Do Włoch za dziw niemały, iż onemu chłopu Nie wadziło, nie umarł z takiego syropu. By ten Włoch widział owych, co na bykach jeżdżą, Albo co dubasami mokrą wodę miezdżą, Gdy ją na łokieć piją, łokciem kwartę zową, Rzekłby, że to są chłopi z mosiądzową głową. Więc ją jedni wesołkiem, a mędrełką drudzy Okrzcili, a serwatką pospolici słudzy. Kosterowie i ci, co brzuch żelazny mają, Bierzmując ją, dziwne jej przemianki rozdają. Ci jej dobrze świadomi, bez rady doktora, Choć drugi żarł surowe mięso w wieczór wczora, Nazajutrz zjadłby i psa, co go tak wysuszy, Chłopa jakby wystrugał
Do Włoch za dziw niemały, iż onemu chłopu Nie wadziło, nie umarł z takiego syropu. By ten Włoch widział owych, co na bykach jeżdżą, Albo co dubasami mokrą wodę miezdżą, Gdy ją na łokieć piją, łokciem kwartę zową, Rzekłby, że to są chłopi z mosiądzową głową. Więc ją jedni wesołkiem, a mędrełką drudzy Okrzcili, a serwatką pospolici słudzy. Kosterowie i ci, co brzuch żelazny mają, Bierzmując ją, dziwne jej przemianki rozdają. Ci jej dobrze świadomi, bez rady doktora, Choć drugi żarł surowe mięso w wieczór wczora, Nazajutrz zjadłby i psa, co go tak wysuszy, Chłopa jakby wystrugał
Skrót tekstu: WodGorzBad
Strona: 2*
Tytuł:
Wodka albo gorzałka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
