Bóg (choć to rzecz jest jawna) stworzyć wszytko, a osobliwie i człowieka: i przypisuje tego Czynu, część ziemi, która świeżo rozwiodszy się z niebem z onej mieszaniny pierwszej, nasienie w sobie zatrzymać z niego miała; Część Prometeusowi, który był synem Japetowym. A Japetus był niektóry możny Tessalczyk, Uranuhów abo Tytanów i ziemie syn, mąż zuchwały i hardy, i więcej Synów swoich cnotą niżeli swoją sławny. Pisze o nim że miał żonę Azją Nimfę, która mu kilka Synów urodziła, między niemi Prometusa, ta rzeczonego od imienia Greckiego Prometia, co waży opatrzność. Bo ten między innymi był barzo mądry i przemyślny. Temu tedy
Bog (choć to rzecz iest iawna) stworzyć wszytko, á osobliwie y człowieká: y przypisuie tego Czynu, część ziemi, ktora świeżo rozwiodszy się z niebem z oney mieszániny pierwszey, naśienie w sobie zátrzymáć z niego miałá; Część Prometheusowi, ktory był synem Iápetowym. A Iápetus był niektory możny Thessalczyk, Vránuhow ábo Tytánow y ziemie syn, mąż zuchwáły y hárdy, y więcey Synow swoich cnotą niżeli swoią sławny. Pisze o nim że miał żonę Azyą Nimphę, ktora mu kilká Synow vrodźiłá, między niemi Promethusá, tá rzeczonego od imieniá Graeckiego Promethia, co waży opatrzność. Bo ten między innymi był bárzo mądry y przemyślny. Temu tedy
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 7
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
zaś rozmnożona żeńska płeć powstała. Stąd my twardym jesteśmy rodem/ i włożeni W prace/ stąd dowodzimy z czegośmy zrodzeni. A Do Cefizjiskich wód. Gefisus jest rzeka pod górą Parnassem. Przemian Owidyuszowych B Primeteowicz. Deukalion potomek Prometeusza. C Epimeteowna. Pyrrha córka Epimeteusza. D Tytanowna. Taż Pyrrha z rodu Tytanów poszła. Księgi Pierwsze. Argument Powieści Dwunastej.
PO Potopie, ziemia władzą i promieniami Słońca (które jest przyczyną rozmnażania się zwierząt i gadziny) przepalona, między innymi rzeczami drobniejszymi bestii bezrozumnych, Pytona też Smoka wielkiego i szkodliwego zrodziła, którego pozór nowotnym ludziom nieznajomy i dziwny był: tego Apollo ustrzelał. A żeby pamiątka
záś rozmnożona żeńska płeć powstáłá. Ztąd my twárdym iestesmy rodem/ y włożeni W prace/ ztąd dowodźimy z czegosmy zrodzeni. A Do Cephizyiskich wod. Gephisus iest rzeká pod gorą Párnâssem. Przemian Owidyuszowych B Primetheowicz. Deukálion potomek Prometheuszá. C Epimetheowná. Pyrrha corká Epimetheuszá. D Tytánowná. Táż Pyrrhá z rodu Tytánow poszłá. Księgi Pierwsze. Argument Powieśći Dwánastey.
PO Potopie, źiemiá władzą y promieniámi Słońcá (ktore iest przyczyną rozmnażánia się źwierząt y gádźiny) przepalona, między innymi rzeczámi drobnieyszymi bestyi bezrozumnych, Pythoná też Smoká wielkiego y szkodliwego zrodźiłá, ktorego pozor nowotnym ludźiom nieznáiomy y dziwny był: tego Apollo vstrzelał. A żeby pámiątká
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 25
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Poganie też, i Poetowie słysząc od Prawowiernych, o tych Ołbrzymach, drudzy też nasze czytając Pisma, o swoich Gigasach popisali fabulas zowiąc ich alio nomine Titanes, o których prezumpcyj, napisał Ovidiusz.
Extruere hi montes ad sidera summa parabant.
Uczynili ich Synami Titanis et Terrae; drudzy zaś fabulantur, że się ze krwie Tytanów od Jowisza pobitych i z Ziemi urodzili. Dlatego mszcząc się za- O OLBRZYMACH
bójstwa Rodziców swoich wojnę Jowiszowi i innym Duce Titane Gigante wypowiedzieli Bogom, rzucając do Nieba Górami, skałami, kamieniami, lasami. Bogowie victi uciekali aż do Egytru, różne na siebie biorąc formy: Jowisz Barana, Apollo Kruka, Bachus Kozy,
Poganie też, y Poetowie słysząc od Prawowiernych, o tych Ołbrzymach, drudzy też nasze czytaiąc Pisma, o swoich Gigasach popisali fabulas zowiąc ich alio nomine Titanes, o ktorych prezumpcyi, napisał Ovidiusz.
Extruere hi montes ad sidera summa parabant.
Uczynili ich Synami Titanis et Terrae; drudzy zaś fabulantur, że się ze krwie Tytanow od Iowisza pobitych y z Ziemi urodzili. Dlatego mszcząc się za- O OLBRZYMACH
boystwa Rodzicow swoich woynę Iowiszowi y innym Duce Titane Gigante wypowiedzieli Bogom, rzucaiąc do Niebá Gorami, skałámi, kamieniami, lasami. Bogowie victi uciekali aż do Egytru, rożne na siebie biorąc formy: Iowisz Bárana, Apollo Kruka, Bacchus Kozy,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 99
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
przeznaczonym twierdzą. Bo takowe Któż kiedy miał jako on ćwiczenie? Sam kogo Chiron w śniegach Emońskich wychował? I srogo Młode członki do trudów sposobił? Onemu Bliższy Jowisz, i w Stygu być tylko samemu Obmytym pozwolono. To takowe mowy Wojsko całe ponawia. I każdy gotowy Z Wodzów samych ustąpić. Jako więc gdy gminy Tytanów, z niebieskimi wojowały Syny: Lubo do nich ogromną Mars kopią toczy, Lubo im nie lękliwa Pallas w same oczy Kładzie węże Gorgońskie, Apollo szkodliwe Puszcza strzały: samego z ty wszytkim troskliwe Niebo, tylko Jowisza wygląda obrony: Kiedy porywe pioruny, z której rzuci strony Grad kamienny; siarczyste kiedy Etnie dymy Każe nagle
przeznáczonym twierdzą. Bo tákowe Ktoż kiedy miał iáko on ćwiczenie? Sam kogo Chiron w śniegách Emońskich wychował? Y srogo Młode członki do trudow sposobił? Onemu Bliższy Iowisz, y w Stygu bydź tylko samemu Obmytym pozwolono. To tákowe mowy Woysko cáłe ponawia. Y káżdy gotowy Z Wodzow samych ustąpić. Iáko więc gdy gminy Tytánow, z niebieskimi woiowáły Syny: Lubo do nich ogromną Márs kopią toczy, Lubo im nie lękliwa Pállás w same oczy Kłádźie węże Gorgońskie, Apollo szkodliwe Puszcza strzáły: samego z ty wszytkim troskliwe Niebo, tylko Iowiszá wygląda obrony: Kiedy poriwe pioruny, z ktorey rzući strony Grad kámienny; śiárczyste kiedy Etnie dymy Káże nagle
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 129
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
, a potem Okował go Vulkanus, jako chciał, swym młotem?
Znowu Bachusa Bogiem wina być mniemają, Któremu, rząd w pijaństwie pierwszy przyznawają; I to, że cudze żony od Mężów uwodzi; Przytym często z pijaństwa w głowę swą zachodzi, I ucieka od ludzi jak torzem podszyty. Na koniec, od Tytanów srogich legł zabity. Jeśli tedy od śmierci sobie dać ratunku Niemógł Bachus, a rad się kochał w mocnym trunku, I tracił często rozum przyrodzony z głowy, Jako mianowany być ma Bogiem takowy?
Potym Jowiszowego powiadają Syna Herkulesa być Bogiem, który kiedy wina Spił się był, wpadł w szaleństwo, i własne swe
, á potem Okował go Vulkánus, iáko chćiał, swym młotem?
Znowu Bachusá Bogiem winá bydź mniemaią, Ktoremu, rząd w piiáństwie pierwszy przyznawáią; Y to, że cudze żony od Mężow vwodźi; Przytym często z piiáństwá w głowę swą záchodźi, Y vcieka od ludźi iák thorzem podszyty. Ná koniec, od Tytánow srogich legł zábity. Ieśli tedy od śmierći sobie dáć rátunku Niemogł Bachus, á rad się kochał w mocnym trunku, Y trácił często rozum przyrodzony z głowy, Iáko miánowány bydź ma Bogiem tákowy?
Potym Iowiszowego powiádáią Syná Herkulesá bydź Bogiem, ktory kiedy winá Spił się był, wpadł w szaleństwo, y własne swe
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 203
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
.
Oddała Ceres Neptunowi pole, nie cierpią pługów niedoprawne role; dobrze, że dały zebrać swój płód mnogi w poszyte brogi.
Ten co kieruje kryształowe koła, nie ukazał nam wesołego czoła, a już czwarty wóz Cyntyja wywodzi, jako powodzi.
Biegając żartkie ognie chmury krają, w straszliwym gromie kiedy wynikają, ponowią piorun Tytanów mogiły ze wszystkiej siły.
I już bym wierzył, zaś iż znowu tonie po niezmyślonym świat Dewkalijonie, by nie pozorna, gdzie deszcz niebo murzy, pręga na burzy.
Jeśli nierządu i myśli wysokiej, że my nie chcemy, płaczą zaś obłoki, jeśli hamując domowe turnieje, Bóg rzeki leje,
nie zgadnie
.
Oddała Ceres Neptunowi pole, nie cierpią pługów niedoprawne role; dobrze, że dały zebrać swój płód mnogi w poszyte brogi.
Ten co kieruje kryształowe koła, nie ukazał nam wesołego czoła, a już czwarty wóz Cyntyja wywodzi, jako powodzi.
Biegając żartkie ognie chmury krają, w straszliwym gromie kiedy wynikają, ponowią piorun Tytanów mogiły ze wszystkiej siły.
I już bym wierzył, zaś iż znowu tonie po niezmyślonym świat Dewkalijonie, by nie pozorna, gdzie deszcz niebo murzy, pręga na burzy.
Jeśli nierządu i myśli wysokiéj, że my nie chcemy, płaczą zaś obłoki, jeśli hamując domowe turnieje, Bóg rzeki leje,
nie zgadnie
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 322
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
