tyle babskich strzał krymskie sajdaki, Nie tyle gwoździ indyjskie karaki, Nie tyle wrzecion brabanckie kądziele, Nie tyle kółek młyn, co jedwab miele, Nie tyle śledzi od północy morze, Nie tyle różnych barw tęcza i zorze, Nie tyle Loret toczonych pacierzy, Nie tyle Wiedeń sieci i obierzy, Nie tyle gdański port łasztów tatarki, Nie tyle książek frankfurtskie jarmarki, Nie tyle wiosna kwiatków, lato kłosów, Jesień owoców i organy głosów, Gwiazd jasne niebo, piasku morskie brzegi, Kropel spory deszcz, spłachcia gęste śniegi, Nie tyle mają i jeziora trzciny, Jak ja mam bólów dla mej Katarzyny. ODDAJĄC LUTNIĄ
Szczęśliwa lutni, która wdzięcznym swojem
tyle babskich strzał krymskie sajdaki, Nie tyle gwoździ indyjskie karaki, Nie tyle wrzecion brabanckie kądziele, Nie tyle kółek młyn, co jedwab miele, Nie tyle śledzi od północy morze, Nie tyle różnych barw tęcza i zorze, Nie tyle Loret toczonych pacierzy, Nie tyle Wiedeń sieci i obierzy, Nie tyle gdański port łasztów tatarki, Nie tyle książek frankfortskie jarmarki, Nie tyle wiosna kwiatków, lato kłosów, Jesień owoców i organy głosów, Gwiazd jasne niebo, piasku morskie brzegi, Kropel spory deszcz, spłachcia gęste śniegi, Nie tyle mają i jeziora trzciny, Jak ja mam bólów dla mej Katarzyny. ODDAJĄC LUTNIĄ
Szczęśliwa lutni, która wdzięcznym swojem
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 7
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
się Waszmości zrodził, mój nie uszedł gradu. Nie mam marchwi i rzepy, cebule, pietruszki; Kapustę gąsienice pojadły i muszki. Przyjdzie mi się ze wstydem niemałym ośmielić, Żebyś mi Waszmość raczył wszytkiego udzielić. A przy tym, jeśli można rzecz, na krupy w garki O który korzec z łaski dla wnucząt tatarki.” Dano jabłek na wety: „O, jaka nowina! Proszę i o te, bo mi grad na sadzie ścina.” Toż wysławszy kieszenie u spódnice obie, Każe schować ostatek hajdukowi sobie. Prowadzę ją na nocleg potem do pokoju. „Wiem, że tu u Waszmości pierza jako gnoju; Chudzięta
się Waszmości zrodził, mój nie uszedł gradu. Nie mam marchwi i rzepy, cebule, pietruszki; Kapustę gąsienice pojadły i muszki. Przyjdzie mi się ze wstydem niemałym ośmielić, Żebyś mi Waszmość raczył wszytkiego udzielić. A przy tym, jeśli można rzecz, na krupy w garki O który korzec z łaski dla wnucząt tatarki.” Dano jabłek na wety: „O, jaka nowina! Proszę i o te, bo mi grad na sadzie ścina.” Toż wysławszy kieszenie u spódnice obie, Każe schować ostatek hajdukowi sobie. Prowadzę ją na nocleg potem do pokoju. „Wiem, że tu u Waszmości pierza jako gnoju; Chudzięta
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 632
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
dolnego, do namówienia obrony wysadzeni, sposoby nie trudno najdą. Jest z łaski Pana Boga naszego skąd, jedno pilno a gorąco chcieć i o tym pomówić. Exempli causa, kiedy po wszystkich państwach koronnych postanawia się, aby ten, co kupuje pszenicę, żyto, jęczmień, dał po pół groszku od korca, od tatarki, owsa, grochu i inszych zbóż po szelągu, co rozumiecie, jakoby ta rzecz wielką sumę wyniosła, choć się tak mała widzi (korceby wprawdzie po wszystkich państwach trzeba mieć jednakie)! Także od każdego achtela piwa na szynk po groszu, od beczki małmazji i wina wszelakiego po złotych dwa (servata proportione naczynia
dolnego, do namówienia obrony wysadzeni, sposoby nie trudno najdą. Jest z łaski Pana Boga naszego skąd, jedno pilno a gorąco chcieć i o tym pomówić. Exempli causa, kiedy po wszystkich państwach koronnych postanawia się, aby ten, co kupuje pszenicę, żyto, jęczmień, dał po pół groszku od korca, od tatarki, owsa, grochu i inszych zbóż po szelągu, co rozumiecie, jakoby ta rzecz wielką sumę wyniosła, choć się tak mała widzi (korceby wprawdzie po wszystkich państwach trzeba mieć jednakie)! Także od każdego achtela piwa na szynk po groszu, od beczki małmazyi i wina wszelakiego po złotych dwa (servata proportione naczynia
Skrót tekstu: VotSejmCz_II
Strona: 227
Tytuł:
Votum szlachcica polskiego pisane na sejmiki i sejm roku pańskiego 1606
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
, żeby nas kąsał, ubiegamy. Cóż inszego biesiady, gdzie bies siada, znaczą (Niech mi kawalerowie, niech damy przebaczą!), Gdzie, jak owce do owsa, usłyszawszy skrzypki, Zwodzą się, abo jako wieprze do osypki. 374. NIE MIAWSZY PIECZENIE, ROŻEN STRUŻE
Ledwie że zasiał kmieć mój stajanie tatarki, Aż małe stłukszy, wielkie kupił w mieście garki. Potkawszy pytam: „Na co? czekać było żniwa, A dzieciom za to chleba kupić; chyba zbywa Pieniędzy; a nuż chybią obiecane krupy?” „Mniejszych kupię — rzecze ów — a te na skorupy.” „Głupiś” — rzekę.
, żeby nas kąsał, ubiegamy. Cóż inszego biesiady, gdzie bies siada, znaczą (Niech mi kawalerowie, niech damy przebaczą!), Gdzie, jak owce do owsa, usłyszawszy skrzypki, Zwodzą się, abo jako wieprze do osypki. 374. NIE MIAWSZY PIECZENIE, ROŻEN STRUŻE
Ledwie że zasiał kmieć mój stajanie tatarki, Aż małe stłukszy, wielkie kupił w mieście garki. Potkawszy pytam: „Na co? czekać było żniwa, A dzieciom za to chleba kupić; chyba zbywa Pieniędzy; a nuż chybią obiecane krupy?” „Mniejszych kupię — rzecze ów — a te na skorupy.” „Głupiś” — rzekę.
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 223
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
miejscami łysy. Prędkości w nogach jej ledwie było dojrzeć, jego tylko samego słuchała, wody haniebnie się bała, przetoż zawsze musiał ją miewać w tambarze, niosąc przez wody. Miała tę cnotę, że zybet wdzięcznie woniający rodziła, choć sama jako insza mysz cuchnęła; dawał jej jeść rozmaite ziarno, okrom bobu a tatarki; tłustego nic nie jadała. Laurent. Piniola: lib: 7, cap: 10.
(41) Roku 1607. W KIopedzie był jeden Kubon, co psy ćwiczył, ci z listy chodzili za zapłatę, gdzie jedno trzeba. Których zawsze kilkanaście za nim chodziło po świecie. A choć był ślepy,
miejscami łysy. Prędkości w nogach jej ledwie było dojrzeć, jego tylko samego słuchała, wody haniebnie sie bała, przetoż zawsze musiał ję miewać w tambarze, niosąc przez wody. Miała tę cnotę, że zybet wdzięcznie woniający rodziła, choć sama jako insza mysz cuchnęła; dawał jej jeść rozmaite ziarno, okrom bobu a tatarki; tłustego nic nie jadała. Laurent. Piniola: lib: 7, cap: 10.
(41) Roku 1607. W KIopedzie był jeden Kubon, co psy ćwiczył, ci z listy chodzili za zapłatę, gdzie jedno trzeba. Których zawsze kilkanaście za nim chodziło po świecie. A choć był ślepy,
Skrót tekstu: SzemTorBad
Strona: 311
Tytuł:
Z nowinami torba kursorska
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
pości. V Panów wszytkie biesiady/ rozkoszy/ Pełna obora i kaleta groszy/ A człowiek nie ma za co kupić soli/ Lepiejby się snadź odrzeć i tej roli. Co nie bywało przedtym jako żywo/ Nie chodzić do wsi sąsiedzkiej na piwo/ V Pana zasię narobią go z jarzu/ Z sieczki/ z Tatarki/ wydaj go szynkarzu/ Temu się ja też dziwuje nie mało/ Że teraz Państwo zgoła poszalało/ Pułtora chłopa mając/ pustki w trzosu/ Przecie sześć koni/ Janusz na łogoszu. Nuż Pan przepije prawie aż do kopy/ Zastawi zaraz do jednego chłopy/ Zastawnicy też żeby nie z ich zgubą/ Jak jedno mogą
pośći. V Pánow wszytkie bieśiády/ roskoszy/ Pełna oborá y káletá groszy/ A człowiek nie ma zá co kupić soli/ Lepieyby się snadź odrzeć y tey roli. Co nie bywáło przedtym iáko żywo/ Nie chodzić do wśi sąśiedzkiey ná piwo/ V Páná záśię nárobią go z iárzu/ Z śieczki/ z Tátárki/ wyday go szynkarzu/ Temu się ia też dziwuie nie máło/ Że teraz Páństwo zgołá poszáláło/ Pułtorá chłopá máiąc/ pustki w trzosu/ Przećie sześć koni/ Iánusz ná łogoszu. Nuż Pan przepiie práwie áż do kopy/ Zástáwi záraz do iednego chłopy/ Zastáwnicy też żeby nie z ich zgubą/ Iák iedno mogą
Skrót tekstu: LamChłop
Strona: A2v
Tytuł:
Lament chłopski na pany
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1618 a 1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1624
do skiby zasiane, ugór w pół zorany, nawóz w pół wywieziony. Notandum, że ozimina żytem i pszenicą zasiana. D. Żyta kor. 316 w. 1, pszenicy ozimej kor. 66 w. 2, jarej 14, jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsa kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2 E. Żyta kor. 316 1/4, pszenicy ozimej kor. 66, jarej kor. 14, jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsu kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2. NB. Pszenica ob publicam calamitatem
do skiby zasiane, ugór w pół zorany, nawóz w pół wywieziony. Notandum, że ozimina żytem i pszenicą zasiana. D. Żyta kor. 316 w. 1, pszenicy ozimej kor. 66 w. 2, jarej 14, jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsa kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2 E. Żyta kor. 316 1/4, pszenicy ozimej kor. 66, jarej kor. 14, jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsu kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2. NB. Pszenica ob publicam calamitatem
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 31
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsa kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2 E. Żyta kor. 316 1/4, pszenicy ozimej kor. 66, jarej kor. 14, jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsu kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2. NB. Pszenica ob publicam calamitatem cale się nie urodzieła — poorano ją i jęczmionami pozasiewano. F. Pola tak ozminne jako i jare różnym ziarnem na dobrze uprawnej roli, od skiby do skiby zasiane. Wiatrak starogrodzki. — Był prawie we wszytkim nadrujnowany, ale sede vacante
jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsa kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2 E. Żyta kor. 316 1/4, pszenicy ozimej kor. 66, jarej kor. 14, jęczmienia kor. 163, grochu kor. 21, owsu kor. 250, tatarki kor. 1½, lnu kor. 2. NB. Pszenica ob publicam calamitatem cale się nie urodzieła — poorano ją i jęczmionami pozasiewano. F. Pola tak ozminne jako i jare różnym ziarnem na dobrze uprawnej roli, od skiby do skiby zasiane. Wiatrak starogrodzki. — Był prawie we wszytkim nadrujnowany, ale sede vacante
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 31
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
22, kaczek 9, kur 22. F. Inwentarz bydła i drobiazgu papowskiego. — Wołów 29, krów 2, świń 12, gęsi 22, kaczek 9, kur 22.
Wysiew zboża: Żyta Na przystawowskiej włóce Na Oikowskiej włóce Na puste morgi Pszenicy na folwarku Jęczmienia Owsa tak na folwarku jako też włóki Grochu Tatarki Także i na pustych morgach
Łaszt. 5 - - - - 1 3 - -
Kor. 34 23 23 14 40 57 - 30 5
W. 2 - - - - - - - -
B. Wysiew na folwarku papowskim in a. Domini 1725. — Żyta na samym folwarku od skiby do skiby zasianym
22, kaczek 9, kur 22. F. Inwentarz bydła i drobiazgu papowskiego. — Wołów 29, krów 2, świń 12, gęsi 22, kaczek 9, kur 22.
Wysiew zboża: Żyta Na przystawowskiej włóce Na Oikowskiej włóce Na puste morgi Pszenicy na folwarku Jęczmienia Owsa tak na folwarku jako też włóki Grochu Tatarki Także i na pustych morgach
Łaszt. 5 - - - - 1 3 - -
Kor. 34 23 23 14 40 57 - 30 5
W. 2 - - - - - - - -
B. Wysiew na folwarku papowskim in a. Domini 1725. — Żyta na samym folwarku od skiby do skiby zasianym
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 62
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
włók dyspozycja samego pana i na jarzynę nie pozwala się Imp. dzierżawcy z nich pożytek; zaś po ekspiracji odsiewając oziminę w tym polu, jeżeliby te włóki zasiał z woli pańskiej Imp. dzierżawca, to mu powinna być bonifikacja. Jęczmienia wysiano kor. 103, owsa łaszt. 3, grochu kor. 30, tatarki kor. 4½. Który folwark w jarzynie jest zasiany od skiby do skiby z przysiewkami, w których znajduje się grochu składów 155 oprócz ogrodników, lnu zagonów 155. Item folwareczek nazwany Kucbork, w jarzynie nie zasiany. F. Wysiew na Papowie. — Żyta kor. 40 w. 1, pszenicy kor. 94
włók dyspozycja samego pana i na jarzynę nie pozwala się Jmp. dzierżawcy z nich pożytek; zaś po ekspiracji odsiewając oziminę w tym polu, jeżeliby te włóki zasiał z woli pańskiej Jmp. dzierżawca, to mu powinna być bonifikacja. Jęczmienia wysiano kor. 103, owsa łaszt. 3, grochu kor. 30, tatarki kor. 4½. Który folwark w jarzynie jest zasiany od skiby do skiby z przysiewkami, w których znajduje się grochu składów 155 oprócz ogrodników, lnu zagonów 155. Item folwareczek nazwany Kucbork, w jarzynie nie zasiany. F. Wysiew na Papowie. — Żyta kor. 40 w. 1, pszenicy kor. 94
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 63
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
