XV. Co w sercu, to i w uściech. O SATYRZE Z WIEŚNIAKIEM.
Wieśniak jeden i satyr, acz obadwa żyli W dobrej z sobą przyjaźni, wszakże to sprawili, Że też i w jednym domu zgodliwie mieszkali, Aby uciech społecznych częściej używali.
Zimie tedy wyść się im w pole przytrafiło, Gdzie wieśniakowi ręce, iż zimno, zmroziło; Pocznie chuchać. - Co widząc satyr, zaraz stanie, Pytając, na co dobre byłoby chuchanie?
„Na to – prawi – aby się ręce rozegrzały, Które mi już od zimna srogiego zmartwiały”. Do domu za tym przydą: kaszę postawiono Na stół, którą od
XV. Co w sercu, to i w uściech. O SATYRZE Z WIEŚNIAKIEM.
Wieśniak jeden i satyr, acz obadwa żyli W dobrej z sobą przyjaźni, wszakże to sprawili, Że też i w jednym domu zgodliwie mieszkali, Aby uciech społecznych częściej używali.
Zimie tedy wyść się im w pole przytrafiło, Gdzie wieśniakowi ręce, iż zimno, zmroziło; Pocznie chuchać. - Co widząc satyr, zaraz stanie, Pytając, na co dobre byłoby chuchanie?
„Na to – prawi – aby się ręce rozegrzały, Które mi już od zimna srogiego zmartwiały”. Do domu za tym przydą: kaszę postawiono Na stół, którą od
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 17
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
