kto całkowitą miał substancyją, żebrać teraz będzie musiał i nie podobna, żeby jakowa w Polsce kondycja znajdować się miała, ażeby w takim stanie opresyji dłużej zostawać pretendowała, ale wszelkie stany desperacyją zdjęte do jakiegożkolwiek salwowania rzucić się muszą sposobu.
22. I to w niemałej stanów Rzpltej być musi konsyderacji i że szczęśliwsza jest prostego wieśniaka pod dyskretną prywatnego mieszkać szlachcica władzą kondycja, który tylko do czynszu rocznego, ile pomiarkowana pożytku pańskiego z dawnych czasów i zdolna do wyżywienia jego niesie proporcja, aniżeli wolnego teraz narodu traktament, albowiem postronne tak twierdzą narody, że w Polsce principibus, non rusticis, jako gdzie indziej, regnant reges, potrafili przekartować teraz niemieckie
kto całkowitą miał substancyją, żebrać teraz będzie musiał i nie podobna, żeby jakowa w Polsce kondycyja znajdować się miała, ażeby w takim stanie opresyji dłużej zostawać pretendowała, ale wszelkie stany desperacyją zdjęte do jakiegożkolwiek salwowania rzucić się muszą sposobu.
22. I to w niemałej stanów Rzpltej być musi konsyderacyi i że szczęśliwsza jest prostego wieśniaka pod dyskretną prywatnego mieszkać szlachcica władzą kondycyja, który tylko do czynszu rocznego, ile pomiarkowana pożytku pańskiego z dawnych czasów i zdolna do wyżywienia jego niesie proporcyja, aniżeli wolnego teraz narodu traktament, albowiem postronne tak twierdzą narody, że w Polsce principibus, non rusticis, jako gdzie indziej, regnant reges, potrafili przekartować teraz niemieckie
Skrót tekstu: ZgubWolRzecz
Strona: 206
Tytuł:
Przestroga generalna stanów Rzpltej…
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1713 a 1714
Data wydania (nie wcześniej niż):
1713
Data wydania (nie później niż):
1714
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Rzeczpospolita w dobie upadku 1700-1740. Wybór źródeł
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Gierowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1955
angułom na ziemi, ani linie przyległe proporcjonalne. Nie uważają, żeby tak instrument, jako i znak wystawiony na drugiej stacyj, stały do perpendykułu. Przez czego ginie także równokątność angułów na karcie. Ustawiają instrumenta swoje wiednymże położeniu na wszytkich stacjach igiełką magnesem natartą, która różnie stawa; i lada haftki, przęcki u pasa Wieśniaka, Zegarka, Szpilki, Szable, Obucha zbliżeniem, błądzi od linii południowej. Przez co prawdziwe dukty od stacyj do stacyj fałszuje na karcie. Gdy nie używają linii Celowy na centrum instrumentu, ale z boku, jako w Pantomentrum: które centrum powinno być w samym srzodku nad rękojeścią spodnią tegoż instrumentu; aby przypadało
ángułom ná źiemi, áni liniie przyległe proporcyonálne. Nie vważáią, żeby ták instrument, iáko y znák wystáwiony ná drugiey stácyi, stáły do perpendykułu. Przez czego ginie tákże rownokątność angułow ná karćie. Vstáwiáią instrumentá swoie wiednymże położęniu ná wszytkich stácyách igiełką mágnesem nátártą, ktora roźnie stawa; y ládá háftky, przęcki v pasá Wieśniaká, Zegárká, Szpilki, Száble, Obuchá zbliżęniem, błądźi od linii południowey. Przez co prawdźiwe dukty od stácyi do stácyi fałszuie ná kárćie. Gdy nie vżywáią linii Celowy na centrum instrumentu, ále z boku, iáko w Pántomentrum: ktore centrum powinno bydź w sámym srzodku nad rękoieśćią spodnią tegoż instrumentu; aby przypadáło
Skrót tekstu: SolGeom_II
Strona: 63
Tytuł:
Geometra polski cz. 2
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
sytuacyj, przekonawszy w sobie tę szkodliwą prewencją, że nam nic po fortecach; gdyż jeżeli nieprzyjaciel znajdzie wota otwarte do kraju, nie snadno go moźna wypędzić; wojować zaś na swoich śmieciach, co za ruina kraju? odsyłam do fatalnej eksperiencyj. Ubolewając na nieuwagę w tym nasżę, myślę sobie, że nie masź tego wieśniaka, żeby swej chaty nie ogrodził dla bezpiecżeństwa swego; nie masź tego stworzenia, żeby mu natura nie dała sposobu do obrony; my sami tak zuchwali, że non prospiciendo obronie naszej, dajemy owszem okazją i pochop nieprzyjacielowi do tak snadnego jakie znajduje z nami wojowania.
Drugie motivum do Erekcyj Wojska na obronę skuteczną, powinno
sytuácyi, przekonáwszy w sobie tę szkodliwą prewencyą, źe nam nic po fortecach; gdyź ieźeli nieprzyiaćiel znaydźie wota otwárte do kráiu, nie snadno go moźna wypędźić; woiowáć záś na swoich śmiećiach, co za ruina kráiu? odsyłam do fatalney experyencyi. Ubolewáiąc na nieuwagę w tym nasźę, myślę sobie, źe nie masź tego wieśniáka, źeby swey cháty nie ogrodźił dla bespiecźeństwa swego; nie masź tego stworźenia, źeby mu natura nie dała sposobu do obrony; my sami tak zuchwáli, źe non prospiciendo obronie naszey, dáiemy owszem okkazyą y pochop nieprzyiáćielowi do tak snadnego iakie znayduie z nami woiowánia.
Drugie motivum do Erekcyi Woyska na obronę skuteczną, powinno
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 108
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
jego się mnożyła. Ex libris Doctr: Pi lib: de hispitalitate num: 9. Dobra niesprawiedliwie nabyte. Przykład XI. Z dóbr Klasztornych niesłusznie zbogacony/ z prędko ubogim i mizernym się stał/ ale obaczywszy i pochwaliwszy sąd boży/ upokarzając się i robiąc/ zlekka począł wzmagać. 227.
BYł jeden sierota wieśniaka jednego syn/ który w Klasztorze barzo bogatym miał stryja/ którego Mniszy Opatem uczynili. Wezwany tedy od styja/ jął na koniu jeździć/ który przedtym pieszo zwykł chodzić. Krótko mówiąc/ z kmiotka ubogiego stał się bogacz/ i zacny człowiek/ dom do domu przyłączał/ dochodów przyczyniałnad dochody/ rolą roli/ i folwarki
iego sie mnożyłá. Ex libris Doctr: Pi lib: de hispitalitate num: 9. Dobrá niespráwiedliwie nábyte. PRZYKLAD XI. Z dóbr Klasztornych niesłusznie zbogácony/ z prędko vbogim y mizernym sie stał/ ále obaczywszy y pochwaliwszy sąd boży/ vpokarzáiąc sie y robiąc/ zlekká począł wzmágáć. 227.
BYł ieden śierotá wieśniáka iednego syn/ ktory w Klasztorze bárzo bogátym miał stryiá/ ktorego Mniszy Opátem vczynili. Wezwány tedy od styiá/ iął ná koniu ieźdźić/ ktory przedtym pieszo zwykł chodźić. Krotko mowiąc/ z kmiotka vbogiego sstał sie bogacz/ y zacny człowiek/ dom do domu przyłączał/ dochodow przyczyniałnad dochody/ rolą roli/ y folwárki
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 240
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Złożył Mocarze z stolice/ a podwyższył niskie. Laknące napełnił dobrami/ a bogacze zniszczym puścił. Mamy tego przykład w Dawidzie/ który będąc pastuchą został Królem Izraleskim. Publius Elius będąc Synem Kupieckim został Cezarzem. Maksymus Pupienus będąc Synem Kowalskim został Cezarzem. Agatocles będąc Synem garnczarskim został Królem Sycylyiskim. Primislaus Urodziwszy się z Chłopa Wieśniaka został Królem Czeskim. Tamburlanes z. Tamerlanes będąc Synem jednego Pastuchy został Królem Perskim. Hypicrates będąc Synem Szewskim/ został Hetmanem Artaksesowym. Franciscus Carmaniola będąc Pastuchą został Książęciem Genueńskim. Piastus będąc Mieszczaninem Kruświckim został Królem Polskim. Insze przykłady opuszczam. A tak Urodzeniem podłym nieznacznym nie pogardzajmy/ gdyż mocen je Bóg wynieść/
Złożył Mocarze z stolice/ á podwyższył niskie. Láknące nápełnił dobrámi/ á bogacze znisczym puśćił. Mamy tego przykład w Dáwidźie/ ktory będąc pástuchą został Krolem Izráleskim. Publius AElius będąc Synem Kupieckim został Cezárzem. Maximus Pupienus będąc Synem Kowálskim został Cezárzem. Agathocles będąc Synem gárnczárskim został Krolem Sycylyiskim. Primislaus Urodźiwszy się z Chłopá Wieśniaká został Krolem Czeskim. Tamburlanes s. Tamerlanes będąc Synem iednego Pástuchy został Krolem Perskim. Hypicrates będąc Synem Szewskim/ został Hetmánem Artaxesowym. Franciscus Carmaniola bedąc Pástuchą został Książęćiem Genuenskim. Piastus będąc Miesczáninem Kruświckim został Krolem Polskim. Insze przykłády opuszczam. A ták Urodzeniem podłym nieznácznym nie pogardzaymy/ gdyż mocen ie Bog wynieść/
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Cii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Mężem był/ że mu niektórzy takiej zajrzeli godności; Jeden bowiem Szlachcić Rzymski rzekł do niego: Powiedz mi Cicero, co się Ty mnie równać chcesz/ gdyż nie tylko Ty sam/ ale i wszyscy wobec to wiedza/ żem się ja z starodawnej i sławnej familii Rzymskiej urodził/ a Tyś poszedł z Chłopa Wieśniaka? Lecz Cicero nie długo się namyślając/ tym mu zapłacił: Pozwalam ci ja na to/ że starzy Przodkowie twoi Szlachcicami/ a moi Wieśniakami (Rolnikami) byli; ale się tego przeć nie możesz/ że pokolenie twoje w Tobie ustawa/ a mego we mnie przybywa. Jakoby rzekł. (Ciceroni quum generis ignobilitas
Mężem był/ że mu niektorzy tákiey zayrzeli godnośći; Ieden bowiem Szláchćić Rzymski rzekł do niego: Powiedz mi Cicero, co śię Ty mnie rownáć chcesz/ gdyż nie tylko Ty sam/ ále y wszyscy wobec to wiedza/ żem śię ia z stárodawney y sławney fámiliey Rzymskiey urodźił/ á Tyś poszedł z Chłopá Wieśniaká? Lecz Cicero nie długo śię námyśláiąc/ tym mu zápłáćił: Pozwalam ći ia ná to/ że stárzy Przodkowie twoi Szláchcicámi/ á moi Wieśniakámi (Rolnikámi) byli; ále śię tego przeć nie możesz/ że pokolenie twoie w Tobie ustawa/ á mego we mnie przybywa. Iákoby rzekł. (Ciceroni quum generis ignobilitas
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Qv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
