Bogiem uczczony Arcydiakon tutejszej świętej Bożej Powszechnej i Apostołskiej Cerkiwie. Piotr Praesbyter i Namiestnik Apostołskiej stolice wielkiego miasta Aleksandrii. Georgius pokorny Praesbyter Namiestnik Teodora Bogiem umiłowanego Biskupa, i Namiestnika Apostołskiej stolice, świętego, Chrystusa Boga naszego, miasta Jerozolimskiego. I zaś z sprawy pierwszej świętego siódmego Powszechnego Synodu/ której początek w imię Pana i Włodarza JEzu Chrysta/ prawdziwego Boga naszego /za panowania pobożnych i Chrysta Pana miłujących naszych Panów/ etc. I zaraz po przeczytaniu Rzymskiej Cerkwie Legatów i Konstantynopolskiego/ czytają Jana i Tomasza pobożne Hieromonarchy/ i Namiestniki Apostołskich stolic wschodniego rządzenia: I zaś w podpisiech tegoż Synodu. Jan z łaski Bożej Praesbyter, i Patriarszy konsyliarius
Bogiem vcżcżony Arcidiakon tuteyszey świętey Bożey Powszechney y Apostolskiey Cerkiwie. Piotr Praesbyter y Namiestnik Apostolskiey stolice wielkiego miástá Alexándriey. Georgius pokorny Praesbyter Namiestnik Theodorá Bogiem vmiłowánego Biskupá, y Namiestniká Apostolskiey stolice, świętego, Chrystusa Bogá nászego, miasta Ierozolimskiego. Y záś z spráwy pierwszey świętego śiodmego Powszechnego Synodu/ ktorey pocżątek w imię Páná y Włodárzá IEzu Chrystá/ prawdźiwego Bogá nászego /zá pánowánia pobożnych y Chrystá Páná miłuiących nászych Pánow/ etc. Y záraz po przecżytániu Rzymskiey Cerkwie Legatow y Konstántinopolskiego/ cżytáią Iáná y Thomaszá pobożne Hieromonárchy/ y Námiestniki Apostolskich stolic wschodniego rządzenia: Y záś w podpiśiech tegoż Synodu. Ian z łaski Bożey Praesbyter, y Patriárszy consiliarius
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 46
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
. O Politowaniu Pańskim nad nędzą naszą. 163. SUMMARYVSZ
Na Szóstą Niedzielę po SS. Trójcy. 1. O Zacności i Szlachectwie Chrześcijańskim. 173. 2. O Prawdziwej służbie Boskiej. 180. 3. O Warowaniu się fałszywych Proroków. 187.
Na Siódmą Niedzielę po SS. Trójcy. 1. O Rachunkach włodarza niesprawiedliwego. 198. 2. O Osławieniu człowieka grzesznego, przez sprosność zlich postępków jego. 202. 3. O Strachu przychodzącym na człowieka, gdy sobie pomyśli, iż się ma rachować z włodarstwa swojego. 210.
Na Ośmą Niedzielę po SS. Trójcy. 1. O Zagniewaniu Pańskim, przeciwko tym którzy nie
. O Politowániu Páńskim nád nędzą nászą. 163. SVMMARYVSZ
Ná Szostą Niedźielę po SS. Troycy. 1. O Zacnośći y Szláchectwie Chrześciáńskim. 173. 2. O Prawdźiwey służbie Boskiey. 180. 3. O Wárowániu się fałszywych Prorokow. 187.
Ná Siodmą Niedźielę po SS. Troycy. 1. O Ráchunkách włodárzá niespráwiedliwego. 198. 2. O Osławieniu człowieká grzesznego, przez sprosność zlych postępkow iego. 202. 3. O Stráchu przychodzącym ná człowieká, gdy sobie pomyśli, iż się ma ráchowáć z włodarstwá swoiego. 210.
Ná Osmą Niedźielę po SS. Troycy. 1. O Zágniewániu Páńskim, przećiwko tym ktorzy nie
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 8 nlb
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
w Wiltenstajnie, pomienionego biskupstwa Bamberskiego miasteczku, z łaski j. m. ks. biskupa kilka dni dla odpoczynku hojnie częstowane było, 10 Julii w dzień niedzielny przez Ewangelią ś. o włodarzu nieprawości, który się zdradliwie z winowajcami Pana swego porozumiewając i t. d. potocznie nauczał być Frydrycha Falzgrafa (poddaństwem). Włodarza cesarskiego i okoliczne neutralisty z nim się porozumiewające, uczestnikami jego nieprawości, a zatem i jakiegoby poszanowania od Elearów godni byli, tak Falz Jako i okoliczni neutralistowie. Stądże Elearowie tem bardziej zawziętem sercem prosili komisarzów o pozwolenie iść przez pośrodek wieszających się wojsk z obudwu stron biskupstw Bamberskiego i Wircburskiego, które iż neutralistów były
w Wiltenstajnie, pomienionego biskupstwa Bamberskiego miasteczku, z łaski j. m. ks. biskupa kilka dni dla odpoczynku hojnie częstowane było, 10 Julii w dzień niedzielny przez Ewangielią ś. o włodarzu nieprawości, który się zdradliwie z winowajcami Pana swego porozumiewając i t. d. potocznie nauczał być Frydrycha Falzgraffa (poddaństwem). Włodarza cesarskiego i okoliczne neutralisty z nim się porozumiewające, uczestnikami jego nieprawości, a zatem i jakiegoby poszanowania od Elearów godni byli, tak Falz Jako i okoliczni neutralistowie. Ztądże Elearowie tem bardziej zawziętem sercem prosili komisarzów o pozwolenie iść przez pośrodek wieszających się wojsk z obudwu stron biskupstw Bamberskiego i Wircburskiego, które iż neutralistów były
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 83
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
Ojcze, chcę być Gospodarzem. Demokryt; Bądźże błaznem, ani cię zwać Galezjuszem, Tylko Cimonem będziem podłym animuszem. Sprawuj niecnoto rolę, z potem swego czoła; Ty do Ksiąg, ty zaś pilnuj Rycerskiego koła. Są Metrowie najęci, niech BÓG cnot przysparza, Ty idź głupcze do roli, i służ u włodarza. SCENA III
Galezjusz. CHwała BOGU, żem doszedł przez fortelne sztuki, Zem się od biegłej pracy uwolnił nauki, Naprawić Rękę Boską rozum formowany, Odmieniać kunszt Postaci, tryb naturze dany. Nie było tego w Raju, gdzie żył Adam Ewa, Nago sobie chodzili z pod drzewa do drzewa. A teraz
Oycze, chcę bydź Gospodarzem. Demokryt; Bądźże błaznem, áni cię zwać Galezyuszem, Tylko Cimonem będźiem podłym ánimuszem. Sprawuy niecnoto rolę, z potem swego czoła; Ty do Xiąg, ty zaś pilnuy Rycerskiego koła. Są Metrowie naięci, niech BOG cnot przysparza, Ty idź głupcze do roli, y służ u włodarza. SCENA III
Galezyusz. CHwała BOGU, żem doszedł przez fortelne sztuki, Zem się od biegłey pracy uwolnił nauki, Naprawić Rękę Boską rozum formowany, Odmieniać kunszt Postaci, tryb naturze dany. Nie było tego w Raiu, gdźie żył Adam Ewa, Nago sobie chodźili z pod drzewa do drzewa. A teraz
Skrót tekstu: RadziwiłłowaFMiłość
Strona: A2
Tytuł:
Miłość mistrzyni doskonała
Autor:
Franciszka Urszula Radziwiłłowa
Miejsce wydania:
Żółkiew
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
STOSUJĄCA
Edissere nobis parabolam hanc.
Rozgniewał się raz pies na pana swego: Że mu coś włodarz uczynił przykrego. A chadzał on pies przed drugimi psami W pole z pasterzmi strzegąc nad owcami. Gdy tak niesmakiem był jakoś zdraźniony, Wziął wściekły umysł przed się pies szalony,
Mówiąc, że: „Cierpię od sług i włodarza, Najdę ja sposób skarać gospodarza. Uczynię z wilkiem wieczne pobratanie, A pewnie w krzywdzie dosyć mi się zstanie.” I szukał wilka, aż nalazł głodnego, Porwie się zaraz wilk chyżo do niego. A pies mu rzecze: „Postój, panie bracie, Już ja gotuję dobry bankiet na cię. Tylko się
STOSUJĄCA
Edissere nobis parabolam hanc.
Rozgniewał się raz pies na pana swego: Że mu coś włodarz uczynił przykrego. A chadzał on pies przed drugimi psami W pole z pasterzmi strzegąc nad owcami. Gdy tak niesmakiem był jakoś zdraźniony, Wziął wściekły umysł przed się pies szalony,
Mówiąc, że: „Cierpię od sług i włodarza, Najdę ja sposób skarać gospodarza. Uczynię z wilkiem wieczne pobratanie, A pewnie w krzywdzie dosyć mi się zstanie.” I szukał wilka, aż nalazł głodnego, Porwie się zaraz wilk chyżo do niego. A pies mu rzecze: „Postój, panie bracie, Już ja gotuję dobry bankiet na cię. Tylko się
Skrót tekstu: BiałJBratBar_I
Strona: 584
Tytuł:
Brat Tatar albo liga wilcza ze psem na gospodarza do czasów terażniejszych stosująca
Autor:
Jan Białobłocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
Sami stróżowie, bo mię tak nie znędzą. Im będzie stróżów mniej, to owce moje, Białe, pstre, czarne, pojem wszytko troje. Więc się zaś boję: jak gospodarz górę
Weźmie, to pójdzie i o moję skórę. Nu, sobak, przeproś pana gospodarza, Durna ty: chcesz być bez jego włodarza? Nikoli sobak sobie nie panował.” A gdy onego psa tak wystrofował, Musiał pies pokłon czynić panu swemu, Obiecał już być posłusznym onemu. Wilk też rozumiał, że to prawda będzie, Odchodząc puścił wzad zagony wszędzie; Wziął czarnych owiec sześćkroć sto tysięcy, Pewna że nie mniej, jeżeli nie więcej.
Sami stróżowie, bo mię tak nie znędzą. Im będzie stróżów mniej, to owce moje, Białe, pstre, czarne, pojem wszytko troje. Więc się zaś boję: jak gospodarz górę
Weźmie, to pójdzie i o moję skórę. Nu, sobak, przeproś pana gospodarza, Durna ty: chcesz być bez jego włodarza? Nikoli sobak sobie nie panował.” A gdy onego psa tak wystrofował, Musiał pies pokłon czynić panu swemu, Obiecał już być posłusznym onemu. Wilk też rozumiał, że to prawda będzie, Odchodząc puścił wzad zagony wszędzie; Wziął czarnych owiec sześćkroć sto tysięcy, Pewna że nie mniej, jeżeli nie więcej.
Skrót tekstu: BiałJBratBar_I
Strona: 587
Tytuł:
Brat Tatar albo liga wilcza ze psem na gospodarza do czasów terażniejszych stosująca
Autor:
Jan Białobłocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
Niedowiarstwo wiernego zepsuje. Zaden tam nie rządzi, gdzie wszyscy rządzą. Nie wskrzesi racja zguby. Wymówka zwiatrem ulatuje, szkoda tym czasem dokuczy. Racja nie idzie w w mieszek. Racja rozum ułagodzi, ale nie połata szkody. Ważyć trzeba rzeczy, nie spozoru sądzić. Dosyć, siła potrzebuje. Od złego włodarza bogato racyj, pieniędzy mało. Zły do urazy bierze przestrogę, dobry do poprawy. Dobry kiedy się pocznie psować, przejdzie najgorszego (mówią Łacinnicy. Optimi corruptio pessima.) Barziej się bój jednego kogo urazisz, a niżeli się posiłku spodziewaj od dziesiąci, którym dobrze uczynisz (bo tam ten barziej myśli o zemście,
Niedowiárstwo wiernego zepsuie. Zaden tám nie rządźi, gdźie wszyscy rządzą. Nie wskrześi rácya zguby. Wymowká zwiátrem vlátuie, szkodá tym czásem dokuczy. Rácya nie idźie w w mieszek. Rácya rozum vłágodźi, ále nie połata szkody. Ważyć trzebá rzeczy, nie zpozoru sądźić. Dosyć, śiłá potrzebuie. Od złego włodárzá bogáto rácyi, pieniędzy máło. Zły do vrázy bierze przestrogę, dobry do popráwy. Dobry kiedy się pocznie psowáć, przeydźie naygorszego (mowią Láćinnicy. Optimi corruptio pessima.) Bárźiey się boy iednego kogo vráźisz, á niżeli się pośiłku spodźieway od dźieśiąći, ktorym dobrze vczynisz (bo tám ten bárźiey myśli o zemśćie,
Skrót tekstu: FredPrzysł
Strona: B
Tytuł:
Przysłowia mów potocznych
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Jerzy Forster
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
spichrz stary, szkudłami pobity, z zamknięciem dobrym, o 3 komorach. Pod ten spichrz przyciesi podwlec potrzeba i dach potrzebuje reparacji.
Stodoły 2 nowo pobudowane; jedna o 2 bojowiskach, druga o jednym, ze wszystkim dobre i z zamknięciem należytym dobrym. Na boku, od stodół idąc, po lewej ręce chałupka dla włodarza, czyli podstarościego de novo potrzebująca reparacji. Osiadłość wieczyńska i ich powinności
Kmiecie:1) Wojciech Łuczak ma wołów pańskich 4, koni 4, krów 2 i inną, jak należy kmieciowi, osadę. Ma żonę i dzieci 6.
2) Łukasz ma takąż załogę jako i pierwszy. Ma żonę i dzieci 2
spichrz stary, szkudłami pobity, z zamknięciem dobrym, o 3 komorach. Pod ten spichrz przyciesi podwlec potrzeba i dach potrzebuje reparacyi.
Stodoły 2 nowo pobudowane; jedna o 2 bojowiskach, druga o jednym, ze wszystkim dobre i z zamknięciem należytym dobrym. Na boku, od stodół idąc, po lewej ręce chałupka dla włodarza, czyli podstarościego de novo potrzebująca reparacyi. Osiadłość wieczyńska i ich powinności
Kmiecie:1) Wojciech Łuczak ma wołów pańskich 4, koni 4, krów 2 i inną, jak należy kmieciowi, osadę. Ma żonę i dzieci 6.
2) Łukasz ma takąż załogę jako i pierwszy. Ma żonę i dzieci 2
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 124
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
od góry słomą pokryta, dobrym. Na podwórzu stajenka z izbą wkoło ogrodzona.
Chałupnik imieniem Kazimierz z Reginą żoną za kontraktem siedzi, Stanisława, Łukasza - synów, Helenę i Agnieszkę - córki ma-
jący. Ze dwora na wóz i siekierę, i insze potrzeby wzion zł 13. Chałupa ze wszystkim, jak u Jakuba włodarza wyżej opisana. Obórka na podwórzu, na ogrodzie stodoła.
Półrolnik imieniem Roch, Maryjannę żonę, Wojciecha, Tomasza, Piotra - synów, Jadwigę, Justynę - córki mający. Ze dwora świnię, wóz, żelaza płużne. Chałupa stara, z gruntu tak w przyciesiach, jako i ścianach reparacji potrzebuje. Dach nad nią
od góry słomą pokryta, dobrym. Na podwórzu stajenka z izbą wkoło ogrodzona.
Chałupnik imienim Kazimierz z Reginą żoną za kontraktem siedzi, Stanisława, Łukasza - synów, Helenę i Agnieszkę - córki ma-
jący. Ze dwora na wóz i siekierę, i insze potrzeby wzion zł 13. Chałupa ze wszystkim, jak u Jakuba włodarza wyżej opisana. Obórka na podwórzu, na ogrodzie stodoła.
Półrolnik imienim Roch, Maryjannę żonę, Wojciecha, Tomasza, Piotra - synów, Jadwigę, Justynę - córki mający. Ze dwora świnię, wóz, żelaza płużne. Chałupa stara, z gruntu tak w przyciesiach, jako i ścianach reparacyi potrzebuje. Dach nad nią
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 235
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
, dość wielkiej reparacji potrzebuje. Do tej karczmy ogród i w ogrodzie stodółka niewielka stara, zła.
Item niedaleko owczarni pańskiej chałupa, w której mieszka owczarz, funditus zła. Ten owczarz z żoną poddany i z dziećmi, których ma 2. Imię mu Mateusz.
Komornice: 1) Reina Antkowa, 2) Urbana włodarza żona, 3) Reina Grzesiowa, 4) Reina Szymkowa, 5) Małgorzata gościnna, 6) Barbara Bartkowa. Te wszystkie równy zaciąg i równą kopczyznę z pola biorą.
Notandum, że kmiecie obydwa czynszu powinni dawać kapłonów corocznie 4 i mannę według zwyczaju. Chałupnicy zaś i zagrodnicy żadnego nie mają czynszu. Co się
, dość wielkiej reparacyi potrzebuje. Do tej karczmy ogród i w ogrodzie stodółka niewielka stara, zła.
Item niedaleko owczarni pańskiej chałupa, w której mieszka owczarz, funditus zła. Ten owczarz z żoną poddany i z dziećmi, których ma 2. Imię mu Mateusz.
Komornice: 1) Reina Antkowa, 2) Urbana włodarza żona, 3) Reina Grzesiowa, 4) Reina Szymkowa, 5) Małgorzata gościnna, 6) Barbara Bartkowa. Te wszystkie równy zaciąg i równą kopczyznę z pola biorą.
Notandum, że kmiecie obydwa czynszu powinni dawać kapłonów corocznie 4 i mannę według zwyczaju. Chałupnicy zaś i zagrodnicy żadnego nie mają czynszu. Co się
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 315
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
