smoki, ty tworzysz obfite Dowcipów sztuki w ludziach niećwiczonych, Snadź niezliczonych;
Ty możesz, gdy chcesz, rozumem bystrości Okrutność miękczyć, wszelkiej krnąbrności Wędzidło kładziesz, hamujesz złośliwe Jędze szkodliwe;
Twój Amfijona słodkobrzmiącej lutnie Dowcip nabawił, której słuchać chutnie Delfini morscy, tak okrutne ryby, Szły bez pochyby;
Za twą nauką Orfeowe tony Błagały srogie Plutonowe strony, Wzbudziły lasy, miękczyły i skały, Nimfy skakały;
Za tąż nauką, o mistrze łaskawy, Dodaj dowcipu, pokaż sposób prawy, Jak zmiękczyć serce dziewczyneczki skrytej, Tak nieużytej,
Która jak źróbek jeszcze nie łapany Albo leśny sarn nigdy nie tykany Nie da się najrzeć, bo jak człeka
smoki, ty tworzysz obfite Dowcipów sztuki w ludziach niećwiczonych, Snadź niezliczonych;
Ty możesz, gdy chcesz, rozumem bystrości Okrutność miękczyć, wszelkiej krnąbrności Wędzidło kładziesz, hamujesz złośliwe Jędze szkodliwe;
Twój Amfijona słodkobrzmiącej lutnie Dowcip nabawił, której słuchać chutnie Delfini morscy, tak okrutne ryby, Szły bez pochyby;
Za twą nauką Orfeowe tony Błagały srogie Plutonowe strony, Wzbudziły lasy, miękczyły i skały, Nimfy skakały;
Za tąż nauką, o mistrze łaskawy, Dodaj dowcipu, pokaż sposób prawy, Jak zmiękczyć serce dziewczyneczki skrytej, Tak nieużytej,
Która jak źróbek jeszcze nie łapany Albo leśny sarn nigdy nie tykany Nie da się najrzeć, bo jak człeka
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 345
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
[...] hocydy. Druga była Laryssesska, od Laryssy miasta Tesalskiego nazwana: miała puca Leucypa; zwano ją inaczej, Arsynoe: tej się zalecał Apollo, i z niego poczęła syna Eskulapiusa. Tę gdy potym sprawę miała z Elatowym synem Ischisem, na żądanie Apollinowe, Diana postrzeliła strzałą. B Apollo. Syn Jowiszów, i Latony. C Ale ptak Febów. Ptak Foebów kruk, którego był Apollo Koronidzie za stroza przydał. Księgi Wtóre. D Dziecię Erychtum. Erychtonius był syn Wulkanów, bez matki, z nogami wężowymi, które potym aby pokrywał, powiedają, że on naprzód wóz wymyśliwszy, na nim się woził. E Trzem pannom córkom/
[...] hocydy. Druga byłá Laryssesska, od Laryssy miástá Thesálskiego názwána: miáłá pucá Leucyppá; zwano ią ináczey, Arsynoe: tey się zálecał Apollo, y z niego poczęła syná Aeskulápiusá. Tę gdy potym sprawę miáła z Elátowym synem Ischisem, ná żądánie Apollinowe, Dyáná postrzeliłá strzałą. B Apollo. Syn Iowiszow, y Latony. C Ale ptak Phebow. Ptak Phoebow kruk, ktorego był Apollo Koronidźie zá strozá przydał. Kśięgi Wtore. D Dźiećię Erychtum. Erichtonius był syn Wulkánow, bez mátki, z nogámi wężowymi, ktore potym áby pokrywał, powiedáią, że on naprzod woz wymyśliwszy, ná nim się woźił. E Trzem pánnom corkom/
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 83
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
głowy wianek rozmarynowy. ÓSMY: TEOFIL
Przez sen, jawnieli, na pięknej łące Widziałem strojne panny grające,
Dwór snadź pięknej Dianny: trzy jelenie białe Świetny wóz złotem wiozły, k’temu charty śmiałe; Tyrska szata, smycz na niej, warkocz rozpuszczony, Trąba, sajdak – pewny znak, że córka Latony.
Wszytkie z nich gładkie, lecz jedna prawie Jako kwiat róży przy polnej trawie, Insze przeszła urodą: czoło jej tyjarę Z lilijej białej niosło, własną twarzy miarę; Jej gwoli wszytkie grają, śpiewają i tańczą, Ona z boginią łowów grała pomarańczą.
Sercu - rzecz miła, oczom – wejrzenie, Jedno iż z
głowy wianek rozmarynowy. ÓSMY: TEOFIL
Przez sen, jawnieli, na pięknej łące Widziałem strojne panny grające,
Dwór snadź pięknej Dyjanny: trzy jelenie białe Świetny wóz złotem wiozły, k’temu charty śmiałe; Tyrska szata, smycz na niej, warkocz rozpuszczony, Trąba, sajdak – pewny znak, że córka Latony.
Wszytkie z nich gładkie, lecz jedna prawie Jako kwiat róży przy polnej trawie, Insze przeszła urodą: czoło jej tyjarę Z lilijej białej niosło, własną twarzy miarę; Jej gwoli wszytkie grają, śpiewają i tańczą, Ona z boginią łowów grała pomarańczą.
Sercu - rzecz miła, oczom – wejrzenie, Jedno iż z
Skrót tekstu: ZimSRoks
Strona: 65
Tytuł:
Roksolanki
Autor:
Szymon Zimorowic
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwika Ślękowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1983
d Medusy. tenże w Delfina. Faebus w pastuchę, w jastrząba, we lwa. Tenże w pastucha. Bachus w jagodę. Saturn w konia. Księga Szósta. Arachne w pająka. Niobe Amfiona Króla Tebańskiego żona. Manto prorokuje. Przeobrażenia Nioby hardy postępek. Latonę znieważa. Księga Szósta. Latony skarga przed Faebem i Dianą. Ci do pomsty chutni. Synowie Nioby giną za to. Ismen. Przeobrażenia Sypil. Fadym i Tantal. Alpenor. Damasyton. Księga Szósta. Ilioniej namłodszy. Amfion swą się ręką zabił. Niobe postaremu złorzeczy. Córki Nioby złości gardły przypłacają. Przeobrażenia Niobe w kamień marmurowy. Licijskie
d Medusy. tenże w Delphiná. Phaebus w pástuchę, w iástrząbá, we lwá. Tenże w pástucha. Bachus w iágodę. Sáturn w koniá. Kśięgá Szósta. Aráchne w páiąká. Niobe Amphioná Krolá Tebanskiego żoná. Mánto prorokuie. Przeobráżenia Nioby hárdy postępek. Látonę znieważa. Kśięgá Szosta. Latony skárgá przed Phaebem y Diáną. Ci do pomsty chutni. Synowie Nioby giną zá to. Ismen. Przeobráżenia Sypil. Phadim y Tántal. Alpenor. Dámásyton. Kśięgá Szosta. Ilioniey namłodszy. Amphion swą się ręką zábił. Niobe postáremu złorzeczy. Corki Nioby złośći gárdły przypłácaią. Przeobráżenia Niobe w kámien marmurowy. Liciyskie
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 159
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
