. Plugawa szmata z grobu wynidzie papierem. Wynidzie w białym ciele jako płótno z blechu, Kto go, mówię, w śmiertelnym nie utłuścił grzechu, I dojdzie wybornego światłością arkusza, Z którym jako się złączy odrodzona dusza, Już krwią, nie inkaustem znaki na nim nowe Oraz napiszą święte imię barankowe
I wszyją do żywota wieczystego księgi: Tej ci dojdą godności śmiertelne siermięgi. Parę chustek do pełnej łez ojcowskich kadzi Całych i nie podartych śmierć okrutna wsadzi: Ledwie rąk rodzicielskich tknęły się od tkacza, Ledwie że obaczyły świat, zaraz je macza, Żeby z folusza i z tych gorących łez pralnie Przerobione papierem stały się tuwalnie. Mój ci to Stefan
. Plugawa szmata z grobu wynidzie papierem. Wynidzie w białym ciele jako płótno z blechu, Kto go, mówię, w śmiertelnym nie utłuścił grzechu, I dojdzie wybornego światłością arkusza, Z którym jako się złączy odrodzona dusza, Już krwią, nie inkaustem znaki na nim nowe Oraz napiszą święte imię barankowe
I wszyją do żywota wieczystego księgi: Tej ci dojdą godności śmiertelne siermięgi. Parę chustek do pełnej łez ojcowskich kadzi Całych i nie podartych śmierć okrutna wsadzi: Ledwie rąk rodzicielskich tknęły się od tkacza, Ledwie że obaczyły świat, zaraz je macza, Żeby z folusza i z tych gorących łez pralnie Przerobione papierem stały się tuwalnie. Mój ci to Stefan
Skrót tekstu: PotNabKuk_I
Strona: 519
Tytuł:
Pieśni nabożne ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Kaluski, klucz Minski, klucz Horodnicki, klucz Szarawski, w Wojewódzwie Podolskim leżące, Jure naturalis successionis ex vi maternae lineae na mnie spadłe, te wszytkie cum omnibus attinentijs et pertinentijs temuż Imści Panu Krayczemu Koronnemu, osobliwym zapisem wieczystym daruję i wiecznemi rezygnuję czasy, hac adiecta conditione, aby w nagrodę tego mego zeznanego wieczystego zapisu, najmilszej małżonce mojej, Im. Pan Krayczy Koronny, evictis his bonis ab impetione jurium Im. X. Tarła i innych interressantów, wyliczył złotych polskich siedmdziesiąt Tysięcy, do której vindicacji tych dóbr najmilsza małżonka moja, jako Pani dożywotnia, powinna będzie połowę ekspens zastempować. Kończąc tedy tę ostatnią wolę moją, z
Kaluski, klucz Minski, klucz Horodnicki, klucz Szarawski, w Woiewódzwie Podolskim leżące, Jure naturalis successionis ex vi maternae lineae na mnie spadłe, te wszytkie cum omnibus attinentijs et pertinentijs temuż Jmści Panu Krayczemu Koronnemu, osobliwym zapisem wieczystym daruię y wiecznemi resignuię czasy, hac adiecta conditione, aby w nagrodę tego mego zeznanego wieczystego zapisu, naymilszey małżonce moiey, Jm. Pan Krayczy Koronny, evictis his bonis ab impetione jurium Jm. X. Tarła y innych interressantów, wyliczył złotych polskich siedmdziesiąt Tysięcy, do którey vindicatiey tych dóbr naymilsza małżonka moia, iako Pani dożywotnia, powinna będzie połowę expens zastempować. Kończąc tedy tę ostatnią wolę moię, z
Skrót tekstu: KoniecJATestRak
Strona: 407
Tytuł:
Testament... w Rakołupach
Autor:
Jan Aleksander Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1702
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
/ trupy gęste na ślakach ścieląc/ pragnął/ aby swe ostre dzidy o Polaki kruszył. Lecz nadziejom dalszym przecięła drogę Hersztyni tryũfu niepewna ślepa fortuna/ i zwiedszy go z tej drogi/ w tamte granice zawiodła/ gdzie przytępione swe siły widząc/ chorągwie rozwinione zwinął. A gdy nadziea odbiegła/ pociemiężonym zostawszy/ pokoju wieczystego u Najasniejszego Monarchy niezwyciężonego Zygmunta Z. pamięci III. tudzież szczęśliwie nam panującego Władysława IV. prosił. I której prawie po trupach naszych drogę sobie do Polski/ swą fantazją usłał/ poddaństwem swoim wieczną sobie hańbę/ jako gościniec niejaki utorował: Takci a nie inaczej z Dionizjuszem Pannońskim wodzem nadzieja udziałała/ kiedy mu na
/ trupy gęste ná ślakách śćieląc/ prágnął/ áby swe ostre dźidy o Polaki kruszył. Lecz nádźieiom dálszym przećięłá drogę Hersztyni tryũphu niepewna ślepa fortuná/ y zwiedszy go z tey drogi/ w támte gránice záwiodłá/ gdźie przytępione swe śiły widząc/ chorągwie rozwinione zwinął. A gdy nádźieá odbiegłá/ poćiemiężonym zostawszy/ pokoiu wieczystego v Naiásnieyszego Monárchy niezwyćiężonego Zygmuntá S. pámięći III. tudźiesz szczęśliwie nam pánuiącego Włádysłáwá IV. prośił. Y ktorey práwie po trupách nászych drogę sobie do Polski/ swą phántázyą vsłał/ poddáństwem swoim wieczną sobie háńbę/ iáko gośćiniec nieiáki vtorował: Takći á nie ináczey z Dyonizyuszem Pánnońskim wodzem nádźieiá vdźiáłáłá/ kiedy mu ná
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 118
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
łozu/ ale na kamieniu/ nie w pałacu/ ale pod niebiem/ nie w oborze/ ale w obozie/ nie w szałaszu ale w polu/ nie na Majestacie/ ale na koniu samym/ nie miedzy szklenicami lecz midzy ufcami spoczywala: Ów to Swem tosław: który rebelizanty Drewlany mieczem dopokoju i do hołdu wieczystego przywiódł. Ów to Swentosław: przed którym Konstantynopolskie mury drżały/ onemu się podawały/ swego własnego Cesarza jako zwycięźcy za niewolnika oddawały. Kędyz tedy ta potęga? ta siła? te żwycięstwa? te Triumfy zaszły? Kędyś i ty sam waleczny Triumfatorze zaszedł? od Triumfów i zwycięstw dalekoś poskoczył: albowiem jako pomieniony Strykoujus
łozu/ ále ná kámieniu/ nie w páłácu/ ále pod niebiem/ nie w oborze/ ále w oboźie/ nie w száłászu ále w polu/ nie ná Máiestáćie/ ále ná koniu sámym/ nie miedzy szklenicámi lecz midzy vfcámi spoczywálá: Ow to Swẽ tosłáw: ktory rebellizanty Drewlány mieczẽ dopokoiu y do hołdu wieczystego przywiodł. Ow to Swentosław: przed ktorym Konstantinopolskie mury drżáły/ onemu się podáwáły/ swego włásnego Cesárzá iáko zwyćięzćy zá niewolniká oddawáły. Kędyz tedy tá potęgá? tá śiłá? te żwyćięstwá? te Tryumphy zászły? Kędyś y ty sam waleczny Tryumphatorze zászedł? od Triumphow y zwyćiestw dálekoś poskoczył: álbowiem iáko pomieniony Strykouius
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 241
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
miesiąca maja dwunastego dnia у того запису при пєчатєх подписъ рук тими слоνы: Iwan Gregorowicz Chodakowski, ręką swą proszony pieczętarz, Iwan Jesipchowicz Сhodakowski, ręką swą прошоныи пєчатар , Jацъко Сингаєνъский, рукою proszony pieczętarz, Stanisław Łagowsky^, a сусцєпъта тими слоνами νписанааго tysiąc sześćset czterdziestego szóstego miesiąca marca dziewiątego dnia za oczewistem przyznaniem tego zapisu wieczystego przez pana Iwana Chodakowskiego, przyjął Jan Wityński, podwojewodzy kijowski, которыи жє то запис за поданєм и прозбою з νиш мєноνаными ωсобы, а за принятєм моєго урядоνым до книг нинєшних у дєс слоνо в слово εстъ уписано . зĩ. 17•. Посεсыя в добра Яцкενичи, Костюшки и въ иншиε кгрунта и приналєжности εgo мл^ пану
miesiąca maia dwunastego dnia у того запису при пєчатєх подписъ рук тими слоνы: Jwan Hrehorowicz Chodakowsky, ręką swą proszony pieczętarz, Jwan Jesipchowicz Сhodakowsky, ręką swą прошоныи пєчатар , Jацъко Сингаєνъский, рукою proszony pieczętarz, Stanisław Łagowsky^, a сусцєпъта тими слоνами νписанааго tysiąc szescset cztyrdziestego szostego miesiąca marca dziewiątego dnia za oczewistem przyznaniem tego zapisu wieczystego przez pana Jwana Chodakowskiego, przyiął Jan Witynsky, podwoiewodzy kiiowskÿ, которыи жє то запис за поданєм и прозбою з νиш мєноνаными ωсобы, а за принятєм моєго урядоνым до книг нинєшних у дєс слоνо в слово εстъ уписано . зĩ. 17•. Посεсыя в добра Яцкενичи, Костюшки и въ иншиε кгрунта и приналєжности εgo мл^ пану
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 17v
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
, iż roku przeszlego tysiąc sześćset czterdziestego piątego, miesiąca maja, dwudziestego dnia byłem na sprawie i potrzebie urodzonego pana Iwana Gregorowicza Chodakowskiego, w grunciem chodakowskim, w ostrowie nazwanym Zaleszczyznie, a mając przy sobie dwóch szlachciców – pana Semena Meleniewskiego i pana Mikołaja Kaleńskiego, tamże pomieniony pan Chodakowski według listu dobrowolnego zapisu swego darownego wieczystego od siebie jego mości panu Stefanu Klimczyckiemu danego na część pewną gruntu Chodakowskiego w ostrowie mianowanym[...] Zaleszczyznie, to jest połowice części swej, która jest jego poycu jego panu Gregorym Chodakowskim, miedzy bracią i uczęsnikami jego Chodakowskiemi pomienioną część grunta w tym ostrowie lezącą ze wszystkiemi pożytkami małemi i wielkiemi na tej części najdującemi się puścił i
, yz roku przeszlego tysiąc szescset cztyrdziestego piątego, miesiąca maia, dwudziestego dnĩa byłem na sprawie y potrzebie urodzonego pana Jwana Hrehorowicza Chodakowskiego, w grunciẽ chodakowskim, w ostrowie nazwanym Zalesczyznie, a maiąc przy sobie dwoch szlachcicow – pana Semena Meleniewskiego y pana Mikołaia Kalenskiego, tamze pomienionÿ pan Chodakowsky według listu dobrowolnego zapisu swego darownego wieczystego od siebie jego mości panu Stephanu Klimczyckiemu danego na częsc pewną gruntu Chodakowskiego w ostrowie mianowanym[...] Zaleszczyznie, to iest połowice częsci sweÿ, ktora iest iego poycu jego panu Hrehorym Chodakowskim, miedzÿ bracią y uczęsnikami jego Chodakowskiemi pomienioną częsc grunta w tym ostrowie lezącą ze wszystkiemi pozytkami małemi y wielkiemi na tey częsci nayduiącemi się puscił y
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 20v
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
w ostrowie mianowanym[...] Zaleszczyznie, to jest połowice części swej, która jest jego poycu jego panu Gregorym Chodakowskim, miedzy bracią i uczęsnikami jego Chodakowskiemi pomienioną część grunta w tym ostrowie lezącą ze wszystkiemi pożytkami małemi i wielkiemi na tej części najdującemi się puścił i podał. Tedy ja z powinności urzędu swego i według listu dobrowolnego zapisu wieczystego darownego, który zapis szyrzej w sobie we wszystkim opisuję za dobrowolnym postąpieniem i pozwoleniem przez pana Chodakowskiego dobra tę, część mianowaną, pomienionemu jego mości panu Klimczyckiemu w posesją spokojną wieczystego używania podał i uwiązał jego mości w tę dobra. A iz tych dóbr części tej, tak tam na gruncie, jako i tu przy księgach
w ostrowie mianowanym[...] Zaleszczyznie, to iest połowice częsci sweÿ, ktora iest iego poycu jego panu Hrehorym Chodakowskim, miedzÿ bracią y uczęsnikami jego Chodakowskiemi pomienioną częsc grunta w tym ostrowie lezącą ze wszystkiemi pozytkami małemi y wielkiemi na tey częsci nayduiącemi się puscił y podał. Tedy ja s powinnosci urzędu swego y według listu dobrowolnego zapisu wieczystego darownego, ktory zapis szyrzey w sobie we wszystkim opisuię za dobrowolnym postąpieniem y pozwoleniem przez pana Chodakowskiego dobra tę, częsc mianowaną, pomienionemu jego mości panu Klimczyckiemu w possesią spokoyną wieczystego uzywania podał y uwiązał jego mości w tę dobra. A jz tych dobr częsci tey, tak tam na gruncie, jako y tu przy xięgach
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 20v
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
