sobą księżnę Korecką, urodzoną z księżnej kurlandzkiej, i z nią córkę, którą wydał za Sanguszkę z Rakowem w posagu.
Zawisza Mikołaj, trzeci syn Józefa wojewody wendeńskiego, a brat Andrzeja podskarbiego i Jana wojewody witebskiego, kasztelan witebski. Jednę tylko córkę mając z Radziwiłłównej, księżnej żony swojej spłodzoną, która w klasztorze mińskim wielebnych pp. bernardynek, Ludwiny imię mająca, wiek swój skończyła; umarł nie zostawiwszy więcej potomstwa. Tych trzech senatorów grób jest w kościele zamkowym wileńskim, w kaplicy kieżgałłowskiej, którym na pamiątkę wiekopomną dałem ja kamień wielki z nagrobkiem Anno 1709. Dobra jego wielkie były w powiecie lidzkim, jako to: Żyrmuny, Ostrów
sobą księżnę Korecką, urodzoną z księżnéj kurlandzkiéj, i z nią córkę, którą wydał za Sanguszkę z Rakowem w posagu.
Zawisza Mikołaj, trzeci syn Józefa wojewody wendeńskiego, a brat Andrzeja podskarbiego i Jana wojewody witebskiego, kasztelan witebski. Jednę tylko córkę mając z Radziwiłłównéj, księżnéj żony swojéj spłodzoną, która w klasztorze mińskim wielebnych pp. bernardynek, Ludwiny imie mająca, wiek swój skończyła; umarł nie zostawiwszy więcéj potomstwa. Tych trzech senatorów grób jest w kościele zamkowym wileńskim, w kaplicy kieżgałłowskiéj, którym na pamiątkę wiekopomną dałem ja kamień wielki z nagrobkiem Anno 1709. Dobra jego wielkie były w powiecie lidzkim, jako to: Żyrmuny, Ostrów
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 6
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
uratowania zdrowia, sam na sejmik ante konwokacyjny biegłem rozsadnemi końmi do Mińska; tam się nic nie zabawiwszy, powróciłem do Wilna. Jeszczem słabą znalazł żonę moją, ale poprawiającą się na zdrowiu: daj Panie Jezu jej jako najlepsze. W Mińsku będąc 1 Augusti wpisałem się w bractwo SSmi Sacramenti u pp. wielebnych benedyktynek, obrawszy cztery godziny do roku na cześć Najświętszego Sakramentu, tojest: 2da Augusti, 2da 9bris, 2 februarii, 2da Maii, godzinę 10^tą^ z rana.
9na Augusti. Z Wilna do Usnarza wyjechałem wespół z ip. Ogińskim podskarbim nadwornym w. księstwa lit., i drogiśmy uprzykrzonej, bo deszczowej
uratowania zdrowia, sam na sejmik ante konwokacyjny biegłem rozsadnemi końmi do Mińska; tam się nic nie zabawiwszy, powróciłem do Wilna. Jeszczem słabą znalazł żonę moją, ale poprawiającą się na zdrowiu: daj Panie Jezu jéj jako najlepsze. W Mińsku będąc 1 Augusti wpisałem się w bractwo SSmi Sacramenti u pp. wielebnych benedyktynek, obrawszy cztery godziny do roku na cześć Najświętszego Sakramentu, tojest: 2da Augusti, 2da 9bris, 2 februarii, 2da Maii, godzinę 10^tą^ z rana.
9na Augusti. Z Wilna do Usnarza wyjechałem wespół z jp. Ogińskim podskarbim nadwornym w. księstwa lit., i drogiśmy uprzykrzonéj, bo deszczowéj
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 46
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
zwłaszcza domu rakuskiego, gdyż i Hiszpan tegoż domu, a oni wszyscy Rakuszanie jeden umysł do wszytkiego mają. Uważywszy wszytkie niebezpieczności, które w nich już są i być jeszcze mogą, pojrzymy na duchowieństwo wszytko, jeśli są tak avidi, avari, jeśli się wdają w sprawy sobie nienależne, oprócz teraz za powodem tych wielebnych Jezuitów. Jest z łaski Bożej dosyć w Koronie i W. ks. litewskiem duchowieństwa, dosyć ludzi pobożnych, którzy to wszytko, co na nich należy, odprawować mogą, i tak Polska spokojnie bez nich długi czas trwała; za przyjściem ich jakie kłótnie! A iż oni gratis wszytko czynią, niech też od nas
zwłaszcza domu rakuskiego, gdyż i Hiszpan tegoż domu, a oni wszyscy Rakuszanie jeden umysł do wszytkiego mają. Uważywszy wszytkie niebezpieczności, które w nich już są i być jeszcze mogą, pojrzymy na duchowieństwo wszytko, jeśli są tak avidi, avari, jeśli się wdają w sprawy sobie nienależne, oprócz teraz za powodem tych wielebnych Jezuitów. Jest z łaski Bożej dosyć w Koronie i W. ks. litewskiem duchowieństwa, dosyć ludzi pobożnych, którzy to wszytko, co na nich należy, odprawować mogą, i tak Polska spokojnie bez nich długi czas trwała; za przyjściem ich jakie kłótnie! A iż oni gratis wszytko czynią, niech też od nas
Skrót tekstu: PrzestSposCz_II
Strona: 470
Tytuł:
Przestroga i sposób na czasy przyszłe naprawy Rzpltej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
i ukazuje kościół od niego z wszelkim kościelnym aparatem tak wystawiony i ozdobiony, że Bóg w nim sakramentalny przystojnie mieszkać może.
Ten kościół pokazawszy, dalej was święta religia prowadząc mówi: owe trzy piękne, nowe w dobrach dziedzicznych Rohaczach, Horodyszczu i Szeszowie wystawione cerkwie znaczne to trzy łaski fundatorskie starosty stokliskiego. A że kościół wielebnych ks. ks. dominikanów w Janowie reparował i do erekcji kościoła murowanego ratowskiego w województwie płockim wielebnych ks. ks. bernardynów znacznie się z substancji przyłożył,
kościół też wilanowski w województwie brzeskim siłą pieniężną podpomógł, rasieńską cerkiew prawie z gruntu odnowił, prawdzą się o nim słowa Eklezjastyka: „in vita sua suffulsit domum et
i ukazuje kościół od niego z wszelkim kościelnym aparatem tak wystawiony i ozdobiony, że Bóg w nim sakramentalny przystojnie mieszkać może.
Ten kościół pokazawszy, dalej was święta religia prowadząc mówi: owe trzy piękne, nowe w dobrach dziedzicznych Rohaczach, Horodyszczu i Szeszowie wystawione cerkwie znaczne to trzy łaski fundatorskie starosty stokliskiego. A że kościół wielebnych ks. ks. dominikanów w Janowie reparował i do erekcji kościoła murowanego ratowskiego w województwie płockim wielebnych ks. ks. bernardynów znacznie się z substancji przyłożył,
kościół też wilanowski w województwie brzeskim siłą pieniężną podpomógł, rasieńską cerkiew prawie z gruntu odnowił, prawdzą się o nim słowa Eklezjastyka: „in vita sua suffulsit domum et
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 493
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
sakramentalny przystojnie mieszkać może.
Ten kościół pokazawszy, dalej was święta religia prowadząc mówi: owe trzy piękne, nowe w dobrach dziedzicznych Rohaczach, Horodyszczu i Szeszowie wystawione cerkwie znaczne to trzy łaski fundatorskie starosty stokliskiego. A że kościół wielebnych ks. ks. dominikanów w Janowie reparował i do erekcji kościoła murowanego ratowskiego w województwie płockim wielebnych ks. ks. bernardynów znacznie się z substancji przyłożył,
kościół też wilanowski w województwie brzeskim siłą pieniężną podpomógł, rasieńską cerkiew prawie z gruntu odnowił, prawdzą się o nim słowa Eklezjastyka: „in vita sua suffulsit domum et in diebus suis corroboravit templum” (Eccles., 50) za życia swego poprawił dom Pański
sakramentalny przystojnie mieszkać może.
Ten kościół pokazawszy, dalej was święta religia prowadząc mówi: owe trzy piękne, nowe w dobrach dziedzicznych Rohaczach, Horodyszczu i Szeszowie wystawione cerkwie znaczne to trzy łaski fundatorskie starosty stokliskiego. A że kościół wielebnych ks. ks. dominikanów w Janowie reparował i do erekcji kościoła murowanego ratowskiego w województwie płockim wielebnych ks. ks. bernardynów znacznie się z substancji przyłożył,
kościół też wilanowski w województwie brzeskim siłą pieniężną podpomógł, rasieńską cerkiew prawie z gruntu odnowił, prawdzą się o nim słowa Eklezjastyka: „in vita sua suffulsit domum et in diebus suis corroboravit templum” (Eccles., 50) za życia swego poprawił dom Pański
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 493
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
mojemu serce windując, żem się do tego per ullam negligentiam albo tenacitatem nieprzyłożył, doznawając zawsze bez względu na grzechy moje, choynego nademną Boga. Jest wprawdzie inter obstacula, żem w karcie W. Ojcom ode mnie danej Kolacją Fary miejskiej położył. Alem tego nieuczynił sine usu consilii samychże wielebnych Ojców submittujących się, że to sobie sami apud Sedem Romanam wymogą. Co ich na wielu miejscach w Polsce z wielkim dusz ludzkich prowentem zdobi. Nie myśląc przez to ab utrinque wytykać niedbałej jakiej Kościołów farskich przez Ich Mościów Swieckich Duchownych administracji, ale pragnąc jako największej Kapłanów frekwencji w tym mieście, które w niepłonnej zostaje nadziei
moiemu serce winduiąc, żem się do tego per ullam negligentiam albo tenacitatem nieprzyłożył, doznawaiąc zawsze bez względu na grzechy moie, choynego nademną Boga. Jest wprawdzie inter obstacula, żem w karcie W. Oycom ode mnie daney Kollacyą Fary mieyskiey położył. Alem tego nieuczynił sine usu consilii samychże wielebnych Oycow submittuiących się, że to sobie sami apud Sedem Romanam wymogą. Co ich na wielu mieyscach w Polszcze z wielkim dusz ludzkich prowentem zdobi. Nie myśląc przez to ab utrinque wytykać niedbałey iakiey Kościołow farskich przez Ich Mościów Swieckich Duchownych administracyi, ale pragnąc iako naywiększey Kapłanów frekwencyi w tym mieście, które w niepłonney zostaie nadziei
Skrót tekstu: KoniecJATestKrył
Strona: 412
Tytuł:
Testament
Autor:
Jan Aleksander Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1719
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
też i Kunegundy, Sejmami i Radami dawniejszemi i świeższemi warowane, accedente Consensu omnium Ordinum, mieścić się mają.
Interea w tym czasie między Limitą teraźniejszą i Reasumpcją następującego Sejmu, ad expediendas Conferentias z Ministrami Postronnych Dworów przy Boku Imci Księdzu Prymasie, i przy Wielmożnych Ministrach utriusque Gentis; Przewielebnego w Bogu Księdza Biskupa Krakowskiego, Wielebnych Księży Kujawskiego i Płockiego Biskupów: Z Prowincyj Małopolskiej z Senatu; Wielmożnych Książęcia Janusza Wiśniowieckiego Krakowskiego, Jana Jabłonowskiego, Ruskiego, Stanisława Ledochowskie- go, Wołhyńskiego, Jana Tarła, Lubelskiego, Wojewodów. Dębińskiego Wojnickiego, Adama Szaniawskiego, Lubelskiego, Józefa[...] Ztyka, Bełskiego, Gostskiego Czernichowskiego, Kasztelanów; z Wielkiej- Polski, Wielmożnych
też y Kunegundy, Seymami y Radami dawnieyszemi y świeższemi warowane, accedente Consensu omnium Ordinum, mieśćić się maią.
Interea w tym czaśie między Limitą teraźnieyszą y Reassumpcyą następuiącego Seymu, ad expediendas Conferentias z Ministrami Postronnych Dworow przy Boku Jmći Xiędzu Prymaśie, y przy Wielmożnych Ministrach utriusque Gentis; Przewielebnego w Bogu Xiędza Biskupa Krakowskiego, Wielebnych Xięży Kujawskiego y Płockiego Biskupow: Z Prowincyi Małopolskiey z Senatu; Wielmożnych Xiążęćia Janusza Wiśniowieckiego Krakowskiego, Iana Jabłonowskiego, Ruskiego, Stanisława Ledochowskie- go, Wołhyńskiego, Iana Tarła, Lubelskiego, Woiewodow. Dębińskiego Woynickiego, Adama Szaniawskiego, Lubelskiego, Jozefa[...] Styka, Bełskiego, Gostskiego Czernichowskiego, Kasztelanow; z Wielkiey- Polski, Wielmożnych
Skrót tekstu: KonstWarsz
Strona: 399
Tytuł:
Konstytucje Sejmu Walnego ordynaryjnego sześćniedzielnego w Warszawie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
Trybunał W. X. Lit: Skarbowy, eum authoritate et securitate Trybunałów Głównych W. X. L. w Grodnie postanawiamy. Na który Trybunał z Senatu Deputatów naznaczamy, przy Wielmożnych Pieczętarzach, z których pierwszy dyrekcją trzymać będzie, stąd naznaczamy pro hac sola vice; także przy Skarbie W. X. Lit: Wielebnych Księdza Konstantego Brzostowskiego Wileńskiego, Ksdza Kryszpina Żmudzkiego Biskupów. Wielmożnych Książęcia Janusza Korybuta Wiśniowieckiego Kasztelana Wileńskiego, Krzysztofa Komorowskiego Brzeskiego, Władysława Sapiehę Mińskiego Wojewodów, Eustachiego Grotusa Żmudzkiego, Szczukę Mińskiego, Ciwuna Trockiego Kasztelanów. Ex Equestri Ordine mają Województwa i Powiaty obrać sobie, po dwóch Komisarzów na Relacjinych traźniejszych Sejmikach, z tych jednak Wojskowych
Trybunał W. X. Lit: Skarbowy, eum authoritate et securitate Trybunałow Głownych W. X. L. w Grodnie postanawiamy. Na ktory Trybunał z Senatu Deputatow naznaczamy, przy Wielmożnych Pieczętarzach, z ktorych pierwszy dyrekcyą trzymać będźie, ztąd naznaczamy pro hac sola vice; także przy Skarbie W. X. Lit: Wielebnych Xiędzá Konstantego Brzostowskiego Wileńskiego, Xdza Kryszpina Zmudzkiego Biskupow. Wielmożnych Xiążęćia Janusza Korybutha Wiśniowieckiego Kasztelaná Wileńskiego, Krzysztofa Komorowskiego Brzeskiego, Władysłáwa Sapiehę Mińskiego Woiewodow, Eustachiego Grotusa Zmudzkiego, Szczukę Mińskiego, Ciwuna Trockiego Kasztelanow. Ex Equestri Ordine maią Woiewodztwa y Powiaty obrać sobie, po dwoch Komissarzow na Relacyinych traźnieyszych Seymikach, z tych iednak Woyskowych
Skrót tekstu: KonstLubLit
Strona: 119
Tytuł:
Konsytucje W. X. Lit. na tymże Sejmie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
ten Obraz teraz wielkie ochędostwo/ wota różne/ wyświadczając dobrodziejstwa/ które ludzie przy tym Obrazie na każdy dzień otrzymawają: śpiewają tu Studenci Litanie o Pannie Naświętszej na każdy dzień. Roku 1639. dnia 9. Kwietnia przeniesiony ten Obraz z kąta od filara na wielki Ołtarz/ ochędożny i barzo kształtny/ przez Ich MM. Wielebnych Prałatów Kapituły Krak. ma i święte Relikwie/ także i Odpusty od Najwyższego Pasterza URBANA VIII. nadane. Ma i Szkołę dla dziatek ćwiczenia. Kościoły i Klejnoty. 14. Kościół Z. URSZULE.
NA świętego Jana ulicy ten Kościół jest/ przy którym Szpital i z Klasztorem Zakonników nazwanych Boni Fratres, którzy są reuera
ten Obraz teraz wielkie ochędostwo/ wotá rożne/ wyświadczáiąc dobrodźieystwá/ ktore ludźie przy tym Obráźie ná káżdy dźień otrzymawáią: śpiewáią tu Studenći Litánie o Pánnie Naświętszey ná káżdy dźień. Roku 1639. dniá 9. Kwietniá przenieśiony ten Obraz z kątá od filará ná wielki Ołtarz/ ochędożny y bárzo kształtny/ przez Ich MM. Wielebnych Práłatow Kápituły Krák. ma y święte Reliquie/ tákże y Odpusty od Naywyższego Pásterzá VRBANA VIII. nádáne. Ma y Szkołę dla dźiatek ćwiczenia. Kośćioły y Kleynoty. 14. Kosćioł S. VRSZVLE.
NA świętego Ianá vlicy ten Kośćioł iest/ przy ktorym Szpital y z Klasztorem Zakonnikow názwánych Boni Fratres, ktorzy są reuera
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 31
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
/ Mesława i Grzegorza Kapłanów/ i innych wiele. Z tych ciał i innych częstokroć wielka wonia wychodzić zwykła/ a zwłaszcza in Augusto, jako się trafiło w Roku 1636. gdy ciż Zakonnicy posłuszeństwo ś. oddawali Najaśniejszemu Karolowi Ferdynandowi/ Polskiemu i Szwedzkiemu Królewiczowi/ na ten czas Administratora Opactwa tegoż/ przy bytności wielebnych Ich MM. Prałatów Kapituły Krak. Żyją ci Zakonnicy w wielkiej pobożności/ pokorze/ i zobopolnej miłości/ wiedząc/ iż Humilitas est mater omnium virtutum; a wedle Apostoła: Finis praecepti Charitas est. Dla tegoż z miłości przeciw Fundatorom swoim i Dobrodziejom/ pamiątkę ich na każdy dzień czynią. Kazimierza Króla i Judyty
/ Mesłáwá y Grzegorzá Kápłanow/ y innych wiele. Z tych ćiał y innych częstokroć wielka wonia wychodźić zwykłá/ á zwłaszczá in Augusto, iáko się tráfiło w Roku 1636. gdy ćiż Zakonnicy posłuszeństwo ś. oddawáli Náiáśnieyszemu Károlowi Ferdynándowi/ Polskiemu y Szwedzkiemu Krolewicowi/ ná ten czás Administratorá Opáctwá tegoż/ przy bytnośći wielebnych Ich MM. Práłatow Kápituły Krák. Zyią ći Zakonnicy w wielkiey pobożnośći/ pokorze/ y zobopolney miłośći/ wiedząc/ iż Humilitas est mater omnium virtutum; á wedle Apostołá: Finis praecepti Charitas est. Dla tegoż z miłośći przećiw Fundatorom swoim y Dobrodźieiom/ pámiątkę ich ná káżdy dźień czynią. Káźimierzá Krolá y Iudythy
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 84
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
