/ abo Relacji Boterowych/ które on po siedmioletnym pielgrzymstwie swym kłopotliwym/ kędy okrążył oboje Hemisphaerium, dowiadując się o położeniu krajów/ o obyczajach ludzkich/ o siłach i możności królów: także (co go osobliwie ku tej przewadze wzbudziło) o postanowieniu Religii Chrześcijańskiej po wszytkim świecie/ jakoby w Summariusz jaki zniósłszy/ ku pospolitemu użytkowi wydał. Rzecz to zaprawdę/ ilem baczyć mógł wedle mego/ acz błahego rozsądku/ nie tylo względem tego samego Autora wielkiej przewagi: ale też i względem inszych jest barzo ucieszna i pożyteczna. Ucieszna jest/ jeśliż nie z czego inszego/ przynamniej za rozmaitością materyj/ i za krótkością opisania. Pożyteczna zaś/
/ ábo Relatiy Boterowych/ ktore on po śiedmioletnym pielgrzymstwie swym kłopotliwym/ kędy okrążył oboie Hemisphaerium, dowiáduiąc się o położeniu kráiow/ o obyczáiách ludzkich/ o śiłách y możnośći krolow: tákże (co go osobliwie ku tey przewadze wzbudźiło) o postánowieniu Religiey Chrześćiáńskiey po wszytkim świećie/ iákoby w Summáriusz iáki zniozszy/ ku pospolitemu vżytkowi wydał. Rzecz to záprawdę/ ilem baczyć mogł wedle mego/ ácz błáhego rozsądku/ nie tylo względem tego sámego Authorá wielkiey przewagi: ále też y względem inszych iest bárzo vćieszna y pożyteczna. Vćieszna iest/ iesliż nie z czego inszego/ przynamniey zá rozmáitośćią máteriy/ y zá krotkośćią opisánia. Pożyteczna záś/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 2
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
wód było? w czymże dogadza człowiekowi szerokość Oceanu Atlantskiego/ Etiopskiego/ Indyjskiego/ także też niezmierność morza spokojnego? Odpowiedamy na to: Taka wielkość morza jest ku potrzebie ludzkiej: bo naprzód jest potrzebna ku ozdobie świata/ i ku przystojnemu a pomiarkowanemu rozłożeniu żywiołów: gdyż bowiem świat jest mieszkaniem człowieka/ tedyć ku jego użytkowi potrzeba/ żeby świat miał proporcją w swych cząstkach. Usługuje też morze człowiekowi/ bo przez żeglowanie ułacnia się pospolitowanie spolne odległych krajów/ także pożytkami swymi sobie dogadzają. I tak przez morze/ wschodnie strony zażywają tego wszystkiego/ co się rodzi na zachodnich; acz zaś przeciwnym sposobem zachodnie kraje mają też dobre wschodnich. Czego
wod było? w czymże dogadza człowiekowi szerokość Oceanu Atlántskiego/ Ethiopskiego/ Indiyskiego/ tákże też niezmierność morzá spokoyne^o^? Odpowiedamy ná to: Táka wielkość morzá iest ku potrzebie ludzkiey: bo naprzod iest potrzebna ku ozdobie świátá/ y ku przystoynemu á pomiárkowánemu rozłożeniu żywiołow: gdyż bowiem świát iest mieszkániem człowieká/ tedyć ku iego vżytkowi potrzebá/ żeby świát miał proportią w swych cząstkách. Vsługuie też morze człowiekowi/ bo przez żeglowánie vłácniá się pospolitowánie spolne odległych kráiow/ tákże pożytkámi swymi sobie dogadzáią. Y ták przez morze/ wschodnie strony záżywáią tego wszystkie^o^/ co się rodźi ná zachodnich; ácz záś przećiwnym sposobem zachodnie kráie máią też dobre wschodnich. Czego
Skrót tekstu: BotŁęczRel_II
Strona: 4
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. II
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
chwały swej: przeto acz dla człowieka dosyć było na rzekach/ abo też na morzu Medyterrańskim/ abo na Bałtyckim/ abo na Chwaleńskim; P. Bóg przecię dla pokazania swojej możności niezmiernej/ stworzył Ocean Atlantski/ i insze morza niezmierne. Lecz to wszystko służy przecię ku naszemu pożytkowi: abowiem to co się nie zgodzi użytkowi ciała/ zejdzie się na pożytek duchowi/ to jest/ ku rozważaniu wielkości Boga: i to/ co się zda niepożytecznego ku potrzebom powszednim ciała naszego/ dodaje pokarmu dziwnego rozumowi. A co za pożytek czyni żywotowi naszemu wysokość gór/ Taurusa/ Kaukasa/ Tatrów/ i tak wiela inszych? abo też pustynie w Numidiej
chwały swey: przeto ácz dla człowieká dosyć było ná rzekách/ ábo też ná morzu Mediterráńskim/ ábo ná Báltyckim/ ábo ná Chwaleńskim; P. Bog przećię dla pokazánia swoiey możnośći niezmierney/ stworzył Ocean Atlántski/ y insze morzá niezmierne. Lecz to wszystko służy przećię ku nászemu pożytkowi: ábowiem to co się nie zgodźi vżytkowi ćiáłá/ zeydźie się ná pożytek duchowi/ to iest/ ku rozważániu wielkośći Bogá: y to/ co się zda niepożytecznego ku potrzebom powszednim ćiáłá nászego/ dodáie pokármu dźiwnego rozumowi. A co zá pożytek czyni żywotowi nászemu wysokość gor/ Taurusá/ Kaukásá/ Tátrow/ y ták wiela inszych? ábo też pustynie w Numidiey
Skrót tekstu: BotŁęczRel_II
Strona: 5
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. II
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
morzu szeregami szykujesz/ ty dziki zwierz w-pustyniach sprowadzasz/ w-twojej ręce każdemu stworzeniu paszą nosisz/ u ciebie naostatek wszytkie rzeczy jako dzieci u macierzyńskich piersi wiszą i istności swej doskonałość nieprzerwanym/ ciągnieniem biorą. Część trzecia/ Ćwiczenie 30.
7. Dziękujęć za to/ żeś stworzenie twoje ludzkiemu naszemu użytkowi poddał/ rozkazując mu/ aby nam i potrzebom i uciechom naszym choć dobrze i z-szkodą/ i zgubą swoją usługowało. W-czym ono tobie powolne jest/ i służy nam choć częstokroć niegodnym i niewdzięcznym/ i złośliwie usługi jego na twoję obrazę używającym. Służy ono nam jednak/ i woli twej dosyć czyni
morzu szeregámi szykuiesz/ ty dźiki źwierz w-pustyniách sprowadzasz/ w-twoiey ręce káżdemu stworzeniu paszą nośisz/ v ćiebie náostátek wszytkie rzeczy iáko dźieći v máćierzyńskich pierśi wiszą i istnośći swey doskonáłość nieprzerwánym/ ćiągnieniem biorą. Część trzećia/ Cwiczenie 30.
7. Dźiękuięć zá to/ żeś stworzenie twoie ludzkiemu nászemu vżytkowi poddał/ roskázuiąc mu/ áby nam i potrzebom i vćiechom nászym choć dobrze i z-szkodą/ i zgubą swoią vsługowáło. W-czym ono tobie powolne iest/ i służy nam choć częstokroć niegodnym i niewdźięcznym/ i złośliwie vsługi iego ná twoię obrazę vżywáiącym. Służy ono nam iednák/ i woli twey dosyć czyni
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 463
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
