te fałaty jakby przeszły wrzodem, Niewytrzymanym powiewają smrodem. Buty skrzydlaste, świżym trącąc dziękciem, Błoto pryskają wypuszczonym wiechciem, A sam, do piersi nagich w pół otwarty, Siedzi u pieca pomiędzy bękarty. Te w garczkach dłubią i oliwę świżą W ciągłej od nosa galarecie liżą Albo łyżkami brzuch polawszy nagi Po głowach sobie smarują szparagi. Żona się kręci około nalepy Co raz mieszając garnek suchej rzepy, A z takowegoż jak mąż garnituru Przysparza sobie otrębów do żuru. Tenże sam pozór i kształt u czeladzi Fetorem sprośnym powiewa i kadzi. A on sam liściem w kształt tutuniu suchem I półpalcowym miesza go cybuchem. Ani się ruszy z miejsca drop
te fałaty jakby przeszły wrzodem, Niewytrzymanym powiewają smrodem. Buty skrzydlaste, świżym trącąc dziekciem, Błoto pryskają wypuszczonym wiechciem, A sam, do piersi nagich w pół otwarty, Siedzi u pieca pomiędzy bękarty. Te w garczkach dłubią i oliwę świżą W ciągłej od nosa galarecie liżą Albo łyżkami brzuch polawszy nagi Po głowach sobie smarują szparagi. Żona się kręci około nalepy Co raz mieszając garnek suchej rzepy, A z takowegoż jak mąż garnituru Przysparza sobie otrębów do żuru. Tenże sam pozór i kształt u czeladzi Fetorem sprośnym powiewa i kadzi. A on sam liściem w kształt tutuniu suchem I półpalcowym miesza go cybuchem. Ani się ruszy z miejsca drop
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 204
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
zimie nawet polany wodą, odnawia się i odmładza. Z tego kwiatu korony w kościołach Bogów zawieszano. W koronę Amaraci alias majeranową, strojono państwo młode i Bożka wesel Himeneusza. Znaczy to ziele wesołość, ile na aktach weselnych; teraz na takich aktach rozmaryn jest in usu. Oprócz majeranu dawano na wieniec Pannom młodym olim szparagi, wierzbę, czyli koszyczko, na znak, iż w stanie małżeńskim słodycz z gorszkością miesza się. Robiono Wieńce z kwiatu bardzo wonnego Bacearis, to jest szlachtawy, oblapy wonnej; ale niemi koronowano tylko wieszczków głowy, aby od złych języków nie tykani byli. Z Lotos albo obrotnicy ziela, czyli kwiatu w wodzie się
zimie nawet polany wodą, odnawia się y odmładza. Z tego kwiatu korony w kościołach Bogow zawieszano. W korone Amaraci alias maieranową, stroiono państwo młode y Bożka wesel Himeneusza. Znacży to źiele wesołość, ile na aktach weselnych; teraz na takich aktach rozmaryn iest in usu. Oprucz maieranu dawano na wieńiec Pannom młodym olim szparagi, wierzbę, cżyli koszyczko, na znak, iż w stanie małżeńskim słodycz z gorszkością miesza się. Robiono Wieńce z kwiatu bardzo wonnego Bacearis, to iest szlachtawy, oblapy wonney; ale niemi koronowano tylko wieszczkow głowy, aby od złych ięzykow nie tykani byli. Z Lotos albo obrotnicy ziela, cżyli kwiatu w wodzie sie
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 80
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
potrawę jako rozumie, uwazając to, jeżeli z upodobaniem Autora Bankietu, albo Pana własnego: Wolno jednak wymyślić, jaką chcesz, albo rozumiesz obsaczkę, ale i Limonie, Oliwki, Kapary, Cytryny, Pomorancze, Rożenki wielkie: i drobne, Kasztany, Pinolle, Dachtele, Pistacie, Brunelle, Ślimaki, Ostrigi, Szparagi, Pieczarki, Smarże, Pietruszka, Koper, Cebula, Popietajka, Kuczmirka, Ogórki, Karczochy, Kardy, Brochuł, Bulwy, Agrest, Wino. Jagody różne, Cukry różne, i Biskokty, Migdałowe różne, obsaczki z ciast i Serów różnych, i inne wszytkie generaliter do ozdoby rzeczy służące, tak ogródne,
potráwę iako rozumie, vwazaiąc to, ieżeli z vpodobániem Authorá Bankietu, álbo Pána własnego: Wolno iednák wymyślić, iáką chcesz, álbo rozumiesz obsáczkę, ále y Limonie, Oliwki, Kápáry, Cytryny, Pomorancze, Rożenki wielkie: y drobne, Kásztány, Pinolle, Dáchtele, Pistácie, Brunelle, Slimaki, Ostrigi, Szpáragi, Pieczarki, Smarże, Pietruszká, Koper, Cebulá, Popietayká, Kuczmirká, Ogorki, Kárczochy, Kárdy, Brochuł, Bulwy, Agrest, Wino. Iágody rożne, Cukry rożne, y Biskokty, Migdałowe rozne, obsaczki z ćiast y Serow rożnych, y inne wszytkie generaliter do ozdoby rzeczy slużące, ták ogrodne,
Skrót tekstu: CzerComp
Strona: 11
Tytuł:
Compendium ferculorum albo zebranie potraw
Autor:
Stanisław Czerniecki
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
kulinaria
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
używamy/ który rozgrzewa/ rozprawuje i cieńczy/ rozwodnia/ rozsiekuje/ rozpędza/ przenikając purguje/ i wyciąga z głębokości rzeczy tkwiące w ciele. Moc i skutki.
Kłącze tego ziela i z okołkami swemi/ niżliby przeźrzało i do starości przyszło/ warząc miasto Spinaku/ albo go przyprawując/ jako chmiel młody/ i Szparagi/ które (Gromowym korzeniem zowiemy) jest Żołądkowi potrawą przyjemną i użyteczną. Abowiem trawienie w nim czyni: jeno nie trzeba go często i zbytnie używać/ boby w żywocie morzenie czyniły/ i głowy bolenie. Żołądkowi. Przy potrawach używane.
Startego wieku ludzie używali go przy pirwszych potrawach/ podczas też przed pierwszą potrawą
vżywamy/ ktory rozgrzewa/ rospráwuie y ćieńczy/ rozwodnia/ rozśiekuie/ rospądza/ przenikáiąc purguie/ y wyćiąga z głębokośći rzeczy tkwiące w ćiele. Moc y skutki.
Kłącze tego źiela y z okołkámi swemi/ niżliby przeźrzáło y do stárośći przyszło/ wárząc miásto Spinaku/ álbo go przypráwuiąc/ iáko chmiel młody/ y Szpárági/ ktore (Gromowym korzeniem zowiemy) iest Zołądkowi potráwą przyiemną y vżyteczną. Abowiem trawienie w nim czyni: ieno nie trzebá go często y zbytnie vżywáć/ boby w żywoćie morzenie czyniły/ y głowy bolenie. Zołądkowi. Przy potráwách vżywáne.
Stárteg^o^ wieku ludźie vżywáli go przy pirwszych potráwách/ podczás też przed pierwszą potráwą
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 179
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Korzenie Góryczki, Radices Gentianae.
Szczaw wodny, Trifolium fibrium.
Centuria, Centaureum minus.
Driakiew, Mitridat, Orwietan, etc. Na różne defekta Wątroby służące lakerstwa w pospolitości.
Rzepik, Agrimonia.
Szałwija, Salvia.
Kania przędza, Cascutta.
Kopytnik, Asarum.
Wątrobne ziele, Hepatica.
Zeniszek, Ageratum.
Szparagi, Aspárágus.
Oman, Inula Campana.
Polna Ruta, Fumaria.
Ozanka, Chamedrios.
Polyj, Pulegium.
Wierzchołki chmielu młodego. Iuli Lupuli.
Korzeń Selerów, Radix Apij.
Szałwija Rzymska, Salvia Romána.
Rhabarbarum, Rha Ponticum.
Cynamon, Santałowe drzewo trojakie, Mira, Kamfora, Poziomki, Wiśnie, serwatka
Korzenie Goryczki, Radices Gentianae.
Szczaw wodny, Trifolium fibrium.
Centurya, Centaureum minus.
Dryakiew, Mitridat, Orwietan, etc. Ná rożne defektá Wątroby służące lakerstwa w pospolitośći.
Rzepik, Agrimonia.
Szałwiia, Salvia.
Kánia przędzá, Cascutta.
Kopytnik, Asarum.
Wątrobne źiele, Hepatica.
Zeniszek, Ageratum.
Szpárági, Aspárágus.
Omán, Inula Campana.
Polná Ruta, Fumaria.
Ozanka, Chamedrios.
Polyi, Pulegium.
Wierzchołki chmielu młodego. Iuli Lupuli.
Korzeń Selerow, Radix Apij.
Szałwija Rzymska, Salvia Romána.
Rhabarbarum, Rha Ponticum.
Cynámon, Santałowe drzewo troiákie, Mira, Kámfora, Poźiomki, Wiśnie, serwatka
Skrót tekstu: PromMed
Strona: 279
Tytuł:
Promptuarium medicum
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1716
Data wydania (nie wcześniej niż):
1716
Data wydania (nie później niż):
1716
