z każdej miary. Abowiem to napierwsza/ iż im zwierzone były wyroki Boże. 3. Bo cóż na tym, jeśli niektórzy nie uwierzyli? Azaż niedowiarstwo ich zniszczy wiarę Bożą? 4. Nie daj tego Boże! I owszem niech Bóg będzie prawdziwy/ a wszelki człowiek kłamca: jako napisano; Abyś był usprawiedliwiony w mowach twoich/ a żebyś zwyciężył/ gdybyś sądził. 5. Jeśli tedy niesprawiedliwość nasza Bożą sprawiedliwość zaleca/ cóż rzeczemy? Azaż niesprawiedliwy jest Bóg/ który gniew przywodzi? (Po ludzku mówię.) 6. Nie daj tego Boże! Abowiem jakożby Bóg sądził świat. 7. Bo jeśli prawda Boża
z káżdej miáry. Abowiem to napierwsza/ iż im zwierzone były wyroki Boże. 3. Bo coż ná tym, jesli niektorzy nie uwierzyli? Azaż niedowiárstwo ich zniszcży wiárę Bożą? 4. Nie daj tego Boże! Y owszem niech Bog będźie prawdźiwy/ á wszelki cżłowiek kłamcá: jáko nápisano; Abys był uspráwiedliwiony w mowách twojich/ á żebys zwyćiężył/ gdybys sądźił. 5. Jesli tedy niespráwiedliwosć nászá Bożą spráwiedliwosć záleca/ coż rzecżemy? Azaż niespráwiedliwy jest Bog/ ktory gniew przywodźi? (Po ludzku mowię.) 6. Nie daj tego Boże! Abowiem jákożby Bog sądźił swiat. 7. Bo jesli prawdá Boża
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 162
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie: na to aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego/ który jest z wiary JEzusowej. 27. Gdzież tedy jest chluba? Odrzucona jest. Przez któryż zakon? Czyli uczynków? Nie: Ale przez Zakon wiary. 28. Przetoż mamy za to/ że człowiek bywa usprawiedliwiony wiarą/ bez uczynków Zakonu. 29. Izali Bóg jest tylko Bogiem Żydów? Izali też nie Poganów? Zaiste i Poganów. 30. Ponieważ jeden jest Bóg/ który usprawiedliwi obrzezkę z wiary/ i nieobrzezkę przez wiarę. 31. To tedy Zakon niszczymy przez wiarę? Nie daj tego Boże! i owszem zakon stanowimy
spráwiedliwosći swojey w teraźniejszym cżásie: ná to áby on był spráwiedliwym y uspráwiedliwiájącym tego/ ktory jest z wiáry JEzusowey. 27. Gdźież tedy jest chluba? Odrzucona jest. Przez ktoryż zakon? Cżyli ucżynkow? Nie: Ale przez Zakon wiáry. 28. Przetoż mamy zá to/ że cżłowiek bywa uspráwiedliwiony wiárą/ bez ucżynkow Zakonu. 29. Izali Bog jest tylko Bogiem Zydow? Izali też nie Pogánow? Zájiste y Pogánow. 30. Ponieważ jeden jest Bog/ ktory uspráwiedliwi obrzezkę z wiáry/ y nieobrzezkę przez wiárę. 31. To tedy Zakon niszcżymy przez wiárę? Nie daj tego Boże! y owszem zakon stanowimy
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 163
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
. IV. ROZDZIAŁ IV. Co przed tym powiedział o wierze usprawiedliwiającej tego przykładem Abrahamowym. 3. 6. I świadectwem pisma świętego potwirdza. i dziesięć kroć w tym rozdziale przyczytania wzmiankę czyni. 1
. CÓż tedy/ rzeczemy/ znalazł Abraham Ojciec nasz według ciała? 2. Bo jeśli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony; ma się czym chlubić/ ale nie u Boga. 3. Abowiem cóż pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu/ i przyczytano mu to za sprawiedliwość. 4. A robiącemu zapłata nie bywa przyczytana podług łaski/ ale podług długu. 5. Nie robiącemu zaś/ lecz wierzącemu w tego który usprawiedliwia niepobożnego/ przyczytana bywa
. IV. ROZDZIAŁ IV. Co przed tym powiedźiał o wierze uspráwiedliwiájącej tego przykłádem Abrahámowym. 3. 6. Y swiadectwem pisma świętego potwirdza. y dźiesięć kroć w tym rozdziale przycżytánia wzmiankę czyni. 1
. COż tedy/ rzecżemy/ ználazł Abrahám Ojćiec nász według ćiáłá? 2. Bo jesli Abráhám z ucżynkow jest uspráwiedliwiony; ma się cżym chlubić/ ále nie u Bogá. 3. Abowiem coż pismo mowi? Uwierzył Abráhám Bogu/ y przycżytano mu to zá spráwiedliwosć. 4. A robiącemu zapłátá nie bywá przycżytána podług łáski/ ále podług długu. 5. Nie robiącemu zás/ lecż wierzącemu w tego ktory uspráwiedliwia niepobożnego/ przycżytána bywa
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 163
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
. 5. Bo jeśliżesmy z nim wszczepieni w podobieństwo śmierci jego; tedy też i w podobieństwo zmartwychwstania wszczepieni z nim będziemy. 6. To wiedząc/ że stary nasz człowiek pospołu z nim jest ukrzyżowany/ aby ciało grzechu było zniszczone; żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi. 7. Bo ktoć umarł/ usprawiedliwiony jest od grzechu. 8. Jeślismy tedy z CHrystusem umarli/ wierzymy iż też z nim żyć będziemy. 9. Wiedząc że CHrystus powstawszy zmartwych/ więcej nie umiera/ i śmierć mu więcej nie panuje. 10. Bo iż umarł/ grzechowi raz umarł: a iż żywie/ żywie Bogu. 11. Tak
. 5. Bo jesliżesmy z nim wszcżepieni w podobieństwo śmierći jego; tedy też y w podobieństwo zmartwychwstánia wszcżepieni z nim będźiemy. 6. To wiedząc/ że stáry nász cżłowiek pospołu z nim jest ukrzyżowány/ áby ćiáło grzechu było zniszcżone; żebysmy już więcey nie służyli grzechowi. 7. Bo ktoć umárł/ uspráwiedliwiony jest od grzechu. 8. Jeslismy tedy z CHrystusem umárli/ wierzymy iż też z nim żyć będźiemy. 9. Wiedząc że CHrystus powstawszy zmartwych/ więcey nie umiera/ y śmierć mu więcey nie pánuje. 10. Bo iż umarł/ grzechowi raz umárł: á iż żywie/ żywie Bogu. 11. Ták
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 165
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
Neguje, aby tam była Transubstancjacja, albo zamiana istoty chleba w ciało; wina, w Krew, i owszem jako figment taki odrzuca, ani się temu kłaniać, w Kościołach chować, w Procesjach nosić pozwala, tylko zażywać swego czasu. Trzymał i nauczał, że przez samą wiarę w Chrystusa bez uczynków może człek być usprawiedliwiony, i że ta wiara żadnym grzechem największym (chyba nie dowiarstwem) nie może być stracona. Azatym dał tu licencję, widzę, rozbójnikom, cudzołożnikom, i wszytkim sceleratom na grzech, byle wierzyli w Chrystusa. Trzymał i to, że przez samą sprawiedliwość Chrystusową sobie imputowaną, może się człek usprawiedliwić. Nauczał, iż
Neguie, aby tam była Transubstancyacya, albo zamiana istoty chleba w ciało; wina, w Krew, y owszem iako figment taki odrzuca, ani się temu kłaniać, w Kościołach chować, w Processyach nosić pozwala, tylko zażywać swego czasu. Trzymał y nauczał, że przez samą wiarę w Chrystusa bez uczynkow może człek bydź usprawiedliwiony, y że ta wiara żadnym grzechem naywiększym (chyba nie dowiarstwem) nie może bydź stracona. Azatym dał tu licencyę, widzę, rozboynikom, cudzołożnikom, y wszytkim sceleratom na grzech, byle wierzyli w Chrystusa. Trzymał y to, że przez samą sprawiedliwość Chrystusową sobie imputowaną, może się człek usprawiedliwić. Nauczał, iż
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 615
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, jakoby Ewangelia ś. potocznym wykładem sprawy wojskowe opiewała; bo się nie godziło posądzać, któryby z nich ,był Faryzeuszem, a który jawnogrzesznikiem; wszakże się to w kilka dni znacznie pokazało, gdy po długim sporze przed arcyksiążęciem o to ktoby (jako się wnet pokaże) ognie zakładał, uszedł pułk Elearski usprawiedliwiony, iż się ognie przez kogo inszego działy, a nie przez nich. Minąwszy tedy w kompanii z Spinellem wojsko Elearskie Durlach, a do Renu się już przymknąwszy, gdy tam kilka pułków znaleźli, wszczęły się niepodobnie gęste ognie, prawie po wszystkiem księstwie Badeńskiem, także kościołów łupienia, i po prostu wniwecz znoszenie było tego
, jakoby Ewangielia ś. potocznym wykładem sprawy wojskowe opiewała; bo się nie godziło posądzać, któryby z nich ,był Faryzeuszem, a który jawnogrzesznikiem; wszakże się to w kilka dni znacznie pokazało, gdy po długim sporze przed arcyksiążęciem o to ktoby (jako się wnet pokaże) ognie zakładał, uszedł pułk Elearski usprawiedliwiony, iż się ognie przez kogo inszego działy, a nie przez nich. Minąwszy tedy w kompanii z Spinellem wojsko Elearskie Durlach, a do Renu się już przymknąwszy, gdy tam kilka pułków znaleźli, wszczęły się niepodobnie gęste ognie, prawie po wszystkiem księstwie Badeńskiem, także kościołów łupienia, i po prostu wniwecz znoszenie było tego
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 91
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
Ojców swoich/ a widział skażenie. 37. Lecz ten którego Bóg wzbudził/ nie widział skażenia. 38. Niechże wam tedy będzie wiadomo mężowie bracia/ iż się wam przez tego opowiada odpuszczenie grzechów: 39. I od wszystkiego/ od czegoście nie mogli być przez Zakon Mojżeszów usprawiedliwieni/ przez tego każdy wierzący usprawiedliwiony bywa. 40. A przetoż patrzcie/ aby na was nie przyszło to co powiedziano w Prorocech: 41. Obaczcie wy wzgardziciele/ i dziwujcie się/ a wniwecz się obroćcie: Bo Ja sprawuję sprawę za dni waszych/ sprawę której nie wierzycie/ choćby wam kto o niej powiadał. * 42
. A Gdy
Ojcow swojich/ á widział skáżenie. 37. Lecż ten ktorego Bog wzbudźił/ nie widźiał skáżenia. 38. Niechże wam tedy będźie wiádomo mężowie bráćia/ iż śię wam przez tego opowiáda odpuszcżenie grzechow: 39. Y od wszystkiego/ od cżegośćie nie mogli być przez Zakon Mojzeszow uspráwiedliwieni/ przez tego káżdy wierzący uspráwiedliwiony bywa. 40. A przetoż pátrzćie/ áby ná was nie przyszło to co powiedźiano w Prorocech: 41. Obacżćie wy wzgárdźićiele/ y dźiwujćie śię/ á wniwecż śię obroććie: Bo Ia spráwuję spráwę zá dni wászych/ spráwę ktorey nie wierzyćie/ choćby wam kto o niej powiádał. * 42
. A Gdy
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 140
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
serca usta mówią. 35. Dobry człowiek z dobrego skarbu serca/ wynosi rzeczy dobre; a zły człowiek ze złego skarbu/ wynosi rzeczy złe. 36. Ale powiadam wam/ iż z każdego słowa próżnego/ któreby mówili ludzie/ dadzą z niego liczbę w dzień sądny. 37. Abowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony/ i z mów twoich będziesz osądzony. 38
. TEdy odpowiedzieli niektórzy z Nauczonych w piśmie i Faryzeuszów/ mówiąc; Nauczycielu chcemy od ciebie znamię widzieć. 39. A on odpowiadając rzekł im; Rodzaj zły i cudzołożny/ znamienia szuka: ale mu nie będzie znamię dane/ tylko ono znamię Jonasza Proroka. 40.
sercá ustá mowią. 35. Dobry cżłowiek z dobrego skárbu sercá/ wynośi rzecży dobre; á zły cżłowiek ze złego skárbu/ wynośi rzecży złe. 36. Ale powiádam wam/ iż z káżdego słowá prożnego/ ktoreby mowili ludźie/ dádzą z niego licżbę w dźień sądny. 37. Abowiem z mow twojich będźiesz uspráwiedliwiony/ y z mow twojich będźiesz osądzony. 38
. TEdy odpowiedźieli niektorzy z Náucżonych w piśmie y Fáryzeuszow/ mowiąc; Náucżyćielu chcemy od ćiebie známię widźieć. 39. A on odpowiádájąc rzekł im; Rodzaj zły y cudzołożny/ známienia szuka: ále mu nie będźie známię dáne/ tylko ono známię Ionaszá Proroká. 40.
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 14
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
wzywać będziesz, a Pan cię wysłucha, Zawołasz, a On na głos twój skłoniwszy ucha, Rzecze: Oto przybywam ku tobie z litości, Bo ten jestem, który twe gładzę nieprawości; A ty masz w swej pamięci Dobroć moję chować, A będziemy się sądem wzajemnym rachować. Wyznaj twój grzech, abyś był usprawiedliwiony. Jeśli złości twe będą jak szarłat czerwony, Jako śnieg bez makuły będą wybielone, Albo jeżeli będą jak robak czerwone, Zostaną białe, jako jaka wełna biała: Bo się z ust Bożych mowa nieomylna stała. Psal: 4. O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE. ŚŚ. Prou: 3. Prou: 28 Isaiae 58
wzywáć będźiesz, á Pán ćię wysłucha, Záwołasz, á On ná głos twoy skłoniwszy vchá, Rzecze: Oto przybywam ku tobie z lutośći, Bo ten iestem, ktory twe głádzę niepráwośći; A ty masz w swey pámięći Dobroć moię chowáć, A będziemy się sądem wzáiemnym ráchowáć. Wyznay twoy grzech, ábyś był vspráwiedliwiony. Ieśli złośći twe będą iák szárłat czerwony, Iáko śnieg bez mákuły będą wybielone, Albo ieżeli będą iák robak czerwone, Zostáną białe, iáko iáka wełná biała: Bo się z vst Bożych mowá nieomylna stáłá. Psal: 4. O BARLAAMIE Y IOZAPHAĆIE. ŚŚ. Prou: 3. Prou: 28 Isaiae 58
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 73
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
. 2. A tegoć więc szukają przy szafarzach/ aby każdy znaleziony był wiernym. 3. Aleć u mnie to jest namniejsza/ żebym był od was sądzony/ albo od sądu ludzkiego: lecz i sam siebie nie sądzę. 4. Abowiem choć nic na się nie wiem/ wszakże nie przeto jestem usprawiedliwiony; ale ten który mnie sądzi/ Pan jest. 5. A tak nie sądźcie przed czasem/ ażby PAN przyszedł; który też oświeci co skrytego jest w ciemności/ i objawi rady serc: a tedy każdy będzie miał chwałę od Boga. 6. A Te rzeczy/ bracia/ w podobieństwie obróciłem na
. 2. A tegoć więc szukáją przy száfárzách/ áby káżdy ználeżiony był wiernym. 3. Aleć u mnie to jest namniejsza/ żebym był od was sądzony/ álbo od sądu ludzkiego: lecż y sam śiebie nie sądzę. 4. Abowiem choć nic ná śię nie wiem/ wszákże nie przeto jestem uspráwiedliwiony; ále ten ktory mnie sądźi/ Pán jest. 5. A ták nie sądźćie przed cżásem/ áżby PAN przyszedł; ktory też oświeći co skrytego jest w ćiemnośći/ y objáwi rády serc: á tedy káżdy będźie miał chwałę od Bogá. 6. A Te rzecży/ bráćia/ w podobieństwie obroćiłem ná
Skrót tekstu: BG_1Kor
Strona: 178
Tytuł:
Biblia Gdańska, Pierwszy list do Koryntian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
