułCzamletu Lipskiego, Sztuká złot. 15. Feredyny, Sztuká złotych 50. Passámonow, Sztuká złot: 8. Włoczki Lipskiey, funt złot. 3. Item Wrocławskiey, funt złot. 2. Kámeli, Sztuká złot. 50 Kálámáki przedniey, Sztuká złot. 60. Sznorkow Włoczkowych Tuzin złot. 6. Szkotu, Sztuká złot. 40. Paskow Iedwabnych, Tuzin złot. 24. Koronki białe, Ták Sląskie iáko y Hollenderskie, tudźiesz czárne, Iedwabne wstęgi, y inne wszelákie drobiaźgi Fráncuskie Galanterye, máią bydź taxowane, według waloru, y oryginalnych Ausczugow Kupieckich. Sukná Rożne bona moneta
Breklesu Szyptuchu, Postaw złot. 30.
Skrót tekstu: InsCel
Strona: Cv
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
, niż tłusty schudnie, zdechnie, mówią, chudy. Niejeden, wzgardziwszy tą dawną przypowieścią, Przeciwiąc się możniejszym, jeździł koni sześcią; Mogłszy do samej śmierci chować sobie parę, Pieszo chodził o kiju na swe lata stare. Podobnym i szlachcionek siła paragonem Złociste manty z młodu sprawuje z ogonem; Gdyżby na starość szkotu za sobolą jupę, Duszkoż onym ogonem okryć gołą chałupę. Wedle stawu syp groblą, a wedle dochodu, Żebyś jednako mógł żyć w starości, żyj z młodu; Puść możniejszym splendece, i cugi, i suknie, Bo kto nad stan swój szumi, z szczygłem się rozpuknie. 239 (D).
, niż tłusty schudnie, zdechnie, mówią, chudy. Niejeden, wzgardziwszy tą dawną przypowieścią, Przeciwiąc się możniejszym, jeździł koni sześcią; Mógszy do samej śmierci chować sobie parę, Pieszo chodził o kiju na swe lata stare. Podobnym i szlachcionek siła paragonem Złociste manty z młodu sprawuje z ogonem; Gdyżby na starość szkotu za sobolą jupę, Duszkoż onym ogonem okryć gołą chałupę. Wedle stawu syp groblą, a wedle dochodu, Żebyś jednako mógł żyć w starości, żyj z młodu; Puść możniejszym splendece, i cugi, i suknie, Bo kto nad stan swój szumi, z szczygłem się rozpuknie. 239 (D).
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 333
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
