. DO SĄSIADA NIEZGODNEGO
Sąsiedzie! do wszytkich ci, jako widzę, krzywo. Jeśli mieszkać z sąsiadem o miedzę cię ckliwo, Radzęć na Janczarychę albo na Drzypole: Upewniam, że cię tam nikt w oczy nie zakole. 278. DZIEWIĘĆ
Dziewięć, Mospanie! — w czoło uderzywszy palcem, Stojąc nad soli, ważnik wielicki, kawalcem, Tyle ważył cetnarów, dość wymówkę krótką, Powiedział nam, co nas miał poczęstować wódką; Jakoby wielki koncept tym zamykał słówkiem, Kiedy na kartce dziewięć napisał ołówkiem. 279. MARS
Mars krew, ale kiedy kto słówko jego wspaczy, Snadno może przeczytać, że i gówno znaczy: Kto serdeczny, krew
. DO SĄSIADA NIEZGODNEGO
Sąsiedzie! do wszytkich ci, jako widzę, krzywo. Jeśli mieszkać z sąsiadem o miedzę cię ckliwo, Radzęć na Janczarychę albo na Drzypole: Upewniam, że cię tam nikt w oczy nie zakole. 278. DZIEWIĘĆ
Dziewięć, Mospanie! — w czoło uderzywszy palcem, Stojąc nad soli, ważnik wielicki, kawalcem, Tyle ważył cetnarów, dość wymówkę krótką, Powiedział nam, co nas miał poczęstować wódką; Jakoby wielki koncept tym zamykał słówkiem, Kiedy na kartce dziewięć napisał ołówkiem. 279. MARS
Mars krew, ale kiedy kto słówko jego wspaczy, Snadno może przeczytać, że i gówno znaczy: Kto serdeczny, krew
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 311
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, to jest z urzędu żupnego: j. p. Oleśnicki z Oleśnik, żupnik krakowski, im. p. Stanisław Gawroński, podżupek szl. Marcin Krogulecki, pisarz żupny, szl. Józef Kobierski i Jan Kołdrowicz, stygarowie tak Starych, jak i Nowych Gór, im. p. Morsztyn z Raciborska, bachmistrz wielicki, a z urzędu imci p. podkomorzego krakowskiego: im. p. Kolacki, sędzia, sławny Sebastyjan Skępski, podsędek, Urban Czarnecki, Jankowski, Stanisław Ochocki, Wilhelm Betel, starejszy gór wielickich - wszyscy na dół zjechawszy, a mianowicie do komór już solą schodzących za pod „Sieradz”, pod „Tarnów
, to jest z urzędu żupnego: j. p. Oleśnicki z Oleśnik, żupnik krakowski, im. p. Stanisław Gawroński, podżupek szl. Marcin Krogulecki, pisarz żupny, szl. Józef Kobierski i Jan Kołdrowicz, stygarowie tak Starych, jak i Nowych Gór, im. p. Morsztyn z Raciborska, bachmistrz wielicki, a z urzędu imci p. podkomorzego krakowskiego: im. p. Kolacki, sędzia, sławny Sebastyjan Skępski, podsędek, Urban Czarnecki, Jankowski, Stanisław Ochocki, Wilhelm Betel, starejszy gór wielickich - wszyscy na dół zjechawszy, a mianowicie do komór już solą schodzących za pod „Sieradz”, pod „Tarnów
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 7
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
chorobą nawiedzony, tedy powinni będą zaratować sztuką soli.
Takowe tedy uchwały i ordynacyje, przez urzędy pomienione spisane aby in toto, były przez pp. urzędniki, jako i robotnika, zatrzymane, rękami własnemi przy pieczęci żupnej podpisujemy.
Actum Vielic. d. 3 augusti 1649. Jan Wojakowski, pisarz grodzki brzeski, podżupek wielicki, Petrus Prochotowicz, subiudex Vielicien., Mikołaj Mrukowicz, starejszy tragarski, Marcin German, sztygar „Regis”, Sebastyjan Koszucki, sztygar „Seraf”, Jakub Skrzycki, Szymon Gawęcki, starejszy tragarski, Jakub Pochowski, starejszy tragarski, Sebastyjan Wróblewski, starejszy tragarski, Wojciech Rokicki, starejszy tragarski, Krzysztof Dąbrowski,
chorobą nawiedzony, tedy powinni będą zaratować sztuką soli.
Takowe tedy uchwały i ordynacyje, przez urzędy pomienione spisane aby in toto, były przez pp. urzędniki, jako i robotnika, zatrzymane, rękami własnemi przy pieczęci żupnej podpisujemy.
Actum Vielic. d. 3 augusti 1649. Jan Wojakowski, pisarz grodzki brzeski, podżupek wielicki, Petrus Prochotowicz, subiudex Vielicien., Mikołaj Mrukowicz, starejszy tragarski, Marcin German, sztygar „Regis”, Sebastyjan Koszucki, sztygar „Seraf”, Jakub Skrzycki, Szymon Gawęcki, starejszy tragarski, Jakub Pochowski, starejszy tragarski, Sebastyjan Wróblewski, starejszy tragarski, Wojciech Rokicki, starejszy tragarski, Krzysztof Dąbrowski,
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 37
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
in 4to Cracov: typis Hieron: Victoris 1518. Zostawił z Anny Różnowny herbu Gryf trzy córki: z tych Barbara dostała się Jakubowi Dębołęckiemu albo Konojadzkiemu herbu Prawdzić, Anna Kasprowi Stanisławskiemu herbu Pilawa Podkomorzemu Sanockiemu, Elżbieta zakonny sobie stan obrała w Toruniu. Z teiże Różnowny był syn, Justus Ludovicus Decius Sekretarz królewski, Zupnik Wielicki, Wójt Piotrkowski, mąż i w naukę i w dostatki obfitujący, z Krupczanki de Mojkowice herbu Krupek spłodził trzy córki, jedna Joachimowi Glińskiemu Jastrzębczykowi, druga Hieronimowi Paczkowi herbu Orla, trzecia Jerzemu Trzebińskiemu zaślubione. Synów także trzech, z tych pierwszy, Justus Decius Wielkorządzca Krakowski i Sekretarz królewski, Wójt Piotrkowski: są listy
in 4to Cracov: typis Hieron: Victoris 1518. Zostáwił z Anny Rożnowny herbu Gryff trzy corki: z tych Bárbárá dostáłá się Jákubowi Dębołęckiemu albo Konoiadzkiemu herbu Prawdźic, Anná Kásprowi Stánisłáwskiemu herbu Piláwa Podkomorzemu Sánockiemu, Elżbieta zakonny sobie stan obrałá w Toruniu. Z teiże Rożnowny był syn, Justus Ludovicus Decius Sekretarz krolewski, Zupnik Wielicki, Woyt Piotrkowski, mąż y w náukę y w dostátki obfituiący, z Krupczanki de Moykowice herbu Krupek spłodźił trzy corki, iedna Joachimowi Glińskiemu Jástrzębczykowi, druga Hieronimowi Paczkowi herbu Orla, trzecia Jerzemu Trzebińskiemu zaślubione. Synow tákże trzech, z tych pierwszy, Justus Decius Wielkorządzca Krakowski y Sekretarz krolewski, Woyt Piotrkowski: są listy
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 35
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
nasze, jego biblioteką znacznie wspomożone. Gratiae secular: Starowol: in Monum: kładzie jego z Wileńskiei katedry nadgrobek. Jan Decius drugi syn Sekretarz Królewski, dowcipem, obyczajami, językami różnemi, dworom Pańskim miły, umarł bezżenny, nadgrobek mu pisał, Tricesius lib: 2. Epigrammatum. Trzeci Ludwik Wielkorządzca Krakowski, Zupnik Wielicki, umarł sterylis. Dederkało Herb.
W Metryce Wołyńskiej 1528. czytam, Janka Dederkała i Fiedora Ziemianów tamecznych: i Okol: tom: 2. fol. 388. wspomina, że Dederkałowna córka Damiana była za Iwanickim Eliaszem. Fedora za Aleksandrem Uszakiem Kulikowskim. Hist: Coll. Ostróg: Wojciech leży w Ostropolu.
násze, iego biblioteką znácznie wspomożone. Gratiae secular: Starowol: in Monum: kłádźie iego z Wileńskiei kátedry nadgrobek. Jan Decius drugi syn Sekretarz Krolewski, dowcipem, obyczáiámi, ięzykámi rożnemi, dworom Páńskim miły, umárł bezżenny, nadgrobek mu pisał, Tricesius lib: 2. Epigrammatum. Trzeci Ludwik Wielkorządzca Krákowski, Zupnik Wielicki, umarł sterilis. Dederkało Herb.
W Metryce Wołyńskiey 1528. czytam, Janka Dederkáłá y Fiedorá Ziemianow támecznych: y Okol: tom: 2. fol. 388. wspomina, że Dederkałowna corka Dámiana byłá zá Iwanickim Eliaszem. Fedorá za Alexándrem Uszákiem Kulikowskim. Hist: Coll. Ostrog: Woyciech leży w Ostropolu.
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 35
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
za szychtę płaciło, wynosiła, owszem, żeby jakikolwiek skarbowi stąd wynikał awantaż tudzież robotnikowi sposób do nieco większego zarobku.
Postanowienie wydawania łoju jak siła pp. oficjalistom i dozorcom, tudzież jak siła któremu robotnikowi i do jakiej roboty oraz do kaplic i przed obrazy wydawano być ma
W żupach wielickich
Naprzód wiedzieć należy, że kamień wielicki według krakowskich gwichtów ma w sobie funtów 26 1/2, według zaś wagi drezdeńskiej ma funtów 23 i łut 1. Kamień łoju podzielony być powinien na równych części 160, które to części przy żupach i fodynach wielickich z dawna się parami nazywają. A tak kamień łoju ma w sobie par 160. Każda para łoju
za szychtę płaciło, wynosiła, owszem, żeby jakikolwiek skarbowi stąd wynikał awantaż tudzież robotnikowi sposób do nieco większego zarobku.
Postanowienie wydawania łoju jak siła pp. oficyjalistom i dozorcom, tudzież jak siła któremu robotnikowi i do jakiej roboty oraz do kaplic i przed obrazy wydawano być ma
W żupach wielickich
Naprzód wiedzieć należy, że kamień wielicki według krakowskich gwichtów ma w sobie funtów 26 1/2, według zaś wagi drezdeńskiej ma funtów 23 i łut 1. Kamień łoju podzielony być powinien na równych części 160, które to części przy żupach i fodynach wielickich z dawna się parami nazywają. A tak kamień łoju ma w sobie par 160. Każda para łoju
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 117
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
polu w Rarowskiego sadzie, wedle gruntu p. Jana Kryńskiego, zapadły się 2 domy, jeden Trejdnisiekowski, a drugi Jesiotrowski, gdzie teraz na tym miejscu jest głęboki staw, a insze grunta porozstępowały się na łokieć szeroko, blisko tego stawu leżące. Anno ut supra 1645 die 11. februarii sławetny Jan Kiecek, ławnik wielicki i warcabny nowogórny, zjechawszy na dół z Tomaszem Szołdrą, chłopcem swoim, na komorze „Królewskie Działo” nazwanej, smrodem i goryczą zarażeni będąc, pomarli. Die 15 martii anno quo supra górników 6 pod Starą Górą zjechawszy, udusiło się śmiertelnie od tegoż smrodu i goryczy, mianowicie Sabat, Farfacki, Mika,
polu w Rarowskiego sadzie, wedle gruntu p. Jana Kryńskiego, zapadły się 2 domy, jeden Trejdnisiekowski, a drugi Jesiotrowski, gdzie teraz na tym miejscu jest głęboki staw, a insze grunta porozstępowały się na łokieć szeroko, blisko tego stawu leżące. Anno ut supra 1645 die 11. februarii sławetny Jan Kiecek, ławnik wielicki i warcabny nowogórny, zjechawszy na dół z Tomaszem Szołdrą, chłopcem swoim, na komorze „Królewskie Działo” nazwanej, smrodem i goryczą zarażeni będąc, pomarli. Die 15 martii anno quo supra górników 6 pod Starą Górą zjechawszy, udusiło się śmiertelnie od tegoż smrodu i goryczy, mianowicie Sabath, Farfacki, Mika,
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 138
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
, z czego się i jakim sposobem pomieniony ogień zajął, luculente opisać kazaliśmy. Znajduje się pomieniona inwestygacja, sufficienter wywiedziona, in actis zuppensibus Vieliciensibus sub titulo superius connotato, którą tu quoad essentialia compendiose zebrawszy, adiungimus.
Specyfikacja robotnika skarbowego, z którego niżej wyrażona uczyniła się inwestygacyją: 1-mus. Wawrzyniec Pawłowski, mieszczanin wielicki, który naówczas był walaczem. 2-dus. Stach Fierkowicz, teraźniejszy rząpiowy starogórny, naówczas similiter walaczem będący. 3-tius. Walenty Bojarski, obywatel wielicki, który naówczas był kopaczem. 4-tus. Wojciech Pszczoła, który naówczas w „Kloskach” robił, a teraz jest dziadkiem farnym kościelnym. 5-tus. Jakub Noska, który naówczas
, z czego się i jakim sposobem pomieniony ogień zajął, luculente opisać kazaliśmy. Znajduje się pomieniona inwestygacyja, sufficienter wywiedziona, in actis zuppensibus Vieliciensibus sub titulo superius connotato, którą tu quoad essentialia compendiose zebrawszy, adiungimus.
Specyfikacja robotnika skarbowego, z którego niżej wyrażona uczyniła się inwestygacyją: 1-mus. Wawrzyniec Pawłowski, mieszczanin wielicki, który naówczas był walaczem. 2-dus. Stach Fierkowicz, teraźniejszy rząpiowy starogórny, naówczas similiter walaczem będący. 3-tius. Walenty Bojarski, obywatel wielicki, który naówczas był kopaczem. 4-tus. Wojciech Pszczoła, który naówczas w „Kloskach” robił, a teraz jest dziadkiem farnym kościelnym. 5-tus. Jakub Noska, który naówczas
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 141
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
Vieliciensibus sub titulo superius connotato, którą tu quoad essentialia compendiose zebrawszy, adiungimus.
Specyfikacja robotnika skarbowego, z którego niżej wyrażona uczyniła się inwestygacyją: 1-mus. Wawrzyniec Pawłowski, mieszczanin wielicki, który naówczas był walaczem. 2-dus. Stach Fierkowicz, teraźniejszy rząpiowy starogórny, naówczas similiter walaczem będący. 3-tius. Walenty Bojarski, obywatel wielicki, który naówczas był kopaczem. 4-tus. Wojciech Pszczoła, który naówczas w „Kloskach” robił, a teraz jest dziadkiem farnym kościelnym. 5-tus. Jakub Noska, który naówczas był także kopaczem. 6-tus. Jakub Rachwał, który naówczas był wozakiem. 7-mus. Jakub Lipowski, już naówczas et hucusque walacz. 8-vus.
Vieliciensibus sub titulo superius connotato, którą tu quoad essentialia compendiose zebrawszy, adiungimus.
Specyfikacja robotnika skarbowego, z którego niżej wyrażona uczyniła się inwestygacyją: 1-mus. Wawrzyniec Pawłowski, mieszczanin wielicki, który naówczas był walaczem. 2-dus. Stach Fierkowicz, teraźniejszy rząpiowy starogórny, naówczas similiter walaczem będący. 3-tius. Walenty Bojarski, obywatel wielicki, który naówczas był kopaczem. 4-tus. Wojciech Pszczoła, który naówczas w „Kloskach” robił, a teraz jest dziadkiem farnym kościelnym. 5-tus. Jakub Noska, który naówczas był także kopaczem. 6-tus. Jakub Rachwał, który naówczas był wozakiem. 7-mus. Jakub Lipowski, już naówczas et hucusque walacz. 8-vus.
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 141
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
