dusze swej. A daj Boże/ aby czego szpetniejszego nie myślił. A dziw jest zaprawdę iż zawżdy słuchając onego głosu w Kościele ś. Majestat twój wychwalają Aniołowie/ szaniuą Państwa/ drzą przednim mocarze/ a przecie jakobyśmy o tym nie słyszeli tak się sprawujemy. Do reurentij tej Pana i Zbawiciela naszego w osobach widzialnych nad rozum ludzki zakrytego/ pobudza nas Jakub Apostoł święty w Liturgiej swojej św. Niech zamilknie prawi wszelkie stworzenie/ i stoi z bojaźnią i strachem; a nic ziemskiego z sobą nie myśli: bo Król królujących/ i Pan panujących CHrystus Bóg nasz idzie/ aby był ofiarowany i dany na pokarm wiernym: aprzed nim idą
dusze swey. A day Boże/ áby czego szpetnieyszego nie myślił. A dziw iest zapráwdę iż zawżdy słucháiąc onego głosu w Kosćiele ś. Maiestát twoy wychwalaią Anyołowie/ szániuą Páństwá/ drzą przednim mocárze/ á przećie iákobysmy o tym nie słyszeli tak się spráwuiemy. Do reurentiy tey Páná y Zbáwićiela naszego w osobách widźialnych nad rozum ludzki zakrytego/ pobudzá nas Iakub Apostoł święty w Liturgiey swoiey św. Niech zamilknie prawi wszelkie stworzenie/ y stoi z boiaźnią y stráchem; a nic źiemskiego z sobą nie myśli: bo Krol kroluiących/ y Pán pánuiących CHrystus Bog nász idzie/ aby był ofiárowany y dány ná pokarm wiernym: áprzed nim idą
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 112
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
