gdy go (jako Medycy mówią/ vt septem) rozpalała/ a o tantym żywocie więcej/ niżeli o tym wygnaniu pieczołować napominała. Użył Prawoslawny Chrześcijanin pobożnych Presbyterów/ aby wedle obrzędów Cerkwie świętej Wschodniej Olej święty poświęcili: ci gdy zaczęli ceremonią Ostatniego pomazania w miasto oliwy do tego należącej/ położyć im rozkazał Olejek święty nie wiadomie; którym gdy go odprawując wszytko swoim porządkiem namazali/ tudzież surowość swoję choroba złożyła/ tudzież wstał/ tudzież zdrów/ Świeszczennikom tak jako świekra S^o^ Piotra Apostoła z gorączki przez Chrysta Pana wyzwolona onemu i drugim usługiwała zdrowa/ posługował/ i przystojnie uszanowawszy wenerował. Na to tak prędkie uzdrowienie które się świętym Olejkiem z głów Błogosławionych
gdy go (iáko Medicy mowią/ vt septem) rospaláłá/ á o tãtym żywoćie więcey/ niżeli o tym wygnániu pieczołowáć nápomináłá. Vżył Práwoslawny Chrześciánin pobożnych Presbyterow/ áby wedle obrzędow Cerkwie świętey Wschodniey Oley święty poświęćili: ci gdy zaczęli ceremonią Ostátniego pomázánia w miásto oliwy do tego należącey/ położyć im roskazał Oleiek święty nie wiádomie; ktorym gdy go odpráwuiąc wszytko swoim porządkiem námázáli/ tudźież surowość swoię chorobá złożyłá/ tudźież wstał/ tudźież zdrow/ Swieszczennikom ták iáko świekrá S^o^ Piotrá Apostołá z gorączki przez Chrystá Páná wyzwolona onemu y drugim vsługiwáłá zdrowá/ posługował/ y przystoynie vszánowawszy venerował. Ná to ták prędkie vzdrowienie ktore się świętym Oleykiem z głow Błogosłáwionych
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 151.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
gołębica, A kiedy zań szła wątpię czy była prawica. Nie wierzycie? Dowiodę, jeno mię słuchajcie, A za prawdę istotną tę powieść trzymajcie. Ona była w Poznaniu u Ryda szafarką, A on zaś pedagogiem, tamże jakąś miarką Garniec jej często mierzał, zwątlił go niemało, Bo przebrał miarę, a to wiadomie bywało. Tak Samusiową przybrał Samuel mój miły! Groch z kapustą, nie rozum ma łeb jego zgniły. Gdzie apostolskie żony tak kiedy chodziły, Nie masz w Piśmie, nie masz tam takowej Sybiły. Drze lichwę od pieniędzy, jednakże lichwiarze (Przykładem obalając własnym) słowy karze. Z Dominiku podarki od pożyczek łupi
gołębica, A kiedy zań szła wątpię czy była prawica. Nie wierzycie? Dowiodę, jeno mię słuchajcie, A za prawdę istotną tę powieść trzymajcie. Ona była w Poznaniu u Ryda szafarką, A on zaś pedagogiem, tamże jakąś miarką Garniec jej często mierzał, zwątlił go niemało, Bo przebrał miarę, a to wiadomie bywało. Tak Samusiową przybrał Samuel mój miły! Groch z kapustą, nie rozum ma łeb jego zgniły. Gdzie apostolskie żony tak kiedy chodziły, Nie masz w Piśmie, nie masz tam takowej Sybiły. Drze lichwę od pieniędzy, jednakże lichwiarze (Przykładem obalając własnym) słowy karze. Z Dominiku podarki od pożyczek łupi
Skrót tekstu: TajRadKontr
Strona: 274
Tytuł:
Tajemna rada
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Jezuicka
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
. Dla czego Arystoteles in Physicis 8. mówi. Dobrowolnie grzeszy umiejętny/ gdy niżli powinien/ inaczej używa umiejętności. 2. Kto widzi co lepszego/ a złego się chwyta/ ten umiejętnie błądzi. Ale człowiek niepohamowany widzi co lepszego/ złego się dzierży. Bo widzieć co lepszego/ a złego się jąć/ jest wiadomie i umiejętnie błądzić. A tak może kto wiadomie i umiejętnie błądzić. 3. Kto wie że nie prawda/ a przecię nie prawdę mówi/ ten umiejętnie błądzi i grzeszy: ale łgarz wie/ że nie prawdę mówi. Przeto wiadomie i umiejętnie błądzi. 4. Lekarz wiedząc może otruć i zabić człowieka: ale wiedząc
. Dla czego Aristoteles in Physicis 8. mowi. Dobrowolnie grzeszy vmieiętny/ gdy niżli powinien/ ináczey vżywa vmieiętnośći. 2. Kto widźi co lepszego/ á złego się chwyta/ ten vmieiętnie błądźi. Ale człowiek niepohámowány widźi co lepszeg^o^/ złego się dźierży. Bo widźieć co lepszego/ á złego się iąć/ iest wiádomie y vmieiętnie błądźić. A ták może kto wiádomie y vmieiętnie błądźić. 3. Kto wie że nie prawdá/ á przećię nie prawdę mowi/ ten vmieiętnie błądźi y grzeszy: ále łgarz wie/ że nie prawdę mowi. Przeto wiádomie y vmieiętnie błądźi. 4. Lekarz wiedząc może otruć y zábić człowieká: ále wiedząc
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
. Dobrowolnie grzeszy umiejętny/ gdy niżli powinien/ inaczej używa umiejętności. 2. Kto widzi co lepszego/ a złego się chwyta/ ten umiejętnie błądzi. Ale człowiek niepohamowany widzi co lepszego/ złego się dzierży. Bo widzieć co lepszego/ a złego się jąć/ jest wiadomie i umiejętnie błądzić. A tak może kto wiadomie i umiejętnie błądzić. 3. Kto wie że nie prawda/ a przecię nie prawdę mówi/ ten umiejętnie błądzi i grzeszy: ale łgarz wie/ że nie prawdę mówi. Przeto wiadomie i umiejętnie błądzi. 4. Lekarz wiedząc może otruć i zabić człowieka: ale wiedząc i umiejąc otruć/ jest wiadomie błądzić. Tedyć
. Dobrowolnie grzeszy vmieiętny/ gdy niżli powinien/ ináczey vżywa vmieiętnośći. 2. Kto widźi co lepszego/ á złego się chwyta/ ten vmieiętnie błądźi. Ale człowiek niepohámowány widźi co lepszeg^o^/ złego się dźierży. Bo widźieć co lepszego/ á złego się iąć/ iest wiádomie y vmieiętnie błądźić. A ták może kto wiádomie y vmieiętnie błądźić. 3. Kto wie że nie prawdá/ á przećię nie prawdę mowi/ ten vmieiętnie błądźi y grzeszy: ále łgarz wie/ że nie prawdę mowi. Przeto wiádomie y vmieiętnie błądźi. 4. Lekarz wiedząc może otruć y zábić człowieká: ále wiedząc y vmieiąc otruć/ iest wiádomie błądźić. Tedyć
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
/ złego się dzierży. Bo widzieć co lepszego/ a złego się jąć/ jest wiadomie i umiejętnie błądzić. A tak może kto wiadomie i umiejętnie błądzić. 3. Kto wie że nie prawda/ a przecię nie prawdę mówi/ ten umiejętnie błądzi i grzeszy: ale łgarz wie/ że nie prawdę mówi. Przeto wiadomie i umiejętnie błądzi. 4. Lekarz wiedząc może otruć i zabić człowieka: ale wiedząc i umiejąc otruć/ jest wiadomie błądzić. Tedyć może kto wiadomy i umiejętny błądzić. 5. Gdzieby umiejętny nie mógł błądzić/ tedyby się zniosła wolność wolej ludzkiej. Ale wolność wolej ludzkiej/ nie może się znieść/ o
/ złego się dźierży. Bo widźieć co lepszego/ á złego się iąć/ iest wiádomie y vmieiętnie błądźić. A ták może kto wiádomie y vmieiętnie błądźić. 3. Kto wie że nie prawdá/ á przećię nie prawdę mowi/ ten vmieiętnie błądźi y grzeszy: ále łgarz wie/ że nie prawdę mowi. Przeto wiádomie y vmieiętnie błądźi. 4. Lekarz wiedząc może otruć y zábić człowieká: ále wiedząc y vmieiąc otruć/ iest wiádomie błądźić. Tedyć może kto wiádomy y vmieiętny błądźić. 5. Gdźieby vmieiętny nie mogł błądźić/ tedyby się zniosłá wolność woley ludzkiey. Ale wolność woley ludzkiey/ nie może się znieść/ o
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
tak może kto wiadomie i umiejętnie błądzić. 3. Kto wie że nie prawda/ a przecię nie prawdę mówi/ ten umiejętnie błądzi i grzeszy: ale łgarz wie/ że nie prawdę mówi. Przeto wiadomie i umiejętnie błądzi. 4. Lekarz wiedząc może otruć i zabić człowieka: ale wiedząc i umiejąc otruć/ jest wiadomie błądzić. Tedyć może kto wiadomy i umiejętny błądzić. 5. Gdzieby umiejętny nie mógł błądzić/ tedyby się zniosła wolność wolej ludzkiej. Ale wolność wolej ludzkiej/ nie może się znieść/ o czym niżej będziem mówić: iż zawżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ i dobrze/ czynić. A
ták może kto wiádomie y vmieiętnie błądźić. 3. Kto wie że nie prawdá/ á przećię nie prawdę mowi/ ten vmieiętnie błądźi y grzeszy: ále łgarz wie/ że nie prawdę mowi. Przeto wiádomie y vmieiętnie błądźi. 4. Lekarz wiedząc może otruć y zábić człowieká: ále wiedząc y vmieiąc otruć/ iest wiádomie błądźić. Tedyć może kto wiádomy y vmieiętny błądźić. 5. Gdźieby vmieiętny nie mogł błądźić/ tedyby się zniosłá wolność woley ludzkiey. Ale wolność woley ludzkiey/ nie może się znieść/ o czym niżey będźiem mowić: iż záwżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ y dobrze/ czynić. A
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
kto wiadomy i umiejętny błądzić. 5. Gdzieby umiejętny nie mógł błądzić/ tedyby się zniosła wolność wolej ludzkiej. Ale wolność wolej ludzkiej/ nie może się znieść/ o czym niżej będziem mówić: iż zawżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ i dobrze/ czynić. A tak jeśli człowiek może wiadomie i umiejętnie dobrze czynić/ może też i zle: a zle czynić wiedząć/ jest wiadomie błądzić. Przeto może kto wiadomie i umiejętnie bładzić. 1. Złe używanie umiejętności. 2. Niepohamowany umiejętny. 3. Lgarz umiejętnie lże. 4. Lekarz umiejętnie zabić ma. 5. Wolność ludzka umienia. Umiejętność i błąd
kto wiádomy y vmieiętny błądźić. 5. Gdźieby vmieiętny nie mogł błądźić/ tedyby się zniosłá wolność woley ludzkiey. Ale wolność woley ludzkiey/ nie może się znieść/ o czym niżey będźiem mowić: iż záwżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ y dobrze/ czynić. A ták iesli człowiek może wiádomie y vmieiętnie dobrze czynić/ może też y zle: á zle czynić wiedząć/ iest wiádomie błądźić. Przeto może kto wiádomie y vmieiętnie bładźić. 1. Złe vżywánie vmieiętnośći. 2. Niepohámowány vmieiętny. 3. Lgarz vmieiętnie lże. 4. Lekarz vmieiętnie zábić ma. 5. Wolność ludzka vmienia. Vmieiętność y błąd
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
się zniosła wolność wolej ludzkiej. Ale wolność wolej ludzkiej/ nie może się znieść/ o czym niżej będziem mówić: iż zawżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ i dobrze/ czynić. A tak jeśli człowiek może wiadomie i umiejętnie dobrze czynić/ może też i zle: a zle czynić wiedząć/ jest wiadomie błądzić. Przeto może kto wiadomie i umiejętnie bładzić. 1. Złe używanie umiejętności. 2. Niepohamowany umiejętny. 3. Lgarz umiejętnie lże. 4. Lekarz umiejętnie zabić ma. 5. Wolność ludzka umienia. Umiejętność i błąd we trzech rzeczach się najduje.
Aby się rozwiązał węzeł wątpliwości takiej: naprzód to powiem,
się zniosłá wolność woley ludzkiey. Ale wolność woley ludzkiey/ nie może się znieść/ o czym niżey będźiem mowić: iż záwżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ y dobrze/ czynić. A ták iesli człowiek może wiádomie y vmieiętnie dobrze czynić/ może też y zle: á zle czynić wiedząć/ iest wiádomie błądźić. Przeto może kto wiádomie y vmieiętnie bładźić. 1. Złe vżywánie vmieiętnośći. 2. Niepohámowány vmieiętny. 3. Lgarz vmieiętnie lże. 4. Lekarz vmieiętnie zábić ma. 5. Wolność ludzka vmienia. Vmieiętność y błąd we trzech rzeczách się náyduie.
Aby się rozwiązał węzeł wątpliwośći tákiey: naprzod to powiem,
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
Ale wolność wolej ludzkiej/ nie może się znieść/ o czym niżej będziem mówić: iż zawżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ i dobrze/ czynić. A tak jeśli człowiek może wiadomie i umiejętnie dobrze czynić/ może też i zle: a zle czynić wiedząć/ jest wiadomie błądzić. Przeto może kto wiadomie i umiejętnie bładzić. 1. Złe używanie umiejętności. 2. Niepohamowany umiejętny. 3. Lgarz umiejętnie lże. 4. Lekarz umiejętnie zabić ma. 5. Wolność ludzka umienia. Umiejętność i błąd we trzech rzeczach się najduje.
Aby się rozwiązał węzeł wątpliwości takiej: naprzód to powiem, i umiejętność i błąd do trzech
Ale wolność woley ludzkiey/ nie może się znieść/ o czym niżey będźiem mowić: iż záwżdy wolno człowiekowi/ wiedząc/ chcąc/ zle/ y dobrze/ czynić. A ták iesli człowiek może wiádomie y vmieiętnie dobrze czynić/ może też y zle: á zle czynić wiedząć/ iest wiádomie błądźić. Przeto może kto wiádomie y vmieiętnie bładźić. 1. Złe vżywánie vmieiętnośći. 2. Niepohámowány vmieiętny. 3. Lgarz vmieiętnie lże. 4. Lekarz vmieiętnie zábić ma. 5. Wolność ludzka vmienia. Vmieiętność y błąd we trzech rzeczách się náyduie.
Aby się rozwiązał węzeł wątpliwośći tákiey: naprzod to powiem, y vmieiętnosć y błąd do trzech
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 150
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
otruć. Co czyni nie jako umiejętny Medyk: ale jako zły człowiek/ zle używając rzemiosła/ i nauki swej. Gdzie błądzi nie jako Doktor/ ale jako zły człowiek na złe/ i dla inszego końca obracając naukę dobrą. Może też błądzić Medyk z nieumiejętności/ jako niebiegły. Dwojako tedy Medyk błądzi/ i wiadomie: gdy na złe używa nauki/ jako zły człowiek/ nie jako zły Doktor: i gdy z nieumiejętności błądzi. Na 2. W niepohamowanym jest wiadomość chmurą namiętności zasłoniona/ nie jasna i prawdziwa. Na 3. Lgarz także z nałogu nieprawdę mówi wiadomością ciemną. Bo miasto wiadomości mniema że mu tak lepiej/ gdy
otruć. Co czyni nie iako vmieiętny Medyk: ale iako zły człowiek/ zle vżywáiąc rzemięsła/ y náuki swey. Gdźie błądźi nie iako Doktor/ ale iako zły człowiek na złe/ y dla inszego końca obracaiąc náukę dobrą. Moze też błądzić Medyk z nieumieiętnośći/ iako niebiegły. Dwoiako tedy Medyk błądźi/ y wiadomie: gdy na złe vzywa nauki/ iako zły człowiek/ nie iako zły Doktor: y gdy z nieumieiętnośći błądzi. Na 2. W niepohamowanym iest wiadomość chmurą namiętności zasłoniona/ nie iasna y prawdziwa. Na 3. Lgarz tákże z nałogu nieprawdę mowi wiadomośćią ćięmną. Bo miásto wiádomośći mniema że mu tak lepiey/ gdy
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 151
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
