zdrowia ludzkiego, koni i psowania lin. Sami, nie przez sługi, aby rotę od kopacza odbierali, mniejszych urzędników dozierali, cieślom robotę rozkazować umieli, w czas
zjechawszy góry i roboty obejść, każdy kąt wiedzieć. Szybowych takich aby obierali, coby ich honoru bronili, stróżami wiernymi porządnie wydawali.
Pp. warcabni wiarygodni mają być, aby wiernie robotnika popisywali; wieczór rozmówiwszy się z pp. stygarami wprzód kierat naznaczyć, trybarzów, potym walaczów, aby z z niemi senior zjeżdżał. Po walaczach rotnym i beczkowym robotę naznaczyć, wozaków rozporządzić, piecowym łój rozdać; po zjachaniu cieślów tablice spisać i zaraz na dół zjechać. Tam wprzód walaczów
zdrowia ludzkiego, koni i psowania lin. Sami, nie przez sługi, aby rotę od kopacza odbierali, mniejszych urzędników dozierali, cieślom robotę rozkazować umieli, w czas
zjechawszy góry i roboty obejść, każdy kąt wiedzieć. Szybowych takich aby obierali, coby ich honoru bronili, stróżami wiernymi porządnie wydawali.
Pp. warcabni wiarygodni mają być, aby wiernie robotnika popisywali; wieczór rozmówiwszy się z pp. stygarami wprzód kierat naznaczyć, trybarzów, potym walaczów, aby z z niemi senior zjeżdżał. Po walaczach rotnym i beczkowym robotę naznaczyć, wozaków rozporządzić, piecowym łój rozdać; po zjachaniu cieślów tablice spisać i zaraz na dół zjechać. Tam wprzód walaczów
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 52
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
Łaboski, jako się pokazało, widząc, że złodziej prowadził krowę przez wieś, kazał temu Herszkowi skoczyć. A on gdy tę krowę odebrał złodziejowi i przyprowadził do Łaboskiego kupca, której kupiec nie chciał wziąć; a Iwan Łabowski onę wziął i przez lat kilka aż dotąd cudzego dobra zażywa. Która to krowa, jako ludzie wiarygodni zeznali, warta była tynfów osimnaście. Więc prawo nakazuje, aby ten Iwan Łaboski tę krowę jako cudzą na cerkiew bielańską oddał albo też za nią na cerkiew dał tynfów 15, a temu Herszkowi, który ją odebrał złodziejowi, żeby dał tynfów trzy. Co ziścić powinien tenże Iwan Łaboski pod winą grzywien dwadzieścia na cyrkiew
Łaboski, jako się pokazało, widząc, że złodziej prowadził krowę przez wieś, kazał temu Herszkowi skoczyć. A on gdy tę krowę odebrał złodziejowi i przyprowadził do Łaboskiego kupca, której kupiec nie chciał wziąć; a Iwan Łabowski onę wziął i przez lat kilka aż dotąd cudzego dobra zażywa. Która to krowa, jako ludzie wiarygodni zeznali, warta była tynfów osimnaście. Więc prawo nakazuje, aby ten Iwan Łaboski tę krowę jako cudzą na cerkiew bielańską oddał albo też za nią na cerkiew dał tynfów 15, a temu Herszkowi, który ją odebrał złodziejowi, żeby dał tynfów trzy. Co ziścić powinien tenże Iwan Łaboski pod winą grzywien dwadzieścia na cyrkiew
Skrót tekstu: KsKlim_1
Strona: 368
Tytuł:
Księga sądowa kresu klimkowskiego_1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1749
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
, sąd niniejszy burgrabski zważywszy strony do sądu wniesionej ilacji przez aktora nakazuję, aby pozwany się emundacją z tej potwarzy odpowiedział, a lubo na potwarz swoją do sądu burgrabskiego wniesioną niby się emunduje, więc sąd nakazuje, aby świadkowie w tej sprawie, co w sądzie wojtowskim z niego słyszeli, stanęli, a gdy stanęli
świadkowie wiarygodni i przysięgli; więc sąd niniejszy do słuchania onych przystąpił, po których wysłuchaniu, ponieważ się pokazuję, iz pozwany Józef Michalik, młócąc u I. M. P. Traczewskiego zmawiał się z pracowitym Wojciechem Dziurą parobkiem pracowitego Wojciecha Kusia, niby na Węgry, mówiąc: trzebaby nam iść na Węgry, ale to nie
, sąd ninieyszy burgrabski zwazywszy strony do sądu wniesioney illacyi przez aktora nakazuię, aby pozwany się emundacyą z tey potwarzy odpowiedział, a lubo na potwarz swoię do sądu burgrabskiego wniesioną niby się emunduie, więc sąd nakazuie, aby swiadkowie w tey sprawie, co w sądzie woytowskim z niego słyszeli, stanęli, a gdy stanęli
swiadkowie wiarygodni y przysięgli; więc sąd ninieyszy do słuchania onych przystąpił, po ktorych wysłuchaniu, poniewaz się pokazuię, iz pozwany lozef Michalik, młócąc u I. M. P. Traczewskiego zmawiał się z pracowitym Woyciechem Dziurą parobkiem pracowitego Woyciecha Kusia, niby na Węgry, mówiąc: trzebaby nam iść na Węgry, ale to nie
Skrót tekstu: KsPtaszUl_4
Strona: 573
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Ptaszkowa, cz. 4
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Ptaszkowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1767
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1767
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
