i mgłom tam i chmurom/ i piorunom i wiatrom. To jest na powietrzu pozwolił mieszkania twórca świata; a wszakże każdemu winszej stronie. I dla tegoż zowie się Eurus wiatr wschodni. Zefirus zachodni. Boreas północy. Auster południowy. Jest ich więcej wedle tego kształtu. C Taka niezgoda jest między Bracią. Wiatrowie Bracia rzeczeni bywają, dla tego że wedle wymysłu Poëtów, mieli jednę matkę Aurorę; to jest zorze poranną, i jednego Ojca Astreusa Olbrzyma, jako wspomina Hesiodus in Theogonia. D Eurus, jest imię wiatru wschodniego. E Zefirus, imię wiatru zachodniego. F Boreas, wiatr północy. G Auster, wiatr od południa
y mgłom tám y chmurom/ y piorunom y wiátrom. To iest ná powietrzu pozwolił mieszkánia tworcá świátá; á wszákże káżdemu winszey stronie. Y dla tegoż zowie się Eurus wiátr wschodni. Zephirus zachodni. Boreas pułnocny. Auster południowy. Iest ich więcey wedle tego kształtu. C Táká niezgodá iest między Bráćią. Wiátrowie Bráćia rzeczeni bywáią, dla tego że wedle wymysłu Poëtow, mieli iednę mátkę Aurorę; to iest zorze poránną, y iednego Oycá Astreusá Olbrzymá, iáko wspomina Hesiodus in Theogonia. D Eurus, iest imię wiátru wschodniego. E Zephirus, imię wiátru zachodniego. F Boreas, wiátr pułnocny. G Auster, wiátr od południá
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 7
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
piękne pieśni będą, a ty za tę Uczynność weźmiesz, miła, inakszą zapłatę”. Wtym zaczynał, a nimfy zewsząd się zbiegały I niektóre z faunami taniec gotowały. Źwierz dziki z gór się sypał; las i wielkie sośnie, I cokolwiek bujnego drzewa w boru rośnie, Wierzchami potrząsały, właśnie by rozumne, I wiatrowie ciszyli swoje wiania szumne. Ani się tak dziwuje Izmar Orfeowi, Ani skała parnaska mądremu Febowi. A on śpiewał, jako świat stworzeń od początku, Jako przed wiekiem rzeczy tych nie było szczątku, Jako ziemia w swych grunciech zawieszona, jako Wody, ognie, powietrza dzielą się trojako: Skąd ludzki rodzaj, skąd zwierz
piękne pieśni będą, a ty za tę Uczynność weźmiesz, miła, inakszą zapłatę”. Wtym zaczynał, a nimfy zewsząd się zbiegały I niektóre z faunami taniec gotowały. Źwierz dziki z gór się sypał; las i wielkie sośnie, I cokolwiek bujnego drzewa w boru rośnie, Wierzchami potrząsały, właśnie by rozumne, I wiatrowie ciszyli swoje wiania szumne. Ani się tak dziwuje Izmar Orfeowi, Ani skała parnaska mądremu Febowi. A on śpiewał, jako świat stworzeń od początku, Jako przed wiekiem rzeczy tych nie było szczątku, Jako ziemia w swych grunciech zawieszona, jako Wody, ognie, powietrza dzielą się trojako: Skąd ludzki rodzaj, skąd źwierz
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 22
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
. Co czynić? Czy powrócić na królewskie grody? czy w las zapaść? wstyd z jednej/ z drugiej go strach strony. Gdy duma/ psi go zajźrzą/ a naprzód szalony Melampus/ z Ichnobatem na znak zaszkoliły; Z Gnosiej Ichnobaten/ Melamp z sparty byli. Po nich co żywo hurmen. prędszy niż wiatrowie/ Pamfag/ Orybas/ Dorcej/ wszytko Arkadowie Duży Nebrofon/ Teron wtaż/ z Lepapem/ srogi/ W węch Arge nie ladaco/ i Pterela wnogi/ Więc Hyleus/ przez wieprza dzikiego od kilka Czasów ranny/ więc Nape zamnożona z wilka/ Więc Pemaenis co drzewiej za bydłem chadzała: Wtąż Harpia/
. Co czynić? Czy powroćić ná krolewskie grody? czy w lás zápáść? wstyd z iedney/ z drugiey go strách strony. Gdy duma/ pśi go záyźrzą/ á naprzod szalony Melámpus/ z Ichnobatem ná znak zászkoliły; Z Gnosiey Ichnobaten/ Melámp z spárty byli. Po nich co żywo hurmen. prędszy niż wiátrowie/ Pámphág/ Orybás/ Dorcey/ wszytko Arkadowie Duży Nebrophon/ Teron wtaż/ z Lepápem/ srogi/ W węch Arge nie ledáco/ y Pterelá wnogi/ Więc Hyleus/ przez wieprzá dźikiego od kilká Czásow ránny/ więc Nape zámnożoná z wilká/ Więc Pemaenis co drzewiey zá bydłem chádzáłá: Wtąż Harpia/
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 60
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
ten się kształt modliła. Nocy wiernko skrytości/ i co za gorącem Dziennym/ gwiazdy chodzicie/ ze złotym miesiącem I trogłowa hekato; która przewiadujesz Zamysły wszytkie moje/ i w nich mię ratujesz. Nauki czarnoksięskie/ pienia/ i ty ziemi/ Co czarowniki zioła twierdzisz potężnemi. Rzeki/ góry/ strumienie/ powietrza/ wiatrowie/ Leśni wszyszcy/ i nocni przybądźcie Bogowłe. Których mocą/ gdym chciała (aż się zdumiewały Brzegi) do źrzodełwłasnych rzeki się wracały. Morze burzliwe skromię/ ciche pieniem wznoszę/ Chmury gromię/ i stroję: wiatr wruszam/ i znoszę. Paszczęki smocze/ rymy/ i słowy rozdzieram: Skały żywe/ i
ten się kształt modliłá. Nocy wiernko skrytośći/ y co zá gorącem Dźiennym/ gwiazdy chodźićie/ ze złotym mieśiącem Y trogłowa hekáto; ktora przewiáduiesz Zamysły wszytkie moie/ y w nich mię rátuiesz. Náuki czarnokśięskie/ pienia/ y ty źięmi/ Co czárowniki źioły twierdźisz potężnęmi. Rzeki/ gory/ strumienie/ powietrza/ wiátrowie/ Leśni wszyszcy/ y nocni przybądźćie Bogowłe. Ktorych mocą/ gdym chćiáłá (aż się zdumiewáły Brzegi) do źrzodełwłásnych rzeki się wracáły. Morze burźliwe skromię/ ciche pieniem wznoszę/ Chmury gromię/ y stroię: wiátr wruszam/ y znoszę. Pászczeki smocze/ rymy/ y słowy rozdźieram: Skáły żywe/ y
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 166
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
