wszytką mocą oburzyli się na nich/ straż z baszt ich spychając/ siekąc/ bijąc/ ostre oręża i prawie katownie na wszytkich zgotowawszy. O zdrado niesłychana/ o obrzydliwy narodzie i krwie chciwy. Widząc tedy nieżart wodzowie czuli/ narodu obojga żołniejstwo wyborne/ do broni się i koni swych porwali. W dzień trzeci święta Wielkonocnego/ gdzie wielka nawałność na nich uderzyła wilków zdradzieckich: jednak nieposzczęścił Bóg chytrości ich: bo od mężnego żołnierstwa walecznej ręki/ niewiele ich uszło/ i miasto swoje w nieporownanej osidłości ogniem zniesione/ zostawili. A zburzywszy naszy Moskwę/ Kimgród i Kitajgród trzymali/ a w Białym murze na każdy dzień potrzeby i bitwy piechotą
wszytką mocą oburzyli sie ná nich/ straż z baszt ich spycháiąc/ siekąc/ biiąc/ ostre oręża y práwie kátownie ná wszytkich zgotowawszy. O zdrádo niesłychána/ o obrzydliwy narodźie y krwie chćiwy. Widząc tedy nieżárt wodzowie czuli/ narodu oboygá żołnieystwo wyborne/ do broni sie y koni swych porwáli. W dźień trzeći świętá Wielkonocnego/ gdżie wielka nawáłność ná nich vderzyłá wilkow zdradźieckich: iednák nieposczęsćił Bog chytrośći ich: bo od mężnego żołnierstwá waleczney ręki/ niewiele ich vszło/ y miásto swoie w nieporownáney ośidłośći ogniem zniesione/ zostáwili. A zburzywszy nászy Moskwę/ Kimgrod y Kitáygrod trzymáli/ á w Białym murze ná káżdy dżień potrzeby y bitwy piechotą
Skrót tekstu: PasŻoł
Strona: Bij
Tytuł:
Pasja żołnierzów obojga narodów
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
ten Sakrament Ciała i krwie swojej przenadroższej postanowił/ i rozdawał czasu męki swojej/ kiedy już miał iść na śmierć/ iż to Ciało jego przenaświętsze nie miało być dawane do pożywania/ jeno tym którzyby byli krwią jego przenadoższą omyci ze sprosności grzechu pierworódnego/ jako naucza Hilarius ś. Kiedy Pan Bóg rozkazał Żydom pożywać Baranka Wielkonocnego/ który był figurą tego Naświętszego Sakramentu/ tedy nie kazał żadnego Cudzoziemca do pożywania tego przypuszczać/ chociajżeby chciał przyjąć religią Żydowską/ i żyć pod ich Zakonem/ ażby się był pierwej obrzezał. Si quis autẽ circumcisus non fuerit, non vescetur ex eo. Takim też sposobem/ mówi Rabanus, i w kościele Chrystusowym
ten Sakráment Ciáłá y krwie swoiey przenadroższey postánowił/ y rozdawał czásu męki swoiey/ kiedy iuż miał iść ná śmierć/ iż to Ciáło iego przenaświętsze nie miáło bydź dawáne do pożywánia/ ieno tym ktorzyby byli krwią iego przenadoższą omyći ze sprosnośći grzechu pierworodnego/ iáko naucza Hilarius ś. Kiedy Pan Bog rozkazał Zydom pożywáć Báránká Wielkonocnego/ ktory był figurą tego Naświętszego Sákrámentu/ tedy nie kazał żadnego Cudzoźiemcá do pożywania tego przypuszczáć/ choćiáyżeby chćiał przyiąć religią Zydowską/ y żyć pod ich Zakonem/ áżby się był pierwey obrzezał. Si quis autẽ circumcisus non fuerit, non vescetur ex eo. Tákim też sposobem/ mowi Rabanus, y w kośćiele Chrystusowym
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 53
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
quartae, Martij vigesimo secundo. Jako to z Ewangelistów świętych łacno każdy widzieć może/ gdy powiadają: Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis. Ale rzetelniej jeszcze z Hymnu Tomasza świętego Aquinackiego/ kędy tak mówi: Post agnum typicum, expletis epulis, Corpus Dominicum datum discipulis etc. I tak odprawiwszy wieczerzą Baranka wielkonocnego/ według zwyczaju zakonu Mojżeszowego/ umył nogi uczniom swoim/ i postanowił nową wieczerzą bankietu swojego Boskiego/ na który nas wszytkich zaprosił/ i który nam odprawować co rok rozkazał/ na pamiątkę koronacyjej swojej/ jako wziął przez mękę swoję królestwo z ręku Ojca swojego/ nad wszytkim stworzeniem aż na wieki. Mówi przeto o tym
quartae, Martij vigesimo secundo. Iáko to z Ewángelistow świętych łácno káżdy widźieć może/ gdy powiádáią: Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis. Ale rzetelniey ieszcze z Hymnu Thomaszá świętego Aquináckiego/ kędy ták mowi: Post agnum typicum, expletis epulis, Corpus Dominicum datum discipulis etc. Y ták odpráwiwszy wieczerzą Báránká wielkonocnego/ według zwyczáiu zakonu Moyzeszowego/ vmył nogi vczniom swoim/ y postánowił nową wieczerzą bánkietu swoiego Boskiego/ ná ktory nas wszytkich záprośił/ y ktory nam odpráwowáć co rok rozkazał/ ná pámiątkę koronácyiey swoiey/ iáko wźiął przez mękę swoię krolestwo z ręku Oycá swoiego/ nád wszytkim stworzeniem áż ná wieki. Mowi przeto o tym
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 59
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
/ którą Konstantynus Cesarz był Krzczony: potym tamteczny Zakrystian/ dwoma lanemi/ poprowadzi cię świecami/ ku pewny/ nadół pod Kościołem Kaplicy/ którą tylko na wielkie otwierają święta/ albo uroczystości. Tam ci pokaże/ jeden stół/ albo Tablicę/ przy którym Chrystus Pan z Apostołami u wieczerzy ostatniej siedząc/ Baranka pożywał Wielkonocnego/ który jest zdrewna czworogranisty. Jeszcze przytym Laskę Mojzesową/ którą czerwone na dwoje rozdzielił Morze/ i lud przeprowadził Izraelski/ przytym i laskę Aarona/ Mojżesza Brata. Zaraz tuż jedne święte wrota/ które tylko co 25. lat otwierają. Wnidź znowu do Kościoła/ tam wierzch albo podniebienie/ obaczysz
/ ktorą Constantinus Cesárz był Krzczony: potym támteczny Zákrystian/ dwomá lanemi/ poprowádźi ćię świecámi/ ku pewny/ nádoł pod Kośćiołem Káplicy/ ktorą tylko ná wielkie otwieráią świętá/ álbo vroczystośći. Tám ći pokaże/ ieden stoł/ álbo Tablicę/ przy ktorym Chrystus Pan z Apostołámi v wieczerzy ostátniey śiedząc/ Báránká pożywał Wielkonocnego/ ktory iest zdrewná czworogránisty. Iescze przytym Laskę Moyzesową/ ktorą czerwone ná dwoie rozdźielił Morze/ y lud przeprowadźił Izráelski/ przytym y laskę Aároná/ Moyzesza Brátá. Záraz tuż iedne święte wrotá/ ktore tylko co 25. lat otwieráią. Wnidź znowu do Kośćiołá/ tám wierzch álbo podniebienie/ obaczysz
Skrót tekstu: DelicWłos
Strona: 138
Tytuł:
Delicje ziemie włoskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
. Rabina z Teologiem. Hebr: 9. Punkt piąty Rozmowy Ioan: 2. Rabina z Teologiem. RABIN.
CO za przyczyna jest/ że Jan święty nazywa Chrystusa Barankiem/ mówiąc: Ecce Agnus Dei, eccequi tollit peccata mundi. TEOLÓG. Exod: 12.
MAsz wiedzieć że Chrystus figurowany był przez onego Baranka Wielkonocnego/ o którym czytamy w Piśmie świętym/ którego pierwej osobno zawierano dnia dziesiątego/ a potym dnia czternastego zabijano. Tak też Chrystus Pan roku 30. odłączył się na opowiadanie Ewangeliej swojej/ i na ten czas Jan święty pokazał go palcem/ mówiąc: Ecce Agnus Dei, jakoby rzekł/ już ustaną Ofiary Cielców/ Kozłów
. Rábiná z Theologiem. Hebr: 9. Punkt piąty Rozmowy Ioan: 2. Rábiná z Theologiem. RABIN.
CO zá przyczyná iest/ że Ian święty názywa Chrystusá Báránkiem/ mowiąc: Ecce Agnus Dei, eccequi tollit peccata mundi. THEOLOG. Exod: 12.
MAsz wiedźieć że Chrystus figurowány był przez onego Báránká Wielkonocnego/ o ktorym czytamy w Piśmie świętym/ ktorego pierwey osobno zawierano dniá dźieśiątego/ á potym dniá czternastego zábiiano. Ták też Chrystus Pan roku 30. odłączył się ná opowiádánie Ewángeliey swoiey/ y ná ten czás Ian święty pokazał go pálcem/ mowiąc: Ecce Agnus Dei, iákoby rzekł/ iuż vstáną Ofiáry Cielcow/ Kozłow
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 133
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
tu królestwo Sycylijskie/ które po Manfredzie Carolus król Francuski trzymał/ gdzie naprowadził Francuzów/ tak pospolitego człowieka jako i Żołnierzów niemałą liczbę. Ci Żołnierze mieszkając w Sycylii/ barzo się naprzykrzyli Sycylijczykom: przyszło do tego/ iż się z konfederowali potajemnie przeciwko Francuzom/ chcąc ich wygubić ze wszytkiego państwa swego. Tedy Sycylijczykowie dnia jednego Wielkonocnego/ o nieszpornej godzinie/ wroku 1281. gdy ludzie nabożeństwem się zabawiają/ i o żadnym niebezpieczeństwie nie myślą/ wybili wszytkie Francuzy z Sycylii/ tak iż samych żołnierzów Francuskich zabili jednego dnia/ i prawie jednej godziny nieszpornej/ po wszytkim królestwie Sycylijskim/ ośm tysięcy/ a pospolitego człowieka/ niewiast i dzieci/ więcej
tu krolestwo Sycyliyskie/ ktore po Manfredźie Carolus krol Fráncuski trzymał/ gdźie náprowádźił Fráncuzow/ ták pospolitego cżłowieká iáko y Zołnierzow niemáłą licżbę. Ci Zołnierze mieszkáiąc w Siciliey/ bárzo się náprzykrzyli Sycyliycżykom: przyszło do tego/ iż się z confederowáli potáiemnie przećiwko Fráncuzom/ chcąc ich wygubić ze wszytkiego páństwá swego. Tedy Sycyliycżykowie dniá iednego Wielkonocnego/ o nieszporney godźinie/ wroku 1281. gdy ludźie nabożeństwem się zábáwiáią/ y o żadnym niebespiecżeństwie nie myślą/ wybili wszytkie Fráncuzy z Sycyliey/ ták iż sámych żołnierzow Fráncuskich zábili iednego dniá/ y práwie iedney godźiny nieszporney/ po wszytkim krolestwie Sycyliyskim/ ośm tyśięcy/ á pospolitego cżłowieká/ niewiast y dźieći/ więcey
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 49
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
, Trójcy Przenas: etc. Te Święta tak ruchome jako nieruchome aby była Kościelna zwierzchność należycie skoordynowała, i z nich rok cały ułożyła, dwojakiego na to zażyła roku Juliuszowego, jednego słońca, drugiego Księżyca. Roku słońca zażyła dla koordynacyj Świąt nieruchomych; roku Księżyca dla koordynacyj Świąt ruchomych: a osobliwie dla determinowania dnia Wielkonocnego, od którego zawisła determinacja innych dni Świąt ruchomych, Rok tedy Kościelny jest ten, który częścią się składa z roku słońca, częścią z roku Księżyca Juliuszowego. Rok ten Kościelny rozłożony na swoje miesiące i tygodnie, zowie się Kalendarz Kościelny, albo minucje. Ten kalendarz którego Kościół Boży zażywał aż do roku Chrystusowego 1582.
, Troycy Przenas: etc. Te Swięta tak ruchome iáko nieruchome áby była Koscielna zwierzchność należycie zkoordynowałá, y z nich rok cáły ułożyłá, dwoiakiego ná to zażyłá roku Iuliuszowego, iednego słońcá, drugiego Xiężycá. Roku słońcá zażyła dla koordynacyi Swiąt nieruchomych; roku Xiężyca dla koordynacyi Swiąt ruchomych: á osobliwie dla determinowania dnia Wielkonocnego, od ktorego záwisła determinacya innych dni Swiąt ruchomych, Rok tedy Kościelny iest ten, ktory częścią się zkładá z roku słońcá, częscią z roku Xiężyca Iuliuszowego. Rok ten Kościelny rozłożony ná swoie miesiące y tygodnie, zowie się Kalendarz Kościelny, álbo minucye. Ten kalendarz ktorego Kościoł Boży zażywał aż do roku Chrystusowego 1582.
Skrót tekstu: BystrzInfChron
Strona: 7
Tytuł:
Informacja chronograficzna o kalendarzu
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
Marca ani nierychlej nad 25 Kwietnia przypaść Wielkanoc niemoże. XVIII. Kalendarz tedy dawny Kościelny w ten sposób sporządzony. Do kalendarza Juliuszowego przydano według dni każdego miesiąca Święta nieruchome. Żeby zaś w tymże kalendarzu i Wielkanoc swój dzień miała naznaczony; a za tym i inne Święta ruchome, których dzień zawisł od determinacyj dnia wielkonocnego akomodowana jest na to złota liczba, o której się mówiło w informacyj IV. Tego roku, którego według Concilium niceńskiego Dekretów, ordynowano kalendarz Kościelny, do pierwszego dnia Stycznia przypisano złotą liczbę III, bo tegoż roku według kalendarza Juliuszowego była złota taż liczba III. W kalendarzu tedy kościelnym każdy miesiąc roku słonecznego miał
Marca ani nierychley nad 25 Kwietnia przypáść Wielkánoc niemoże. XVIII. Kálendarz tedy dawny Kościelny w ten sposob sporządzony. Do kálendarza Iuliuszowego przydáno według dni káżdego miesiąca Swięta nieruchome. Zeby zaś w tymże kálendárzu y Wielkanoc swoy dzień miałá náznáczony; á zá tym i inne Swiętá ruchome, ktorych dzień záwisł od determinácyi dnia wielkonocnego ákkomodowana iest ná to złota liczba, o której się mowiło w informacyi IV. Tego roku, ktorego według Concilium niceńskiego Dekretow, ordynowano kálendarz Kościelny, do pierwszego dnia Stycznia przypisano złotą liczbę III, bo tegoż roku według kálendarza Iuliuszowego byłá złota taż liczba III. W kálendarzu tedy kościelnym káżdy miesiąc roku słonecznego miał
Skrót tekstu: BystrzInfChron
Strona: 10
Tytuł:
Informacja chronograficzna o kalendarzu
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
to jest tego nowiu który jest prawdziwy na Niebie. Lecz oznaczać tak nie może i nie powinna. Racja tego jest pierwsza. Bo kalendarza Grzegorzowego poprawa na tym była zawisła: aby ten błąd, który złota liczba miała w oznaczeniu Nowiów i dopełnieniu cyklu Księżycowego z znaczną odmianą czasu Pełni Wielkonocnej, a zatym i samego dnia Wielkonocnego, był do woli Concilium Niceńskiego zniesiony. Co Epakta doskonale poprawiła, lubo nowie nie w punkt z nowiem niebieskim, przez nią bywają oznaczone. Racja druga. Ze jako złota liczba od Juluisza, tak i epakta od Grzegorza na oznaczanie Nowiów akomodowana, jest pospolitemu ludzi wszystkich zrozumieniu: któremu dość wiedzieć: którego dnia przypada
to iest tego nowiu ktory iest prawdziwy ná Niebie. Lecz oznaczać tak nie może y nie powinna. Rácya tego iest pierwsza. Bo kálendarza Grzegorzowego poprawa ná tym byłá záwisłá: aby ten błąd, ktory złota liczba miała w oznaczeniu Nowiow y dopełnieniu cyklu Xiężycowego z znaczną odmianą czasu Pełni Wielkonocney, á zátym y sámego dnia Wielkonocnego, był do woli Concilium Niceńskiego zniesiony. Co Epakta doskonale poprawiła, lubo nowie nie w punkt z nowiem niebieskim, przez nię bywaią oznaczone. Racya druga. Ze iáko złota liczba od Iuluisza, ták y epákta od Grzegorza ná oznaczanie Nowiow ákkommodowana, iest pospolitemu ludzi wszystkich zrozumieniu: ktoremu dość wiedzieć: ktorego dnia przypada
Skrót tekstu: BystrzInfChron
Strona: 16
Tytuł:
Informacja chronograficzna o kalendarzu
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
pierwszy Niceński dla dwwa osobliwie przyczyn od Sylvvestra Papieża/ za instancją tak Biskupów/ jako i żądaniem onego pobożnego Cesarza Konstantyna złożony był. Piervvsza, Aby Herezja i bluźnierstwo onego Ariusza przedwieczne Narodzenie Syna Bożego z Boga Ojca burzące potępione było/ co się i stało. Druga, Aby czas i dzień pewny na święcenie Dnia Wielkonocnego/ abo Paschi postanowiony był/ aby ani przed Żydami/ ani spół jednegoż dnia z Żydami Chrześcijanie Pasche swoje odprawowali/ (jako przedtym trafiało się) gdyż to nietylko Dychowieństwu i Biskupom/ ale i samemu onemu pobożnemu Cesarzowi niesłuszną rzeczą zdało się być/ aby Chrześcijanie z BOga przemierzłymi Żydami Pasche swoje mieli odprawo- wać
pierwszy Niceński dla dwwa osobliwie przyczyn od Sylvvestrá Papieżá/ zá instantią ták Biskupow/ iáko y żądániem onego pobożnego Cesárza Konstantiná złożony był. Piervvsza, Aby Herezya y bluźnierstwo onego Ariuszá przedwieczne Národzenie Syna Bożego z Bogá Oycá burzące potępione było/ co się y stáło. Druga, Aby czás y dźień pewny ná święcenie Dniá Wielkonocnego/ ábo Páschi postánowiony był/ áby áni przed Zydámi/ áni społ iednegoż dniá z Zydámi Chrześćiánie Pásche swoie odpráwowáli/ (iáko przedtym tráfiáło się) gdyż to nietylko Dychowieństwu y Biskupom/ ále y sámemu onemu pobożnemu Cesárzowi niesłuszną rzeczą zdáło się być/ áby Chrześćiánie z BOgá przemierzłymi Zydámi Pásche swoie mieli odpráwo- wáć
Skrót tekstu: SakKal
Strona: A2v
Tytuł:
Kalendarz stary
Autor:
Kalikst Sakowicz
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
