.
JAkoby człowiek niebył człowiekiem/ gdyby się w tym za naszczęśliwszego nie poczytał/ że umysły swoje tak z statkiem sprzągł światowym; gdzieby na porywczu jakoby na ostróżnej warcie postanowiony animusz ludzki/ tam się śmielej stawił/ gdzie się każdemu bać przynależyta Jaśnie Wielm: Miłościwi PP. A tak jeżeli która Fantazia na wiekopomności zaostrzona/ w tym sobie pobłażyć niechciała/ pod swój własny rozsądek jakoby pod dekret podpadać musiała: Mizerny to człowiek który nie był mizernym.
NIe podpadł pod tę naganę Dyogenes Cinicus: kiedy świeckie aparencie i jasności/ zamierzkłą ciemnotą tudzież zapadłą nocą nazwawszy/ samego szczęścia naszczęśliwszego piastuna/ za nanieszczęśliwszego miedzy nieszczęśliwemi publikował;
.
IAkoby człowiek niebył człowiekiem/ gdyby się w tym zá naszczęsliwszego nie poczytał/ że vmysły swoie ták z státkiem sprzągł świátowym; gdźieby ná porywczu iákoby ná ostrożney warćie postánowiony ánimusz ludzki/ tám się śmieley stáwił/ gdźie się kożdemu báć przynáleżyta Iáśnie Wielm: Miłośćiwi PP. A ták ieżeli ktora Phántázia ná wiekopomnośći záostrzona/ w tym sobie pobłażyć niechćiáłá/ pod swoy własny rozsądek iákoby pod dekret podpádáć musiáłá: Mizerny to człowiek ktory nie był mizernym.
NIe podpadł pod tę nágánę Dyogenes Cinicus: kiedy świeckie ápparencie y iásnośći/ zámierzkłą ćiemnotą tudźiesz zápádłą nocą názwawszy/ same^o^ szczęśćia nászczęśliwsze^o^ piástuná/ zá nanieszczęśliwsze^o^ miedzy nieszczęśliwemi publikował;
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 74
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ żeby zakierowany nie dokąd inąd tylko do grobu jak na pewny cel ugonił. Viuere noluit, qui mori non vult. Żyć nie chciał, kto umrzeć niechciał. Za nic mu były i te szędziwe lata jego/ bo uznawał dobrze/ że nie na mimenciku jednym/ czyny i dzieła jego/ ale na samej wiekopomności wyrazić się miały. Zakazywano u Egiptian/ i pewną to ustawą obwarowano/ iż umarli po śmierci/ którzyby źle za żywota żyli/ grobu nie mieli. Nie są narody Sarmatckie tak w okrucieństwo zaprawione/ aby swym Synom miały grobów żałować: bo też i Synowie tego gniazda nie są tak w nieprawość wyuzdani/ aby
/ żeby zakierowány nie dokąd inąd tylko do grobu iák ná pewny cel vgonił. Viuere noluit, qui mori non vult. Zyć nie chćiał, kto vmrzeć niechćiał. Za nic mu były y te szędźiwe láta iego/ bo vznáwał dobrze/ że nie ná mimenćiku iednym/ czyny y dźiełá iego/ ále ná samey wiekopomnośći wyráźić się miáły. Zakázywano v AEgyptian/ y pewną to vstáwą obwárowano/ iż vmarli po śmierci/ ktorzyby źle zá żywotá żyli/ grobu nie mieli. Nie są narody Sarmatckie ták w okrućieństwo zápráwione/ áby swym Synom miáły grobow żáłować: bo też y Synowie tego gniazdá nie są ták w niepráwość wyuzdáni/ áby
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 186
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
