, siano, gdy piastujesz Boga, Nam się przez siano w niebo ściele droga. Dobrze rzekł prorok ukoronowany, Że jest do bydląt człowiek przyrównany. O, siano, siano, czegoś narobiło, Żeś Boga między bydlęta zwabiło? Wynidź, królestwo światowe, do Pana! Patrz, jak twój leży król na wiązce siana. O, siano, siano, królewskie bławaty, Przechodzisz wszystkie świata majestaty. Wynidź i książę z złotego pokoja! Niech Go okrywa siankiem ręka twoja.
O, siano, siano, o nieprzepiacone! Godne, byś w raju było pokoszone! Rzucaj na siano berła i korony Panu nowemu każdy z swojej strony
, siano, gdy piastujesz Boga, Nam się przez siano w niebo ściele droga. Dobrze rzekł prorok ukoronowany, Że jest do bydląt człowiek przyrównany. O, siano, siano, czegoś narobiło, Żeś Boga między bydlęta zwabiło? Wynidź, królestwo światowe, do Pana! Patrz, jak twój leży król na wiązce siana. O, siano, siano, królewskie bławaty, Przechodzisz wszystkie świata majestaty. Wynidź i książę z złotego pokoja! Niech Go okrywa siankiem ręka twoja.
O, siano, siano, o nieprzepiacone! Godne, byś w raju było pokoszone! Rzucaj na siano berła i korony Panu nowemu kożdy z swojej strony
Skrót tekstu: KolBar_II
Strona: 668
Tytuł:
Kolędy
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
kolędy i pastorałki
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1721
Data wydania (nie wcześniej niż):
1721
Data wydania (nie później niż):
1721
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
