ambicyj pełna, i gdyby Dariusz niepojął jej za Zonę, mógł by mieć wielką trudność do spokojnego panowania, tym ją barziej zniewalając, iż nie pretendował tych Państw, tylko aby wrócił tej, której naturalnym prawem należały, i która ich była godna przez swoje wielkie cnoty. Księżna odebrała tę deklaracją z radością. Ceremonia weselna była z nieporownaną Magnificencją, bo Dariusz potrzebował, żeby wszyscy Satrapowie, których osadził we stu dwudziestu i siedmiu Prowincjach, znajdowali się na tym weselu, i żeby dawali Królowej co było najosobliwszego i najdroższego w ich Guberniach, ponieważ do tych czas niedawali poddani swoim Królom, tylko to, co było potrzebnego Państwu. Ale
ambicyi pełna, y gdyby Dáryusz niepoiął iey zá Zonę, mogł by mieć wielką trudność do spokoynego pánowánia, tym ią bárźiey zniewaláiąc, iż nie pretendowáł tych Páństw, tylko áby wroćił tey, ktorey náturálnym práwem náleżały, y ktorá ich byłá godná przez swoie wielkie cnoty. Xiężná odebráłá tę deklárácyą z rádośćią. Ceremonia weselná byłá z nieporownáną Magnificencyą, bo Daryusz potrzebowáł, żeby wszyscy Sátrápowie, ktorych osadźił we stu dwudźiestu y śiedmiu Prowincyách, znáydowáli się ná tym weselu, y żeby dáwáli Krolowey co było náyosobliwszego y naydroższego w ich Guberniách, poniewáż do tych czas niedáwáli poddáni swoim Krolom, tylko to, co było potrzebnego Páństwu. Ale
Skrót tekstu: ScudZawiszHist
Strona: Av
Tytuł:
Historia książęcia Ariamena królewica perskiego
Autor:
Madeleine de Scudéry
Tłumacz:
Maria Beata Zawiszanka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1717
czegoś, nie pozwala tego, Masz jeden dzień, żebyś się przezęń wynosiła. Med. Możesz jeszcze co Uciąć czasu, bo to siła. Spieszę sama. Kre. Wiedz pewnie, że pozbędziesz głowy, Jeśli, póki nie wznidzie dzień z łaski Foebowej Z Istmu mi nie Ustąpisz: gdyż mię świątość woła Weselna, trzeba wezwać Hymenea zgoła. Medea. Medea. Amasonki. Medea. Medea. Medea. Medea. Scena V. Chor. Łaje tym Którzy najpierwsi morze Vieździli. a srogą żeglugi nagrodę przywieźli, to jest Medeą.
NAder był śmiały który pierwszy prawie. Wielkie ujeździł morza w słabej nawie. Który za sobą
czegoś, nie pozwala tego, Masz iedęn dzięń, żebyś się przezęń wynośiłá. Med. Możesz ieszcze co Vciąć czásu, bo to siłá. Spieszę sámá. Kre. Wiedz pewnie, że pozbędźiesz głowy, Jeśli, poki nie wznidźie dźięń z łaski Phoebowey Z Isthmu mi nie Vstąpisz: gdyż mię swiątość wołá Weselna, trzebá wezwáć Hymeneá zgołá. Medea. Medea. Amasonki. Medea. Medea. Medea. Medea. Scená V. Chor. Łáie tym Ktorzy naypierwsi morze Vieźdźili. á srogą żeglugi nagrodę przywieźli, to iest Medeą.
NAder był smiáły ktory pierwszy práwie. Wielkie uieźdźił morzá w słábey nawie. Ktory zá sobą
Skrót tekstu: SenBardzTrag
Strona: 86
Tytuł:
Smutne Starożytności Teatrum, to jest Tragediae Seneki rzymskiego
Autor:
Seneka
Tłumacz:
Jan Alan Bardziński
Drukarnia:
Jan Christian Laurer
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Chtystusa PANA Z Oblubienicą swą, opisując Prorok I. Wystawia przymiot i, zwierzchność, i rząd królestwa jego i chwałę, którą bez miary nań Ociec wylał. II. Opisawszy także Oblubienice, do wiary, i posłuszeństwa onę uporania. 1
. Przedniejszemu śpiewakowi z Synów Korego/ na Sosannim Psalm nauczający/ a Pieśń weselna. 2. WYdało serce moje słowo dobre: rozprawiać będą pieśni moje/ o Królu: język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza. 3. Piękniejszyś nad Syny ludzkie: rozlała się wdzięczność po wargach twoich; przeto/ że cię pobłogosławił Bóg/ aż na wieki. 4. Przypasz miecz twój na biodra o mocarzu
Chtystusá PANA Z Oblubienicą swą, opisując Prorok I. Wystawia przymiot y, zwierzchnosć, y rząd krolestwá jego y chwałę, ktorą bez miáry nan Oćiec wylał. II. Opisawszy tákże Oblubienice, do wiary, y posłuszenstwá onę uporania. 1
. Przedniejszemu śpiewakowi z Synow Korego/ ná Sosánnim Psálm náuczájący/ á Pieśń weselna. 2. WYdało serce moje słowo dobre: rozpráwiáć będą pieśni moje/ o Krolu: język moj będźie jáko pioro prętkiego pisárzá. 3. Piękniejszyś nád Syny ludzkie: rozlałá śię wdźięcżność po wárgách twojich; przeto/ że ćię pobłogosłáwił Bog/ áż ná wieki. 4. Przypász miecż twoj ná biodrá o mocarzu
Skrót tekstu: BG_Ps
Strona: 573
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Psalmów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
