zabójcę, fabrykatorowie i wszyscy ludzie niepodściwego charakteru. Chlubił się tedy z tym, że takich ludzi w swoim trybunale sprawiedliwie karał. Mówił to z wielką złością, przecież go mediatorowie i sam książę kanclerz umitygował.
Zawołano potem do mediatorów Abramowicza, pisarza ziemskiego wileńskiego, który gdy stanął, krótko się eksplikował w dobrze już wiadomej niewinności swojej i pętem obrócił mowę swoją do Fleminga, wzywając wielkiego charakteru jego na świadectwo, jeżeli do dekretu odsądzenia jego od pisarstwa stawał w trybunale. Odpowiedział na to Fleming, że „nie stawałeś”, więc rzekł Abramowicz, że dekret nieoczywisty, a Fleming odpowiedział, że oczywisty. Uśmiechnęli się mediatorowie, co
zabójcę, fabrykatorowie i wszyscy ludzie niepodściwego charakteru. Chlubił się tedy z tym, że takich ludzi w swoim trybunale sprawiedliwie karał. Mówił to z wielką złością, przecież go mediatorowie i sam książę kanclerz umitygował.
Zawołano potem do mediatorów Abramowicza, pisarza ziemskiego wileńskiego, który gdy stanął, krótko się eksplikował w dobrze już wiadomej niewinności swojej i pętem obrócił mowę swoją do Fleminga, wzywając wielkiego charakteru jego na świadectwo, jeżeli do dekretu odsądzenia jego od pisarstwa stawał w trybunale. Odpowiedział na to Fleming, że „nie stawałeś”, więc rzekł Abramowicz, że dekret nieoczywisty, a Fleming odpowiedział, że oczywisty. Uśmiechnęli się mediatorowie, co
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 745
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
do obozu także pogańskiego Szła, mając w towarzystwie karlika małego, Którego Doralika piękna posyłała Do Rodomonta i znać o sobie dawała.
XXIX.
Bo kiedy się dostała Agrykanowemu Synowi - wiecie, jako i kędy - małemu Poleciła swojemu cicho karlikowi, Aby onę nowinę niósł Rodomontowi, Mając pewną otuchę o jego dzielności I o jego wiadomej ku sobie miłości, Że miał dziwy porobić i wrychle nad hardem Odnieść pomstę, co mu ją odjął, Mandrykardem. PIEŚŃ XVIII.
XXX.
Tego karlika Zazdrość w drodze potrafiła I słysząc, z kijem szedł, z niem się na on czas złączyła, Bo tak sobie myśliła i tak rozumiała, Że i ona w
do obozu także pogańskiego Szła, mając w towarzystwie karlika małego, Którego Doralika piękna posyłała Do Rodomonta i znać o sobie dawała.
XXIX.
Bo kiedy się dostała Agrykanowemu Synowi - wiecie, jako i kędy - małemu Poleciła swojemu cicho karlikowi, Aby onę nowinę niósł Rodomontowi, Mając pewną otuchę o jego dzielności I o jego wiadomej ku sobie miłości, Że miał dziwy porobić i wrychle nad hardem Odnieść pomstę, co mu ją odjął, Mandrykardem. PIEŚŃ XVIII.
XXX.
Tego karlika Zazdrość w drodze potrafiła I słysząc, z kiem szedł, z niem się na on czas złączyła, Bo tak sobie myśliła i tak rozumiała, Że i ona w
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 43
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
BCD, na danej linii BED, zniży wpół wysokość półcyrkułu BCD.
Ponieważ anguł PBF, jest z rysowania krzyżowy, i baza jego PF, (z Własności 58.) jest Diameter cyrkułu BPDF, którego śrzodek T, jest Centrum. Nauka XXXVII. Na danej linii (BED,) by dobrze w samej liczbie wiadomej, postawić część cyrkułu, któraby przytraciła połowicę wysokości półcyrkułu, gdyby miał być postawiony na tej linii danej. Pierwszy sposób snadniusińki. PRzez śrzodek E, danej linii BED, przeciągni wbród krzyżową CEF. i połowicę BE, danej BED, rozdzieliwszy na 4 części równe; 3. znich przenieś na krzyżową ET
BCD, ná dáney linii BED, zniży wpoł wysokość połcyrkułu BCD.
Ponieważ ánguł PBF, iest z rysowánia krzyżowy, y bázá iego PF, (z Własnośći 58.) iest Dyámeter cyrkułu BPDF, ktorego śrzodek T, iest Centrum. NAVKA XXXVII. Ná dáney linii (BED,) by dobrze w sámey liczbie wiádomey, postáwić część cyrkułu, ktoraby przytráćiłá połowicę wysokośći połcyrkułu, gdyby miał bydź postáwiony ná tey linii dáney. Pierwszy sposob snádniuśińki. PRzez śrzodek E, dáney linii BED, przećiągni wbrod krzyżową CEF. y połowicę BE, dáney BED, rozdżieliwszy ná 4 częśći rowne; 3. znich przenieś ná krzyżową ET
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 124
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
. X. Arcyb: Jan de Zitten
Lobeus Henricus de Hulsen objął władzę Hermistrzowską, za którego panowania jątrzyła się co raz niechęć, i emulacja między Rycerstwem, a Arcy-Biskupem Ryskim. A gdy roku 1378. na Biskupstwo Dorpatskie Kapituła tameczna obrała Jana de Demerhau, który też od URBANA VI. był potwierdzony. Hermistrz w wiadomej na ów czas Stolicy Apostołskiej scysyj, KLEMENSA VII. trzymając się partyj, Jana de Hebor za konfirmacją tego Antypapy osadził, i utrzymał na Katedrze; Biskup de Hebor skoro się dobrze ufundował na Biskupstwie, acz był dziełem i Kreaturą Hermistrza, w zachodzących jednak pretensjach sposobić się mu ku myśli nie chciał; bolało to Hermistrza
. X. Arcyb: Jan de Zitten
Lobeus Henricus de Hulsen objął władzę Hermistrzowską, zá którego panowania jątrzyła śię co raz niechęć, y emulacya między Rycerstwem, á Arcy-Biskupem Ryskim. A gdy roku 1378. ná Biskupstwo Dorpatskie Kapituła tameczna obrała Jana de Demerhau, ktory też od URBANA VI. był potwierdzony. Hermistrz w wiadomey na ow czas Stolicy Apostolskiey scyssyi, KLEMENSA VII. trzymając śię partyi, Jana de Hebor za konfirmacyą tego Antypapy osadźił, y utrzymał na Katedrze; Biskup de Hebor skoro śie dobrze ufundował ná Biskupstwie, acz był dźiełem y Kreaturą Hermistrza, w záchodzących jednak pretensyach sposobić śię mu ku myśli nie chćiał; bolało to Hermistrza
Skrót tekstu: HylInf
Strona: 50
Tytuł:
Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach
Autor:
Jan August Hylzen
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
