tak Piotrowi/ jak i Piotrowym następcom zlecił.
Uważenie Trzecie. Póki Pan Chrystus był na ziemi/ obój Rząd/ wnętrzny i ze wnętrzny sam obchodził: gdyż sam i wnętrzną wiernym dawał łaskę/ i po z wierzchownym sprawowaniem radził nimi i sprawował: i był widzialną Cerkwie Głową. A wstąpiwszy na niebo/ i nie widomym nam prze odległość miejsca zostawszy/ a przez to wojującej Cerkwie Głową niewidomą stawszy się/ wnętrzny rządo bchodzi sam/ a ze wnętrzny odprawuje przez swego namiestnika. Uwazenie
Uważenie Czwarte. Pan Chrystus Głową Cerkwie jest/ jako człowiek. Bo chociaż pierwszy swój Rząd obchodzi/ to jest/ łaskę swoję Boską/ w ciało swoje Cerkiew
ták Piotrowi/ iák y Piotrowym następcom zlećił.
Vważenie Trzećie. Poki Pan Christus był ná źiemi/ oboy Rząd/ wnętrzny y ze wnętrzny sam obchodźił: gdyż sam y wnętrzną wiernym dawał łáskę/ y po z wierzchownym spráwowániem rádźił nimi y spráwował: y był widźiálną Cerkwie Głową. A wstąpiwszy ná niebo/ y nie widomym nam prze odległość mieyscá zostáwszy/ á przez to woiuiącey Cerkwie Głową niewidomą stawszy sie/ wnętrzny rządo bchodźi sam/ á ze wnętrzny odpráwuie przez swego namiestniká. Vwazenie
Vważenie Czwarte. Pan Christus Głową Cerkwie iest/ iáko człowiek. Bo choćiaż pierwszy swoy Rząd obchodźi/ to iest/ łáskę swoię Boską/ w ćiáło swoie Cerkiew
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 160
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i krwie Vc s. Leo. Epist: 2. Psal: 108 Psal: 95. Ioan: 6. Skutki pożywania Naświętszego Sakramentu Oblubieniec Niebieski dusze grzeszną wziąwszy sobie za wieczną Oblubienicę dał jej chleb ołtarza swojego za pokarm. Na Dzień Bożego Ciała, Kazanie Pierwsze.
wu pod osobami chleba i wina/ odchodząc z widomym człowieczeństwem naszym do nieba/ za pokarm nam zostawił/ abyśmy ciała i krwie jego przenadroższej pożywając tu z ołtarza/ mieli nadzieję nie omylną/ iż go będziem pożywać z Anioły świętymi w niebie. Za starych Rzymian trafiło się/ iż jeden Szlachcić chcący chleb na dwoje rozkroić dla czeladzi/ obaczył aż on chleb we śrzodku
y krwie Vc s. Leo. Epist: 2. Psal: 108 Psal: 95. Ioan: 6. Skutki pożywania Naświętszego Sakrámentu Oblubieniec Niebieski dusze grzeszną wziąwszy sobie zá wieczną Oblubienicę dał iey chleb ołtarzá swoiego zá pokarm. Ná Dźień Bożego Ciáłá, Kazánie Pierwsze.
wu pod osobámi chlebá y winá/ odchodząc z widomym człowieczeństwem nászym do niebá/ zá pokarm nám zostáwił/ ábysmy ćiáłá y krwie iego przenadroższey pożywáiąc tu z ołtarzá/ mieli nádźieię nie omylną/ iż go będźiem pożywáć z Anyoły świętymi w niebie. Zá stárych Rzymian tráfiło się/ iż ieden Szláchćić chcący chleb ná dwoie rozkroić dla czeládźi/ obaczył áż on chleb we śrzodku
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 30
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
chleb ciałem swoim/ a kubek swoją krwią?
Nie bez przyczyny Pan Krystus tak mówił/ napierwej aby nam ukazał/ iż jako chlebem a winem ten żywot doczesny zachowan i posilan bywa: tak ciałem jego ukrzyżowanym/ i krwią wylaną dusze nasze prawdziwie nasycane i napawane bywają ku żywotowi wieczńemu. A tym więcej abyśmy tym widomym wyznaczeniem i upominkiem upewnieni byli o społeczności/ którą mamy z ciałem i ze krwią Pana Krystusową/ za sprawą Ducha Z. Abowiem w tej sprawie Z przez te upominki widome które usty cielesnemi bierzemy/ na pamiątke jego/ pewnie nas o tym viścia/ że on sam się nam podawa/ i wszytkie z męki i posłuszeństwa
chleb ćiáłem swoim/ á kubek swoią krwią?
Nie bez przyczyny Pan Krystus ták mowił/ napierwey áby nam vkazał/ iż iáko chlebem á winem ten żywot doczesny záchowan y pośilan bywa: ták ćiáłem iego vkrzyżowánym/ y krwią wylaną dusze násze prawdźiwie nasycáne y nápawáne bywáią ku żywotowi wieczńemu. A tym więcey ábysmy tym widomym wyznáczeniem y vpominkiem vpewnieni byli o społeczności/ ktorą mamy z ćiáłem y ze krwią Páná Krystusową/ zá spráwą Ducha S. Abowiem w tey spráwie S przeż te vpominki widome ktore vsty cielesnemi bierzemy/ ná pámiątke iego/ pewnie nas o tym viśćia/ że on sam śię nam podawa/ y wszytkie z męki y posłuszeństwá
Skrót tekstu: RybMKat
Strona: 34
Tytuł:
Katechizmy
Autor:
Maciej Rybiński
Drukarnia:
Andrzej Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
/ Tebanki/ opinają głowy: Módł i na święte ognie/ kadzidł przyczyniają. Oto przyszła Niobe z dworską silną zgrają: Ubrana po Frigijsku/ w złotogłowy drogie: Ozdobna/ ile jady dopuściły srogie. Trząsając głową/ z włosy strojnie trafionemi/ Stanęła: w krąg pojźrzawszy oczyma pysznemi; Co/ pry/ za błąd widomym przekładać słychane Bóstwa? czcią przecz ołtarze Latony nadane? A moja/ bez kadź dlnej/ wielmożność/ zażogi? Mój rodziciel Tantalus/ co zasiadł z Bogi: Matka Plejad rodzona/ dziad Atlas wysoki; Co kołowrot niebieski swemi twierdzi boki. Drugi Jupiter/ którym i Teściem się szczyczę: Jam strach Frigijskich ludów
/ Tebánki/ opináią głowy: Modł y ná święte ognie/ kádźidł przyczyniáią. Oto przyszłá Niobe z dworską śilną zgráią: Vbráná po Phrigiysku/ w złotogłowy drogie: Ozdobna/ ile iády dopuśćiły srogie. Trząsáiąc głową/ z włosy stroynie tráfionemi/ Stánęłá: w krąg poyźrzawszy oczymá pysznemi; Co/ pry/ zá błąd widomym przekłádác słycháne Bostwá? czćią przecz ołtarze Látony nadáne? A moiá/ bez kádź dlney/ wielmożność/ zażogi? Moy rodźiciel Tántalus/ co záśiadł z Bogi: Mátká Pleiad rodzona/ dźiad Atlás wysoki; Co kołowrot niebieski swemi twierdźi boki. Drugi Iupiter/ ktorym y Teśćiem się szczyczę: Iam strách Phrigiyskich ludow
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 142
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
