Cerkwi naszej modlitwami. A druga/ Sakramentem pokuty: której częścią istotną jest dosyćczynienie. Bo jeśliby to była prawda/ czego nas i Cerkiew naszę naucza Ortolog/ ofiary zaduszne za umarłe/ Pamiątki/ jałmużna/ i inne za nie dziejące się od Cerkwie dobrodziejstwa/ być by musiały nadaremne i niepotrzebne. i pobożnych ludzi włosiennice/ posty/ jałmużny/ ranne wstawanie/ długie na modlitwach stanie/ ciała udręczenie rozmaite: a wkrótce rzekszy/ Tajemnica pokuty/ ktoa zależy na skrusze serdecznej/ na spowiedzie ustnej/ i na dosyćczynieniu pobożnych uczynków cielesnych/ być by musiała w Cerkwi Pana Chrystusowej nadaremna/ i wszelako niepotrzebna. Ale nadaremne to raczej i niepotrzebne
Cerkwi nászey modlitwámi. A druga/ Sákrámentem pokuty: ktorey częśćią istotną iest dosyćcżynienie. Bo ieśliby to byłá prawdá/ czego nas y Cerkiew nászę náucza Ortolog/ ofiáry zaduszne zá vmárłe/ Pámiątki/ iáłmużná/ y inne zá nie dźieiące sie od Cerkwie dobrodźieystwá/ bydź by muśiáły nádaremne y niepotrzebne. y pobożnych ludźi włośiennice/ posty/ iáłmużny/ ránne wstawánie/ długie ná modlitwách stanie/ ciałá vdręcżenie rozmáite: á wkrotce rzekszy/ Táiemnicá pokuty/ ktoa zależy ná skrusze serdeczney/ ná spowiedźie vstney/ y ná dosyćczynieniu pobożnych vczynkow cielesnych/ bydź by muśiáłá w Cerkwi Páná Christusowey nádáremna/ y wszelako niepotrzebna. Ale nádáremne to ráczey y niepotrzebne
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 64
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ ś. Kazimierza/ ś. Anny/ ś. Rozaliej/ ś. Franciszki Rzymianki: ciała śś. Bożych/ Ksista/ Krystyny/ B. Stanisława Kostki. Jest i ciało świątobliwie żyjącej P. Barbary Langownej/ wieku naszego zmarłej: jest i Krucyfiks/ przed którym modlitwy swe czyniła/ są i dyscipliny/ włosiennice/ których używała. Umarła Roku 1621. wieku żywota swego 54. Jest też Bractwo miłosierdzia Pańskiego/ wespół ś. Lazarza i ś. Mikołaja/ którego powinność jest/ podupadłych mieszczan pieniędzmi ratować i zakładać. Kościoły i Klejnoty. 24. Kościół Z. WOJCIECHA.
W Samym Rynku Krakowskim ten Kościół jest/ dany
/ ś. Káźimierzá/ ś. Anny/ ś. Rozáliey/ ś. Fránćiszki Rzymiánki: ćiáłá śś. Bożych/ Xistá/ Krystyny/ B. Stánisłáwá Kostki. Iest y ćiáło świątobliwie żyiącey P. Bárbáry Lángowney/ wieku nászego zmárłey: iest y Krucifix/ przed ktorym modlitwy swe czyniłá/ są y discipliny/ włośiennice/ ktorych vżywáłá. Vmárłá Roku 1621. wieku żywotá swego 54. Iest też Bráctwo miłośierdźia Páńskiego/ wespoł ś. Lázárzá y ś. Mikołáiá/ ktorego powinność iest/ podupádłych mieszczan pieniedzmi rátowáć y zákłádáć. Kośćioły y Kleynoty. 24. Kośćioł S. WOYCIECHA.
W Sámym Rynku Krákowskim ten Kośćioł iest/ dány
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 41
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
/ wielkiej nagany są godne/ a małe nie wiele pożytku przynieśli i przynoszą jako widzimy/ ale wielkie żywota Chrześcijańskiego zepsowanie. A od Komunii grzeszników zatrzymać wszytkich Ojców Świętych Kanony uczą i przykazują: czytaj Kanony Z. Bazilego/ i Jana Postnika i inszych wielu. Posty/ Modlitwy/ Jałmużny/ Pokłony/ twarde pościeli/ Włosiennice i insze takowe/ tore do utrapienia Ciała należą że za pokutę zadawają/ żaden Kanonista mądry nie rzecze/ jako ty durniu/ że nieprzystojnie czynią. Wiedzą też to i bez ciwbie barzo dobrze/ że młodym mniej przestarzałym/ i słabego zdrowia także/ a dużym więcej/ zabawnym inaczej/ Panom inaczej/ i różnym stanom
/ wielkiey nagány są godne/ á máłe nie wiele pożytku przyniesli y przynoszą iáko widzimy/ ále wielkie żywotá Chrześćiánskiego zepsowánie. A od Communiey grzesznikow zátrzymáć wszytkich Oycow Swiętych Kánony vczą y przykázuią: czytay Kánony S. Bázilego/ y Ianá Postniká y inszych wielu. Posty/ Modlitwy/ Iáłmużny/ Pokłony/ twárde pośćieli/ Włośiennice y insze tákowe/ tore do vtrapienia Ciáłá należą że zá pokutę zádawáią/ żaden Kánonista mądry nie rzecze/ iáko ty durniu/ że nieprzystoynie czynią. Wiedzą też to y bez ćiwbie bárzo dobrze/ że młodym mniey przestárzáłym/ y słábego zdrowia tákże/ á dużym więcey/ zabawnym ináczey/ Pánom ináczey/ y roznym stanom
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 47
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
oświecającą: i dla tegoć dano Imię Jasności, Nomen Claritatis. Imię Klary. Przyodziewa często grubemi obłokami śliczność swoje niebo, zaostrza pogodę swoję przykremi wiatrami, niewczasami: i ty w młodocianym jeszcze wieku, kiedyś urody twojej pogodą kwitnąć poczynała; zaraz od zwyczajnych młodym pieszczot, ciało swoje oddaliłaś; a do ostrej włosiennice, do mortyfikaciej, do dysciplin przyuczałaś; odzywając się przed Panem: castigo corpus meum, et in seruitutem redigo; karzę ciało moje, i w niewolą podaję. na Święto Klary Z.
10. Niema niebo secundas qualitatos jako Filozof uczy. to jest nie ma ciepła, ani zimna, ani suchości,
oświecáiącą: y dla tegoć dáno Imię Iásnośći, Nomen Claritatis. Imię Kláry. Przyodźiewa często grubemi obłokámi śliczność swoie niebo, záostrza pogodę swoię przykremi wiátrámi, niewczásami: y ty w młodoćiánym ieszcze wieku, kiedyś urody twoiey pogodą kwitnąć poczynáłá; záraz od zwyczáynych młodym pieszczot, ćiáło swoie oddaliłaś; á do ostrey włośiennice, do mortyfikáciey, do disciplin przyuczáłáś; odzywáiąc się przed Pánem: castigo corpus meum, et in seruitutem redigo; karzę ćiáło moie, y w niewolą podáię. ná Swięto Klary S.
10. Niema niebo secundas qualitatos iáko Filozof uczy. to iest nie ma ćiepłá, áni źimná, áni suchośći,
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 801
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
