chcesz/ gdyż nie tylko Ty sam/ ale i wszyscy wobec to wiedza/ żem się ja z starodawnej i sławnej familii Rzymskiej urodził/ a Tyś poszedł z Chłopa Wieśniaka? Lecz Cicero nie długo się namyślając/ tym mu zapłacił: Pozwalam ci ja na to/ że starzy Przodkowie twoi Szlachcicami/ a moi Wieśniakami (Rolnikami) byli; ale się tego przeć nie możesz/ że pokolenie twoje w Tobie ustawa/ a mego we mnie przybywa. Jakoby rzekł. (Ciceroni quum generis ignobilitas obiiceretur: Ego, inquit, maioribus meis virtute meâ praeluxi, ut si prius noti non fuerint, à me accipiant initium memoriae suae. Tu
chcesz/ gdyż nie tylko Ty sam/ ále y wszyscy wobec to wiedza/ żem śię ia z stárodawney y sławney fámiliey Rzymskiey urodźił/ á Tyś poszedł z Chłopá Wieśniaká? Lecz Cicero nie długo śię námyśláiąc/ tym mu zápłáćił: Pozwalam ći ia ná to/ że stárzy Przodkowie twoi Szláchcicámi/ á moi Wieśniakámi (Rolnikámi) byli; ále śię tego przeć nie możesz/ że pokolenie twoie w Tobie ustawa/ á mego we mnie przybywa. Iákoby rzekł. (Ciceroni quum generis ignobilitas obiiceretur: Ego, inquit, maioribus meis virtute meâ praeluxi, ut si prius noti non fuerint, à me accipiant initium memoriae suae. Tu
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Qv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
tym jej dostateczną z pisma Z. sprawę dał/ że tylko jedno niebo/ i żywot wieczny będzie/ do którego się Szlachta i nie-szlachta/ Mieszczanie i Chłopi/ którzy w znajomości Krystusowej z tym się światem roztali/ dostaną: Tedy rzekła: Wszakbym sobie do takiego nieba przyść nie życzyła: Bom się ja zawsze Wieśniakami/ jako ludem grubym/ brzydkim i smrodliwym brzydziła. I ta coś o sobie i o stanie swoim wysokim rozumiała/ i mniemała/ że w niebie tak będzie/ jako tu na świecie/ gdzie Panowie (Szlachcicy) więcej ważą/ i w więtszej cenie i powadze są/ niż Prostacy. Nie pamiętała ta Pani na
tym iey dostáteczną z pismá S. spráwę dał/ że tylko iedno niebo/ y żywot wieczny będźie/ do ktorego śię Szláchtá y nie-szláchtá/ Miesczánie y Chłopi/ ktorzy w znáiomośći Krystusowey z tym śię świátem rostáli/ dostáną: Tedy rzekłá: Wszákbym sobie do tákiego niebá przyść nie życzyłá: Bom śię ia záwsze Wieśniakámi/ iáko ludem grubym/ brzydkim y smrodliwym brzydźiłá. Y tá coś o sobie y o stanie swoim wysokim rozumiáłá/ y mniemáłá/ że w niebie ták będźie/ iáko tu ná świećie/ gdźie Pánowie (Szláchćicy) więcey ważą/ y w więtszey cenie y powadze są/ niż Prostacy. Nie pámiętáłá tá Páni ná
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Siiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
