. Uchwycił serce młodego KsIĄZĘCIA, Gdy mu z marmuru białego pokaże, Śliczną Statuę, trudną do pojęcia, Do tej iść co raz to bliżej rozkaże, Ażeby uznał, że choć nic nie mówi, Kto wpadł do Grotty tego sobie złowi. I to bynajmniej ADOLFA nie zrazi, Czy mu być w saku, w włoku, czy w niewodzie, Owszem z ochotą w ciasny wiencierz włazi, Ani się lęka być po szyję w wodzie, Wreście na wendę ostrą szedłby skory, Byle pozyskał Bogini Fawory. O! trwały statku, piękny Geniuszu, Co cię najtęższe, nie zmienią przykrości, Czy ta cierpliwość jest w Nowicjuszu, Żeby dla
. Uchwycił serce młodego XIĄZĘCIA, Gdy mu z marmuru białego pokaże, Sliczną Statuę, trudną do poięcia, Do tey iść co raz to bliżey roskaże, Ażeby uznał, że choć nic nie mowi, Kto wpadł do Grotty tego sobie złowi. Y to bynáymniey ADOLFA nie zrázi, Czy mu bydź w saku, w włoku, czy w niewodzie, Owszem z ochotą w ciasny wiencierz właźi, Ani się lęka być po szyię w wodzie, Wreście ná wendę ostrą szedłby skory, Byle pozyskał Bogini Fáwory. O! trwáły státku, piękny Geniuszu, Co cie náytęższe, nie zmienią przykrości, Czy ta cierpliwość iest w Nowicyuszu, Zeby dla
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 47
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
