li 7. ca 14. Tatary niesłusznie przyjm. do wojsk. Chrześć. In palatio Vlpiano. Tatarowie Chrystusa za Boga nie mają/ nieprzyjaciele królem są. Tatary jako pogany wygnać. Zozom. lib. 6. cap. 3. Cesarzem nad pogany niechce być Jowianus. z Tatarami wojny się nie powodzą. Tatarstwo się czyni murami Lacedewońskimi w państwie Litewskim. Bożnic Tatarskich nie godzi się budować. Pulchre apparet, qui sua iura tenet. Jeśliż się Tatarom Nieczyty/ abo bożnice pogańskie/ swojej zabobonnej sekty w Państwie Chrześcijańskim godzi budować dopuszczać/ abo nie? § 9. Qui non vetat peccare cum possit, iubet,
NIgdy.
li 7. ca 14. Tátáry niesłusznie przyim. do woysk. Chrześć. In palatio Vlpiano. Tátárowie Christusá zá Bogá nie máią/ nieprzyiaciele krolem są. Tátáry iáko pogány wygnáć. Zozom. lib. 6. cap. 3. Cesárzem nad pogány niechce być Iowianus. z Tátárámi woyny się nie powodzą. Tátarstwo się cżyni murami Lácedewońskimi w páństwie Litewskim. Bożnic Tátárskich nie godźi się budowáć. Pulchre apparet, qui sua iura tenet. Ieśliż się Tátárom Niecżyty/ ábo bożnice pogánskie/ swoiey zábobonney sekty w Państwie Chrześćiáńskim godźi budowáć dopuszcżáć/ ábo nie? § 9. Qui non vetat peccare cum possit, iubet,
NIgdy.
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 19
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
tym prawem Tatarom nie bronim? w Grecji pod Turkiem/ kiedy kościół Chrześcijański/ abo się starością obali/ abo też od ognia i inszego przypadku zepsowany będzie/ tedy już im nowego nie dopuszczą budować/ f. aż wielką prośbą//awiętszą summą czerwonych złotych/ wolność do budowania kupiwszy. A tu u nas to Tatarstwo swobodnie/ nie prosiwszy konsensu I. Król. M. nietylko na starych miejscach/ ale i na inszych/ gdzie przedtym nie bywały/ nowe Mieczyty na służbę szatańską/ pobudowali. Nie dziw/ wszytko im bowiem wolno. Niepotrzebnie dawne i obce przykłady przywodzę/ któremi broniono budowania pogaństwu kościołów/ dwa tylko domowe a
tym práwem Tátárom nie bronim? w Greciey pod Turkiem/ kiedy kośćioł Chrześćiáński/ ábo się stárośćią obáli/ ábo też od ogniá y inszego przypadku zepsowány będźie/ tedy iuż im nowego nie dopuszcżą budowáć/ f. áż wielką prośbą//áwiętszą summą cżerwonych złotych/ wolność do budowánia kupiwszy. A tu v nas to Tátárstwo swobodnie/ nie prośiwszy consensu I. Krol. M. nietylko ná stárych mieyscách/ ále y ná inszych/ gdźie przedtym nie bywáły/ nowe Mieczyty ná służbę szátáńską/ pobudowáli. Nie dźiw/ wszytko im bowiem wolno. Niepotrzebnie dawne y obce przykłády przywodzę/ ktoremi broniono budowánia pogáństwu kościołow/ dwa tylko domowe á
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 21
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
. Cóż uczynił Turek? widząc Państwa puste zdradą i gwałtem nabyte/ wydał edykt po różnych Państwach/ w którym wielkimi przysięgami/ obiecuje dozwolić nabożeństwa i kościołów Chrześcijańskich/ i przy majętności ich zostawiać. W czym upewnieni Chrześcijanie/ acz nie wszyscy/ ale wielka liczba/ do swych majętności i domów wrócili się Przetoż tedy Tatarstwo niech nie aleguje/ dozwolenia od Turka kościołów Chrześcijańskich w Grecji. Bo jeśli Turczyn pozwala/ pozwalajako we własnym Państwie Chrześcijańskim/ i w majętnościach własnych/ i dla tego Kościołów Chrześcijańskich/ jako własności nabożeństwa Chrześcijańskiego/ w państwie Chrześcijańskim zabraniać nie może. Ale iż tu Tatarowie nie na własnym gruncie swym pogańskim mieszkają: ale na
. Coż vcżynił Turek? widząc Páństwá puste zdrádą y gwałtem nábyte/ wydał edikt po roznych Páństwách/ w ktorym wielkimi przyśięgami/ obiecuie dozwolić nabożeństwá y kośćiołow Chrześćiáńskich/ y przy máiętnośći ich zostáwiać. W cżym vpewnieni Chrześćiánie/ ácż nie wszyscy/ ále wielka licżbá/ do swych máiętności y domow wroćili się Przetoż tedy Tátárstwo niech nie alleguie/ dozwolenia od Turká kośćiołow Chrześćiáńskich w Greciey. Bo ieśli Turcżyn pozwala/ pozwalaiáko we własnym Páństwie Chrześćiáńskim/ y w máiętnośćiách własnych/ y dlá tego Kośćiołow Chrześćiáńskich/ iáko własnośći nabożeństwá Chrześćiáńskiego/ w páństwie Chrześćiáńskim zábraniáć nie może. Ale iż tu Tátárowie nie ná własnym grunćie swym pogáńskim mieszkáią: ále ná
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 23
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
