tua sunt fundamina iacta, Sed modo fundantes oppugnas cornibus altis. To jest/ Rzymie źrzodło nieszczęścia/ domie gniewu pełny/ Szkoło błedów/ herezji kościele odmienny. Rzymem byłeś/ a teraz jesteś Babilonem: Skąd tak wiele kłopotów płynie/ w każdą stronę. O matko zdrad/ o dobrych okrutne więzienie/ A złych tarczo/ i wdzięczne nadder opatrzenie. Conradus Abbas Vspergen. in suo Chron. o teraźniejszym Franc. Petrar. Epig 3. ex Itali. in lib. Marij, cuius titulus est, Eusebius captiuius. Rzymskm kościele.
Żywych piekło/ dziw będzie wielki niesłychany Jeśli cię w swym nie zetrze gniewie/ Pan nad pany W
tua sunt fundamina iacta, Sed modo fundantes oppugnas cornibus altis. To iest/ Rzymie źrzodło nieszcżęśćia/ domie gniewu pełny/ Szkoło błedow/ haereziy kośćiele odmienny. Rzymem byłeś/ á teraz iesteś Bábylonem: Skąd ták wiele kłopotow płynie/ w káżdą stronę. O mátko zdrad/ o dobrych okrutne więźienie/ A złych tarcżo/ y wdźięcżne nádder opátrzenie. Conradus Abbas Vspergen. in suo Chron. o teráźnieyszym Franc. Petrar. Epig 3. ex Itali. in lib. Marij, cuius titulus est, Eusebius captiuius. Rzymskm kośćiele.
Zywych piekło/ dźiw będźie wielki niesłychány Iesli ćię w swym nie zetrze gniewie/ Pan nád pány W
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 69v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
BOSKIEGO
Panie! Wszechmocny Panie, Twórco słonecznej jasności. Wielki Monarcho nieba, wielki w swojej wielmożności,
Nie głos puszony-ć wnoszę, ale dźwięki uniżone; Serce mostem pokładam Tobie, serce ukorzone.
Z niego wznikają strzały, które na lot miasto puchów Westchnienia zawierają, i nisko skruszonych duchów.
Do Ciebie, twierdzo moja, tarczo, o szczycie mój złoty, Wołam, rzewliwie wołam w codzienne dni mych obroty.
Usechłem z każdej miary, rówien drzewu figowemu, Drzewu w winnicy świętej owocu nie dającemu.
Tyś mi folgował nieraz, bym się w swej nie uznał zgubie, A jam miasto poprawy w dalszej postępował chlubie.
Nie znał
BOSKIEGO
Panie! Wszechmocny Panie, Twórco słonecznej jasności. Wielki Monarcho nieba, wielki w swojej wielmożności,
Nie głos puszony-ć wnoszę, ale dźwięki uniżone; Serce mostem pokładam Tobie, serce ukorzone.
Z niego wznikają strzały, które na lot miasto puchów Westchnienia zawierają, i nisko skruszonych duchów.
Do Ciebie, twierdzo moja, tarczo, o szczycie mój złoty, Wołam, rzewliwie wołam w codzienne dni mych obroty.
Usechłem z każdej miary, rówien drzewu figowemu, Drzewu w winnicy świętej owocu nie dającemu.
Tyś mi folgował nieraz, bym się w swej nie uznał zgubie, A jam miasto poprawy w dalszej postępował chlubie.
Nie znał
Skrót tekstu: GawPieśBar_II
Strona: 140
Tytuł:
Pieśni
Autor:
Jan Gawiński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1685
Data wydania (nie wcześniej niż):
1685
Data wydania (nie później niż):
1685
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
10. Gdy on moc przewodzi/ na ciebie pozór mieć będę: boś ty Boże twirdzą moją.m11. Bóg mój miłosierny uprzedzi mię: Bóg mi da oglądać pomstę nad nieprzyjacioły mymi. 12. Nie zabijajże ich/ aby niezapomniał lud mój: ale je rozprosz mocą twoją i zrzuć je/ tarczo nasza/ o PAnie 13. Grzech ust swych/ słowa warg swych (pojmani będąc w hardości swej/ dla złorzeczeństwa i kłamstwa) niech wyznawają. 14. Wytracze je w popędliwości: wytrać je/ aż ich nie stanie: Niech poznają że Bóg Panuje w Jakobie/ i po krajach ziemie: Sela. 15.
10. Gdy on moc przewodźi/ ná ćiebie pozor mieć będę: boś ty Boże twirdzą moją.m11. Bog moj miłośierny uprzedźi mię: Bog mi da oglądáć pomstę nád nieprzyjáćioły mymi. 12. Nie zabijajże ich/ áby niezápomniał lud moj: ále je rozprosz mocą twoją y zrzuć je/ tarcżo nászá/ o PAnie 13. Grzech ust swych/ słowá warg swych (pojimáni będąc w hárdośći swey/ dla złorzecżeństwá y kłamstwá) niech wyznawáją. 14. Wytraćże je w popędliwośći: wytráć je/ áż ich nie stánie: Niech poznáją że Bog Pánuje w Jákobie/ y po krájách źiemie: Selá. 15.
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 580
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
idąc przez dolinę morwów/ za źródło go sobie pokładają: i deszcz pożegnania przychodzi na nie. 8. I idą huf za hufem/ a ukazują się przed Bogiem na Syonie. 9. O PAnie Boże Zastępów/ wysłuchaj modlitwę moję: przyjmij w uszy twe/ o Boże Jakobów: Sela. 10. O Boże tarczo nasza obacz/ a wejrzy na oblicze pomazańca twego. 11. Abowiem lepszy jest dzień w sieniach twoich/ niż gdzie indzie tysiąc: obrałem sobie raczej w progu siedzieć w domu Boga swego/ niżeli mieszkać w przybytkach niezbożników. 12. ABowiem PAN Bóg jest słońcem i tarczą/ tuć łaski i chwały PAn udziela
idąc przez dolinę morwow/ zá źrodło go sobie pokładáją: y deszcż pożegnánia przychodźi ná nie. 8. Y idą huf zá hufem/ á ukázują śię przed Bogiem ná Syonie. 9. O PAnie Boże Zastępow/ wysłuchaj modlitwę moję: przyjmij w uszy twe/ o Boże Jákobow: Selá. 10. O Boże tarczo nászá obacz/ á wejrzy ná oblicże pomázáńcá twego. 11. Abowiem lepszy jest dźień w śieniach twojich/ niż gdźie indźie tyśiąc: obrałem sobie ráczej w progu śiedźieć w domu Bogá swego/ niżeli mieszkáć w przybytkách niezbożnikow. 12. ABowiem PAN Bog jest słońcem y tarcżą/ tuć łáski y chwały PAn udźiela
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 594
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
