terris, de decimis. O tymże i Panotm: pisze, Infideles omnes, obligatos esse ad decimas praeciales, et si fieri posset, ad hoc esse cogendos. A nietylko z forlwarków i z ról dziesięcinęby dawać powinni: ale i z dzieci swoich/ na każdy rok z każdego sioła Tatarskiego/ dziesiątego Tatarczuka małego/ które dziecka miedzy Duchowne ludzie rozdawać/ aby się wierze świętej przyuczając/ krzcili. Chrześcijanom tak czynią w Konstantynopolu/ z których potym Janczary czynią/ na przemierzłą sektę swą wprzód ich obróciwszy. b. cap. de terris. de decimi. Tatarowie z dzieci swych dziesięcinę mają dawać. Georgeuicius.
Czwarty. Mieczyty
terris, de decimis. O tymże y Panotm: pisze, Infideles omnes, obligatos esse ad decimas praeciales, et si fieri posset, ad hoc esse cogendos. A nietylko z forlwárkow y z rol dźieśięćinęby dáwáć powinni: ále y z dźieći swoich/ ná káżdy rok z káżdego śioła Tátárskiego/ dźieśiątego Tátárcżuká máłego/ ktore dźiecká miedzy Duchowne ludźie rozdáwáć/ áby się wierze świętey przyucżáiąc/ krzćili. Chrześćiánom ták cżynią w Constántynopolu/ z ktorych potym Iáncżary cżynią/ ná przemierzłą sektę swą wprzod ich obroćiwszy. b. cap. de terris. de decimi. Tátárowie z dźieći swych dźieśięćinę máią dáwać. Georgeuicius.
Cżwarty. Miecżyty
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 34
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ a inszy zaś Tatarowie/ w chodakach/ w kożuchach/ i w szłykach baranich chodzą/ (bo i tych Litewsk. także w kożuchowej barwie tu przygnano) na które tez kożuchy Tatarom Prekopskim jako Jurgieltnikom swym zwykł był Król I. M. po czerwonemu złotemu posyłać. A tu zaś u nas/ lada u Tatarczuka/ szat jedwabnych/ śrebra i safianu pełno. Więc się wymawiają iż na wojnę nie mają o czym/ to śrebro/ którego z poddanych I K. M. i Duchownych nałupili/ i suknie sobie nim obili/ i majętności naskupowali/ niechby na konia i inszy rysztunek obrócili. dobra Tatarczukowi szabla żelazem miasto śrebra
/ á inszy záś Tátárowie/ w chodákách/ w kożuchách/ y w szłykách báránich chodzą/ (bo y tych Litewsk. tákże w kożuchowey bárwie tu przygnano) ná ktore tez kożuchy Tátárom Prekopskim iáko Iurgieltnikom swym zwykł był Krol I. M. po cżerwonemu złotemu posyłáć. A tu záś v nas/ ledá v Tátárcżuká/ szat iedwabnych/ śrebrá y sáfianu pełno. Więc się wymáwiáią iż ná woynę nie máią o cżym/ to śrebro/ ktorego z poddánych I K. M. y Duchownych náłupili/ y suknie sobie nim obili/ y máiętnośći náskupowáli/ niechby ná koniá y inszy rysztunek obroćili. dobra Tatarcżukowi száblá żelázem miásto śrebrá
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 44
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
