w pośrzód Miasta teraźniejszego osadzeni, gdzie mają Klasztor Sancti SALVATORIS, i bywa ich około 80. W Kościele tego Klasztoru mają Ołtarzów trzy ad formam Wieczernika wystawionych, to jest Ostatniej Wieczerzy, Zesłania DUCHA Z. i wpuszczenia palca Tomaszowego w Bok CHRYSTUSÓW. Tu Odpusty są nadane takie od Stolicy Apostołskiej, jakie były w samym Wieczerniku. Gwardian Konwentu tego S. Salvatoris pisze się: Sacratissimi IESU Christi Sepulchri, et Sacri Montis Sion Gvardianus, et totius Terrae Sanctae Custos etc. Celebruje w Infule ex Indulto Summorum Pontificum. Ma moc creandi Equites Sacri Sepulchri, i actu kreuje Zacne i znaczne Osoby do Jeruzalem peregrynujące. Insigne Orderu jest Krzyż, w
w pośrzod Miásta teráźnieyszego osadzeni, gdźie maią Klasztor Sancti SALVATORIS, y bywá ich około 80. W Kościele tego Klasztoru maią Ołtárzow trzy ad formam Wieczerniká wystawionych, to iest Ostatniey Wieczerzy, Zesłánia DUCHA S. y wpuszczenia palca Tomászowego w Bok CHRYSTUSOW. Tu Odpusty są nádane tákie od Stolicy Apostolskiey, iákie były w samym Wieczerniku. Gwárdyan Konwentu tego S. Salvatoris pisze się: Sacratissimi IESU Christi Sepulchri, et Sacri Montis Sion Gvardianus, et totius Terrae Sanctae Custos etc. Celebruie w Infule ex Indulto Summorum Pontificum. Má moc creandi Equites Sacri Sepulchri, y actu kreuie Zacne y znáczne Osoby do Ieruzálem peregrynuiące. Insigne Orderu iest Krzyż, w
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 533
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
iż większego nad zwyczaj Trybutu Zakonnicy dać im nie chcieli: częścią też obawiając się jakiej dla się zdrady, jeśli by byli nie na oku Turków; częścią też zinftygowania Żydów, proszących o to przy daniu prezentow,u łakomych Turkow,aby Chrześcijanie nie deptali miejse tych, gdzie Dawid i Salomon pochowani, aliàs na miejscu Wieczerniku. AZJA. O Ziemi Z. i o Jeruzalem. AZJA. O Ziemi Z. i o Jeruzalem.
Po przeniesionych z tamtąd Zakonnikach Chrześcijańskich, Turcy tam osiedli, Pałac fundowali, Klasztor swojemi osadzili Santonami, do Wieczernika bosemi chodzą nogami,nie plując; Chrześcijanów nie puszczają pod ciężkim karaniem, chybaby się której
iż większego nád zwyczáy Trybutu Zákonnicy dać im nie chcieli: częścią też obáwiáiąc się iakiey dla się zdrády, ieśli by byli nie ná oku Turkow; częścią też zinftygowánia Zydow, proszących o to przy daniu prezentow,u łákomych Turkow,aby Chrześcianie nie deptáli mieyse tych, gdźie Dáwid y Sálomon pochowáni, aliàs ná mieyscu Wieczerniku. AZYA. O Ziemi S. y o Ieruzalem. AZYA. O Ziemi S. y o Ieruzalem.
Po przeniesionych z tamtąd Zákonnikach Chrześciańskich, Turcy tam osiedli, Pałác fundowáli, Klasztor swoiemi osadźili Santonámi, do Wieczernika bosemi chodzą nogami,nie pluiąc; Chrześcianow nie puszczáią pod cięszkim karániem, chybáby się ktorey
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 533
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Święty non dat viuere nie ożywia umarłych/ nie cieszy utrapionych/ nie ratuje upadłych/ nie oświeca żadnego zgromadzenia/ aż serca i animusze ich wszytkich będą zgodliwe/ nierozdzielnie zjednoczone/ jako członki w ciele człowieczym. Umieli tę Filozofią Apostołowie dlategoż erant omnes vnanimiter cum Maria matre IEsv, zgodliwie i nierozdzielnie wszyscy w jednymże Wieczerniku siedzieli/ aby co wskok ten Spiritus viuiticans ożywił prawie obumarłych z strachu: pocieszył osierociałych: szczęśliwe sieroctwo ich/ a i z tej miary nad nasze szczęśliwsze bo tu widziemy zgodę a zatym i prędki koniec niebezpieczeństwa/ a my jeszcze co za zgoda będzie nie wiemy. Przystąpmysz do trzeciego warunku. Act. 1. Eze
Swięty non dat viuere nie ożywia vmarłych/ nie ćieszy vtrápionych/ nie rátuie vpádłych/ nie oświeca żadnego zgromádzenia/ áż sercá y ánimusze ich wszytkich będą zgodliwe/ nierozdźielnie ziednoczone/ iáko członki w ćiele człowieczym. Vmieli tę Philosophią Apostołowie dlategoż erant omnes vnanimiter cum Maria matre IEsv, zgodliwie y nierozdźielnie wszyscy w iednymże Wieczerniku śiedźieli/ áby co wskok ten Spiritus viuiticans ożywił práwie obvmárłych z stráchu: poćieszył ośieroćiáłych: szczęśliwe śieroctwo ich/ á y z tey miáry nád násze szczęśliwsze bo tu widźiemy zgodę á zátym y prędki koniec niebeśpieczeństwá/ á my ieszcze co zá zgodá będźie nie wiemy. Przystąpmysz do trzećiego wárunku. Act. 1. Eze
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 20
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
krwawe z pod kamienia pryskając fontanny, Nam z oczu łzy wytoczą, kiedy JEZUS Rany. Nie krytykuj mnie proszę ktoś jest rozeznany, Ze tu stary wraz z nowym Zakon pomieszany W mym wierszu, Katoliczką jestem nie żydowką, Zle żyjących chcę moją oświecić przymowką. Ile w dzień śmierci tego, co Testament nowy, W wieczerniku stanowił, wyraźnemi słowy. Nie żyłam kiedy stary Zakon brał początek, Ja w nowy wierzę, gdy to piszę w Wielki piątek. Wracam się do DAWIDA z nim idę w podrożą, Cnoty mi Jego wielkie o zbawieniu wrożą. Byle ich naśladować przy wierze z przestrogą Praw Boskich, tąż wniść mogę co
krwawe z pod kámienia pryskaiąc fontany, Nam z oczu łzy wytoczą, kiedy JEZUS Rány. Nie krytykuy mnie proszę ktoś iest rozeznány, Ze tu stáry wraz z nowym Zákon pomieszany W mym wierszu, Kátoliczką iestem nie żydowką, Zle żyiących chcę moią oświecić przymowką. Jle w dzień śmierci tego, co Testáment nowy, W wieczerniku stánowił, wyraźnemi słowy. Nie żyłam kiedy stáry Zákon bráł początek, Já w nowy wierzę, gdy to piszę w Wielki piątek. Wrácam się do DAWIDA z nim idę w podrożą, Cnoty mi Jego wielkie o zbáwieniu wrożą. Byle ich naśládować przy wierze z przestrogą Práw Boskich, tąż wniść mogę co
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 62
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
